Επενδυτές που έρχονται να πάρουν τα λεφτά

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα, μια μεγάλη ευρωπαϊκή κατασκευαστική εταιρεία με έδρα την Ολλανδία εισήλθε δυναμικά στην ελληνική αγορά αγοράζοντας μεγάλα μερίδια μετοχών

Λεζαντα

Το Ελληνικό Δημόσιο, που σήμερα ελέγχεται απόλυτα από την ομάδα και τους χορηγούς του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι καλή ευκαιρία για πάσης φύσεως μπίζνες χωρίς περιττή διαφάνεια. Με λίγα λόγια, οι περίφημοι, κατά τον Άδωνι, επενδυτές δεν φέρνουν λεφτά. Έρχονται να τα πάρουν!

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα, μια μεγάλη ευρωπαϊκή κατασκευαστική εταιρεία με έδρα την Ολλανδία εισήλθε δυναμικά στην ελληνική αγορά αγοράζοντας μεγάλα μερίδια μετοχών σε δύο γνωστές εγχώριες εταιρείες. Την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και την Ελάκτωρ. Πανηγύρισε και ο Άδωνις Γεωργιάδης αναφέροντας: ιδού η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών στην ελληνική οικονομία!

ΠΟΛΥ ωραίο για να είναι και αληθινό. Και αυτό διότι η είσοδος της Reggeborgh σε ρόλο στρατηγικού επενδυτή δεν αφορά έργα στην Ελλάδα και την ευρύτερη βαλκανική οντότητα, αλλά να αρπάξει όσο μεγαλύτερο μερίδιο από τα ευρωπαϊκά ταμεία ανάκαμψης που αφορούν την Ελλάδα και τα κατασκευαστικά έργα που υπολογίζονται σε 5 δισ. ετησίως έως το 2030.

ΕΡΓΑ τα οποία, σχεδόν στο σύνολό τους, έχουν εργοδότη το Ελληνικό Δημόσιο. Και το Ελληνικό Δημόσιο, που σήμερα ελέγχεται απόλυτα από την ομάδα και τους χορηγούς του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι καλή ευκαιρία για πάσης φύσεως μπίζνες χωρίς περιττή διαφάνεια. Με λίγα λόγια, οι περίφημοι, κατά τον Άδωνι, επενδυτές δεν φέρνουν λεφτά. Έρχονται να τα πάρουν!

ΑΛΛΩΣΤΕ πόσοι έμαθαν ότι η χώρα μας είναι ουραγός στην Ευρώπη στον Παγκόσμιο Δείκτη Επενδυτικής Ελκυστικότητας του European House - Ambrosetti, μπροστά μόνο από τη Βουλγαρία και τέσσερις θέσεις πίσω από την Τουρκία;

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ έργα στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα τα όργια που έγιναν στις κατασκευές των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, δεν σχεδιάζονται από το κράτος μας. Σχεδιάζονται από τις ισχυρές εταιρείες σε τιμές που επιθυμούν και παραγγέλλονται για υλοποίηση στις υπάκουες εξαρτημένες πολιτικές ηγεσίες.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ το παράδειγμα των ενεργειακών έργων στον τομέα των ΑΠΕ. Για την κάλυψη των στόχων του Εθνικού Ενεργειακού Σχεδιασμού χρειαζόμαστε 19 GW έως το 2030. Πρέπει δηλαδή στη δεκαετία να προσθέσουμε 8,5 GW, πράγμα που σημαίνει 850 MW ανά έτος κατά μέσο όρο. Όμως η επενδυτική προσφορά είναι πολύ μεγαλύτερη:

ΑΥΤΗ τη στιγμή ωριμάζουν έργα συνολικής ισχύος 26 GW! Μιλάμε συνολικά για 11.000 έργα, όλων των τεχνολογιών και των μεγεθών, τα οποία αθροίζουν 76 GW, για επενδυτικό ενδιαφέρον που υπερκαλύπτει τις ανάγκες του συστήματος σε αναλογία περίπου 10 προς 1!

ΤΙ ΟΜΩΣ θα κάνουμε την ενέργεια που δεν χωράει στο σύστημα, αφού η ζήτηση και οι πραγματικές ανάγκες είναι πολύ μικρότερες; Ποιος και γιατί παρέχει άδειες για έργα που δεν είναι μάλιστα συνεχούς παραγωγής ηλεκτρισμού, χωρίς πραγματικό αντικείμενο; Πόσα θύματα, πλην του φυσικού περιβάλλοντος που καταστρέφεται από τις θηριώδεις κατασκευές των ανεμογεννητριών στα ελληνικά βουνά, θα υπάρξουν; Πόσοι εκβιασμοί θα ακολουθήσουν για τις προτιμήσεις αγοράς ενέργειας από τους κολλητούς;

ΑΥΤΑ είναι όλα κι όλα όσα κινούν το ενδιαφέρον των επενδυτών. Οι ιδιωτικοποιήσεις που έχει εξαγγείλει η σημερινή κυβέρνηση δεν προκάλεσαν κανένα μέχρι στιγμής ενδιαφέρον. Κανένα ενδιαφέρον ακόμα για την πώληση του 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, κανένα ενδιαφέρον για την ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας Οδού, των περιφερειακών λιμανιών Ηγουμενίτσας, Αλεξανδρούπολης και Καβάλας, αλλά και για την πώληση ποσοστού στα ΕΛΠΕ.

ΟΣΟ για την περίφημη επένδυση του Ελληνικού, αυτή θα περιμένει όσο ο κ. Λάτσης και οι συνέταιροί του θεωρούν το διεθνές οικονομικό κλίμα επισφαλές για να βιαστούν να βάλουν χρήματα στο έργο. Θα περιμένουν, αφού ξεφτίλισαν (που λέει ο λόγος) τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος παρέστη στα εγκαίνια των κατεδαφίσεων στο οικόπεδο για να φωτογραφηθεί με κράνος και ειδική μάσκα για τη σκόνη, μαζί με τον Άδωνι, μπροστά στην μπουλντόζα, η οποία, αφού έριξε ένα τοίχο από ένα παλαιό κτήριο, την επόμενη μέρα αποχώρησε!

Η ΥΦΕΣΗ στην παγκόσμια οικονομία είναι ήδη πολύ μεγάλη και επιπλέον είναι δύσκολο να προβλεφθεί η διάρκειά της και οι πληγές που θα αφήσει. Και μάλιστα τώρα που η πανδημία όχι μόνο επιμένει αλλά και αγριεύει.

Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ των εισοδημάτων, σε συνδυασμό με τη θηριώδη ανεργία, θα περιορίσουν δραματικά τη ζήτηση, που θα αργήσει να αποκατασταθεί λόγω φόβου και αντανακλαστικών περιορισμού των θεωρούμενων πολυτελών δαπανών για μεγάλο διάστημα.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ είναι δύσκολα. Είναι δύσκολα διεθνώς και πολύ δύσκολα για τη δική μας χώρα, όπου μια ιδεοληπτική κυβέρνηση, αδιάφορη και ανίκανη να αναλάβει τον καθοριστικό ρόλο του δημοσίου τομέα, τόσο στην υγεία όσο και στην εργασία, πουλάει ελπίδες ανάκαμψης από έναν ιδιωτικό τομέα που περιορίζεται στους κρατικοδίαιτους χορηγούς της.