Για ακόμα μία φορά και σε αυτή τη σύνοδο φιλόδοξες εξαγγελίες έγιναν και από τον χρηματοπιστωτικό τομέα

Στις τρεις πρώτες μέρες των εργασιών της Συνόδου για το Κλίμα (COP26) στη Γλασκώβη και με παρουσία αρχηγών κρατών έγιναν κάποιες σημαντικές εξαγγελίες.

Κατ’ αρχάς, οι ΗΠΑ επέστρεψαν πανηγυρικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων απ’ όπου είχαν εξίσου πανηγυρικά αποχωρήσει επί Τραμπ. Ενώ η Κίνα, με την οποία αθροιστικά ευθύνονται για το μισό περίπου των εκλύσεων των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως, κρατάει χαμηλό προφίλ, αφού ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ δεν προσήλθε στη σύνοδο και γενικά οι εξαγγελίες του μέσω Διαδικτύου ήταν κατώτερες των προσδοκιών. Στο πλαίσιο του πολυδιάστατου ανταγωνισμού μεταξύ των δύο χωρών, ο Μπάιντεν προσπάθησε να ανακτήσει την ηγετική θέση των ΗΠΑ στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά η διεθνής κοινότητα είναι πολύ επιφυλακτική, αφού το φιλόδοξο σχέδιό του για τη πράσινη μετάβαση είναι όμηρος των συντηρητικών βουλευτών και γερουσιαστών του ίδιου του του κόμματος στην Ουάσιγκτον.

Από τις θετικές εξελίξεις στη Γλασκώβη θεωρούνται η προσχώρηση των ΗΠΑ ξανά στο μπλοκ των «Μεγάλων Προσδοκιών» (High Ambition Coalition) για τη γρήγορη και άμεση απολιγνιτοποίηση, όπου συμμετέχουν και η Ε.Ε., η Αργεντινή, ο Καναδάς το Μεξικό, η Νέα Ζηλανδία και μικρές νησιωτικές χώρες. Θετική εξέλιξη είναι και η θέσπιση της αντικειμενικής αποτύπωσης των εκλύσεων κάθε χώρας μέσω δορυφόρων και όχι μέσω ιδίων μέσων, καθώς και η μείωση των εκλύσεων του μεθανίου κατά 30% έως το 2030, που θα είναι (αν γίνει) πραγματικά μεγάλο βήμα προς τη συγκράτηση της υπερθέρμανσης. Το δε κόστος θα επιβαρύνει τη βιομηχανία εξόρυξης και μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σε μια άλλη ιδιαίτερα αξιοσημείωτη εξέλιξη, χώρες όπως οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία θα χρηματοδοτήσουν με 8 δισ. την απολιγνιτοποίηση της Νότιας Αφρικής και ίσως αυτό είναι ένα προσχέδιο απολιγνιτοποίησης και άλλων χωρών.

Για ακόμα μία φορά και σε αυτή τη σύνοδο φιλόδοξες εξαγγελίες έγιναν και από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, τραπεζικούς ομίλους, επενδυτικές και ασφαλιστικές εταιρείες, επιχειρηματικούς κύκλους όπως ο Μπέζος, κοινωφελή ιδρύματα όπως το Ροκφέλερ, αλλά και πολυεθνικές όπως η ΙΚΕΑ, που θέσπισαν συμμαχίες για τη χρηματοδότηση έργων αναδάσωσης και κατά της αποψίλωσης των δασών και ανάπτυξης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική τα επόμενα χρόνια. Πολλές από αυτές τις προσπάθειες αντιμετωπίζονται όμως με καχυποψία και απαισιοδοξία τόσο από τους ακτιβιστές που έχουν κατακλύσει τη Γλασκώβη αλλά και τους επιστήμονες που θα προσέλθουν στη σύνοδο την επόμενη εβδομάδα. Θεωρείται ότι δεν είναι αρκετά τολμηρές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αλλά και ότι χρησιμοποιούνται για ένα πράσινο ξέπλυμα, ένα πράσινο παραπέτασμα που κρύβει από πίσω τη συνεχιζόμενη, αμετρίαστη δίψα για αδηφάγα ανάπτυξη και υπερκατανάλωση κερδοσκοπία και νεοαποικιοκρατικές βλέψεις. Όπως, για παράδειγμα, η χρηματοδότηση του πράσινου ταμείου προς αναπτυσσόμενες χώρες με τη μορφή διακρατικών και ιδιωτικών δανείων και όχι δωρεών / βοήθειας που υπονομεύουν την ανάπτυξη αλλά και τη λαϊκή κυριαρχία εκεί.

Στην επόμενη φάση της συνόδου θα ξεκινήσουν οι πραγματικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπροσωπειών των κυβερνήσεων και τα αποτελέσματά τους θα πρέπει να επικυρωθούν αργότερα από τα επιμέρους Κοινοβούλια και τις κοινωνίες ανά τον κόσμο. Αν κρίνουμε από τις ΗΠΑ, αυτό δεν θα είναι ιδιαίτερα εύκολο. Η ενεργειακή ανασφάλεια, η εργασιακή αβεβαιότητα μετά την πανδημία και ο πληθωρισμός τρομάζουν πολιτικούς και πολίτες. Αν δεν υπάρξουν υποχρεωτικές δεσμεύσεις και κυρώσεις η Σύνοδος COP26 δεν θα έχει επιτυχία, ενώ η κλιματική αλλαγή συνεχίζει καλπάζει και η ανθρωπότητα μεμψιμοιρεί. Χρειάζονται άμεσα γενναίες και ριζοσπαστικές αποφάσεις μετασχηματισμού του ενεργειακού και παραγωγικού μοντέλου και κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης για όλους τους πολίτες και όλες τις χώρες.