Σοφό τον χαρακτηρίζουμε τον λαό, λες κι εμείς δεν είμαστε τμήμα του αλλά επιστάτες του, δεν φαίνεται όμως να μαθητεύουμε στη σοφία του. «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι», λέει η παροιμία. Κι έχει το δίκιο της. Το παιδί θα το πάρει το παράπονο και το βαρύ το κλάμα αν δεν του αγοράσεις το υπεσχημένο κουλούρι, ο δε άγιος θα πεισμώσει αν δεν λάβει ό,τι του έταξες για να σε συντρέξει στη δύσκολη στιγμή. Ας συμπληρωθεί, λοιπόν, η παροιμία: «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί, σε παιδί κουλούρι και σε ημέτερο θεσούλα». Κατά προτίμηση με καλό μισθό, αφού καταντήσαμε να μετράμε την αξία και την αξιοπρέπειά μας με μοναδικό νόμισμα τις αποδοχές μας, το έχει μας γενικώς.

Ο πολυπολιτευτής κ. Κωνσταντίνος Πατέρας, λοιπόν, που πέρασε και από το ΛΑΟΣ και από τους ΑΝΕΛ πριν δει το φως το αληθινόν και ενταχθεί στη Ν.Δ., δήλωσε πεισμωμένος μετά την αναγκαστική παραίτησή του ότι τη θέση του διοικητή στο Γενικό Νοσοκομείο της Καρδίτσας «του την είχε υποσχεθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης». Προεκλογικά. Τότε που τα στελέχη της Ν.Δ., πεπεισμένα ότι ουδείς θυμάται πως έχουν ξανακυβερνήσει, υπόσχονταν ότι μόλις ξανάρθουν στα πράγματα θα θεμελιώσουν ένα καθεστώς όχι απλώς αξιοκρατίας, αλλά αριστοκρατίας. Ειδικά δε ο νυν πρωθυπουργός έθετε το εξής ρητορικό ερώτημα: «Τι προτιμά ο κόσμος, να διορίζουμε αποτυχημένους βουλευτές στα νοσοκομεία μας ή τεχνοκράτες που θα λογοδοτούν και θα αξιολογούνται με βάση το συγκεκριμένο αποτέλεσμα;»

Το ’παν και το ’καναν, λοιπόν. Τρανταχτή απόδειξη η στελέχωση των διοικήσεων των δημόσιων νοσοκομείων. Κατόπιν ενδελεχούς ελέγχου προς εντοπισμό των αρίστων μεταξύ των ικανών, προκρίθηκαν αποτυχημένοι πολιτευτές, απόστρατοι, κουμπάροι, σύζυγοι και μπατζανάκηδες, όλοι τους άσχετοι με τον χώρο της Υγείας, πλην με γερό βιογραφικό, δηλαδή με πολλά ένσημα στο κόμμα. Λογικό. Ο μόνος -ισμός που δεν θα καταρρεύσει ποτέ είναι ο ημετερισμός. Εξ ου και η μουρμούρα όσων κομματαρχών διαπίστωσαν ότι υπερκεράστηκαν από άλλους ισχυρότερους. «Στην επιλογή των διοικητών δεν ρωτήθηκε η ΝΟΔΕ Τρικάλων», γκρίνιαξε ο πρόεδρός της. Αν ο εν λόγω κομματάρχης δεν θεωρούσε φληναφήματα τα περί αξιοκρατίας, θα καμάρωνε που οι αποφάσεις πάρθηκαν χωρίς κομματικό επηρεασμό. Δεν θα παραπονιόταν. Ο άνθρωπος όμως ζει στον πραγματικό κόσμο, με τα ρουσφέτια του και τα δικά μας παιδιά. Οχι στον θαυμαστό πλην ψεύτικο και ψευδαισθησιογόνο κόσμο που κατασκευάζουν οι ακάματοι αγιογράφοι του κ. Μητσοτάκη.