Να μην χαθούν άλλες ευκαιρίες στην Αχαϊα

Την τετραετία που ολοκληρώνεται ο Νίκος Τσούκαλης, επικεφαλής της νομαρχιακής κίνησης "Αχαϊκή Συμπολιτεία" ανέπτυξε πλούσια δράση εντός και εκτός νομαρχιακού συμβουλίου, με ολοκληρωμένες προτάσεις για τα προβλήματα της Αχαΐας και πάντα δίπλα στους πολίτες στα ζητήματα της καθημερινότητας. Στις εκλογές του Οκτώβρη, είναι και πάλι υποψήφιος για τη νομαρχία Αχαΐας. Σήμερα στην "Αυγή", τονίζει την ανάγκη να αποκτήσει ο νομός στρατηγικό σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, ενώ επισημαίνει ότι η περιφερειακή οργάνωση της χώρας ασφυκτιά με τη σημερινή διοικητική διάρθρωση.

Συνέντευξη στη Μαριάννα ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

* Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα της Αχαΐας και ποιες θεωρείτε ότι πρέπει να είναι οι προτεραιότητες του νέου νομάρχη;

Η Αχαϊα διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο αστικό συγκρότημα της χώρας, την Πάτρα και αποτελεί αντικειμενικά την "ατμομηχανή" για την αναπτυξιακή πορεία ολόκληρου του λεγόμενου δυτικού άξονα. Δυστυχώς, όμως, οι χαρακτηριστικές ανεπάρκειες του τοπικού πολιτικού δυναμικού συνετέλεσαν καθοριστικά στην απώλεια των μεγάλων ευκαιριών-προκλήσεων των τελευταίων Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης, της ολυμπιάδας και πρόσφατα της Πάτρας-Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Παρά τα 400 περίπου δισ. δρχ. που απορροφήθηκαν από το νομό, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας διολίσθησε κατά την τελευταία τετραετία στην τελευταία αναπτυξιακή θέση της Ευρώπης. Ως συνέπεια της συγκεκριμένης ραγδαίας υπανάπτυξης υπήρξε η παγιοποίηση φαινομένων κοινωνικής και συνεπακόλουθα πολιτικής περιθωριοποίησης, διάρρηξης των παραγωγικών ιστών κυρίως του πρωτογενούς τομέα και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η διατήρηση τραγικών δεικτών ανεργίας, περιβαλλοντικής υποβάθμισης και πολιτιστικής φτώχειας. Ενώ όμως κανένας δεν ευαισθητοποιήθηκε να εξηγήσει το πιο πάνω παράλογο, η παράταξη μας επίμονα και με έμφαση επαναφέρει από το 1999 την ανάγκη απόκτησης (επιτέλους) του περιφερειακού χωροταξικού σχεδίου με την εξειδίκευσή του από ένα συγκροτημένο, συνεκτικό, ιεραρχημένο και αποτελεσματικό στρατηγικό σχέδιο βιώσιμης περιφερειακής ανάπτυξης. Οι πιο πάνω ελλείψεις εξηγούν το "παράδοξο", το οποίο πρόκειται απ ό,τι δείχνουν τα πράγματα να μας ακολουθήσει και κατά την ισχύ του ΕΣΠΑ (2007-2013).

Να, λοιπόν, ποια πρέπει να είναι η άμεση προτεραιότητα της νέας νομαρχιακής αρχής.

* Την προηγούμενη τετραετία, η Αχαϊκή Συμπολιτεία υλοποίησε πλούσιο έργο σε πολλά επίπεδα. Ποια αξιολογείτε ως τα πιο σημαντικά επιτεύγματα σας;

Καταφέραμε μια ισόρροπη λειτουργία μας, τόσο μέσα στα θεσμικά όργανα όσο και στις τοπικές κοινωνίες. Ασκώντας προγραμματική αντιπολίτευση με την υποβολή ολοκληρωμένων προτάσεων και συγχρόνως συμπαραστεκόμενοι σοβαρά και αποτελεσματικά στα καθημερινά βασανιστικά προβλήματα της καθημερινότητας. Οι ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις μας για τη σωτηρία και την ανάδειξη του Κορινθιακού-Πατραϊκού Κόλπου, τη δημιουργία λατομικών ζωνών, τη διαχείριση των υγρών και στερεών αποβλήτων, τη δημιουργία νομαρχιακών πολιτιστικών θεσμών και σχεδίων κοινωνικής μέριμνας, Χάρτας Δικαιωμάτων Πολιτών, νομαρχιακού σχεδίου απασχόλησης, σχεδίου διαχείρισης του αέρα της Πάτρας (τέταρτης πιο επιβαρυμένης στην Ευρώπη!!), την αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, τη διαχείριση των υδατικών πόρων, την εκπόνηση σεναρίων αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, έδεσαν αρμονικά με τις καθημερινές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις μας για τη σωτηρία χειμάρρων-ποταμών, των κοινόχρηστων χώρων των πόλεων, παραδοσιακών οικισμών και μνημείων, των πολλών προστατευόμενων περιοχών του νομού, του δασικού πλούτου κ.λπ.

Ανεπαρκείς οι εκπρόσωποι των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων

* Πολλές από τις προτάσεις που καταθέσατε στο νομαρχιακό συμβούλιο συνάντησαν ενθουσιώδη υποδοχή και ψηφίστηκαν ομόφωνα. Ωστόσο, καμιά δεν υλοποιήθηκε. Πού οφείλεται αυτό;

Απλούστατα στην εμπεδωμένη αλαζονεία και συγχρόνως στην χαρακτηριστική πολιτική ανεπάρκεια των εκπροσώπων των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων του νομού.

* Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι προοπτικές της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης;

Πιστεύω ότι η πλήρης και ολοκληρωμένη περιφερειακή οργάνωση της χώρας με πλήρη αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση ασφυκτιά με τη σημερινή διοικητική διάρθρωση. Οι μικροί δήμοι, δίχως αναπτυξιακή αναφορά, αρμοδιότητες και οικονομικούς πόρους, σε συνδυασμό με τον εξαρχής θνησιγενή, λόγω συνειδητών επιλογών, θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης συνετέλεσαν στα μέγιστα στα σημερινά αδιέξοδα και καθυστερήσεις. Οι αιρετές νομαρχίες, αν και τύποις αυτοδιοίκηση, διέθεταν ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό το οποίο όμως - τουλάχιστον στην Αχαΐα - ελάχιστα κατανοήθηκε από τους διαχειριστές τους. Δηλαδή, αυτό του κορυφαίου πολιτικού οργάνου του νομού, γεγονός που δεν ήταν δυνατό να εγκλωβιστεί σε κανένα έστω και ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο. Υπήρχε η δυνατότητα να αποτελέσει πραγματικό φορέα του δημοκρατικού προγραμματισμού, δηλαδή να προγραμματίσει, σχεδιάσει και υλοποιήσει αναπτυξιακά προγράμματα, κοινωνικές, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, να συντονίζει και να καθοδηγεί το πολιτικό δυναμικό του νομού, τις κοινωνικές, επαγγελματικές και άλλες οργανώσεις, να διαμορφώνει μέτωπα διεκδίκησης ακόμα και για τομείς που δεν ανήκαν στην αρμοδιότητά της. Κοντολογίς, να αποτελέσει τον πολιτικό εκφραστή του νομού προς τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δυστυχώς τα χαρακτηριστικά αυτά απεμπολήθηκαν, συμβάλλοντας έτσι στην περαιτέρω υποβάθμιση του θεσμού.

Σήμερα, πρέπει να μιλήσουμε για γεωγραφικά και αναπτυξιακά αναδιαρθρωμένους ισχυρούς δήμους και περιφέρειες με αιρετά όργανα.