Απ το κακό στο χειρότερο

Είναι φανερό πλέον και στον πιο δύσπιστο ότι η μετάβαση ολοκληρώνεται. Από τα κυβερνητικά μέτρα νεοφιλελεύθερης έμπνευσης (ΠΑΣΟΚ) έχουμε εισέλθει στην περίοδο των ολοκληρωμένων νεοφιλελεύθερων παρεμβάσεων (ΝΔ), στην απορύθμιση κάθε τομέα δημόσιου κοινωνικού ενδιαφέροντος- παιδεία (άρθρο 16), επικοινωνία (ΟΤΕ), ενέργεια (ΔΕΗ), περιβάλλον (άρθρο 24), κοινωνική ασφάλιση, μεταφορές (λιμένες ,Ολυμπιακή )κλπ.
Η ολοκλήρωση αυτής της συντηρητικής (αντί) μεταρρύθμισης προϋποθέτει πέραν των άλλων την μείωση του κοινωνικού βάρους των δημοκρατικά θεσμοθετημένων φορέων, ελέγχου, διαπραγμάτευσης, κοινωνικής αντίστασης και παράλληλα, κοινωνική νομιμοποίηση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών (αστυνομική αυθαιρεσία, νομικοί περιορισμοί ατομικών δικαιωμάτων κλπ).
Απαξίωση και χλευασμός για τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές, πρόθεση περιορισμού του δικαστικού ελέγχου των κυβερνητικών αποφάσεων (Συνταγματικό Δικαστήριο) υπονόμευση στην πράξη των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών (ΑΣΕΠ – ΑΔΑΕ κλπ), συκοφάντηση των εργαζομένων στο Δημόσιο με καλλιέργεια κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού, στιγματισμό του άλλου πυλώνα άσκησης δημόσιων πολιτικών, των τοπικών αυτοδιοικητικών αρχών.
Η εκμετάλλευση των υπαρκτών αδυναμιών, σε όλους τους δημόσιους χώρους που προαναφέραμε, αν  συνδυασθεί με την λαϊκιστική, σκανδαλοθηρική, ισοπεδωτική κριτική και πληροφόρηση από τα ιδιωτικά, ιδίως, ΜΜΕ, προσφέρει μεγάλες δυνατότητες χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τα κυβερνητικά επιτελεία. Δυστυχώς, παρά την καταγεγραμμένη στις δημοσκοπήσεις αφερεγγυότητα της τηλεοπτικής εικόνας, τα ΜΜΕ καθορίζουν εν πολλοίς το σχηματισμό γνώμης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Η σταθερή προτίμηση στη ΝΔ, ως μη χείριστη επιλογή διακυβέρνησης, παρ’ όλη την συντριπτική καταδίκη των πολιτικών της, επιτρέπουν την υλοποίηση κοινωνικά ανάλγητων μέτρων ,αν και υπάρχει  αξιοσημείωτη, αρκετές φορές, κοινωνική αντίδραση (δάσκαλοι, φοιτητές, κλπ).
Η κυριαρχία της μεταμοντέρνας αντίληψης παράγει κατακερματισμένες συνειδήσεις. Μπορεί μεν η κοινωνία, να μην είναι σύμφωνη, στη συντριπτική της πλειοψηφία, με τις κυρίαρχες πολιτικές, ταυτόχρονα όμως ελάχιστα ανέχεται, όταν δεν λοιδορεί, την αντίδραση άλλων κοινωνικών ομάδων – ιδιαίτερα δε όταν δημιουργούνται μικροπροβλήματα στη καθημερινή ρουτίνα της. Έως ότου βέβαια θιγεί ευθέως ως, επάγγελμα, περιοχή ακόμα και ….ποδοσφαιρική ομάδα, τότε όλα τα προηγούμενα αναθέματα αυτόματα ξεχνιούνται.
Όμως αυτά δεν αρκούν στην ΝΔ, η επίγνωση των μειοψηφικών κοινωνικά, πολιτικών της πρέπει να θωρακίζεται από δημοκρατικοφανείς θεσμικούς μανδύες. Η διαρκής συζήτηση για ένα νέο εκλογικό σύστημα «σταθερών κυβερνήσεων» ,περισσότερο (πόσο;) πλειοψηφικού του υπάρχοντος, καταδεικνύει το άγχος να διατηρηθεί πανίσχυρος ο δικομματισμός , το μεταπολιτευτικό  κοινοβουλευτικό status, δηλαδή ο αποκλεισμός της Αριστεράς από την διακυβέρνηση.
Από τις στήλες της «Αυγής» είχαμε τονίσει ότι, το 42% στις Αυτοδιοικητικές εκλογές είναι γεγονός πολύ μεγαλύτερης σημασίας από την προσπάθεια «υποκλοπής» Δημοτικών και Νομαρχιακών Αρχών. Είναι κυρίως η επιβολή παντού της «καθ’ οικονομία» δημοκρατίας, η εμπέδωση του αντιδημοκρατικού νεολογισμού ότι, για λόγους οικονομίας χρόνου και χρημάτων, πλειοψηφία είναι κάτι παραπάνω από το 40%. Ταυτόχρονα έθεσε ,υπέρ του δικομματισμού, έναν ακόμη θεσμικό περιορισμό έκφρασης στο στοιχειώδες επίπεδο διακυβέρνησης και διαχείρισης, της Αριστεράς και των άλλων εναλλακτικών τοπικών εκφράσεων της κοινωνίας των πολιτών.
Το «έργο» ολοκληρώνεται με την αιφνίδια κατάθεση (μετά τις εκλογές!!!!) του νέου εκλογικού νόμου για τις Τοπικές Ενώσεις και την ΚΕΔΚΕ. Είναι προφανώς απευκταία για την κυβέρνηση αντιπολιτευόμενη ΚΕΔΚΕ στη πορεία προς τις εκλογές, ιδιαίτερα τώρα που η Ε.Ε.  μας επιβάλλει ,«δυστυχώς», ένα αυξημένο θεσμικό ρόλο στην Αυτοδιοίκηση για τον σχεδιασμό και την διαχείριση των κοινοτικών πόρων, ΕΣΠΑ 2007-2013 (Δ.ΚΠΣ) γαρ!
Ευκαιρίας δοθείσης με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Το 42% που έγινε 60% στο Δημοτικό Συμβούλιο, θα γίνει 75% στις εκλογές για τα νέα συλλογικά όργανα. Έτσι βάσιμα πλέον η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι  -και με την παράλληλη «αρωγή» των κρατικών περιφερειαρχών της στην «εξαγορά» ψήφων ,έναντι επιχορηγήσεων και εντάξεων έργων, μικρών καποδιστριακών Δήμων απροσδιορίστου πολιτικής ταυτότητας – θα καταγάγει «νίκη μεγάλη» με αυξημένη «σταθερή πλειοψηφία ανοχής» στις κυβερνητικές αποφάσεις. Παράπλευρα, σχεδιασμένα και επιθυμητά, επιτυγχάνεται η εξαφάνιση της ενοχλητικής Αριστεράς και της ,πολύ μεγαλύτερης του μεγέθους της, επιρροής της στα θεσμικά όργανα. Με το ζόρι αυτόνομη εκπροσώπηση της μόνο στην ΤΕΔΚΝ Αττικής.
Αυτό ενδεχομένως να χαροποιεί κάποιους συντρόφους που είχαν «ανακαλύψει» και καταγγείλει με παρρησία…. τον ενδοτισμό στο ΠΑΣΟΚ λόγω συμμετοχής μας σε κορυφαίες θέσεις την προηγούμενη περίοδο (γεν. γραμματέας ΚΕΔΚΕ – Πρόεδρος ΤΕΔΚΝΑ). Παρ’ όλη την ,μάλλον, επιλεκτική  ευαισθησία ( δες ΓΣΕΕ – ΟΤΟΕ κ.λ.π.) ίσως είναι δικαιολογημένοι γιατί δεν γνωρίζουν και δεν φροντίσαμε , ως κόμμα ,να μάθουν το σημαντικό ρόλο που είχαν ως ρυθμιστές (οι σ. Χρ. Παλαιολόγος και Π. Φιλίππου αντίστοιχα) σε σειρά θετικών αποφάσεων ακόμα και νομοθετικών ρυθμίσεων, σε ζητήματα: τοπικής δημοκρατίας, προστασίας του περιβάλλοντος, προάσπισης των ελεύθερων χωρών και του δημόσιου συλλογικού συμφέροντος, σύνδεσης, - έστω και ισχνής – της Αυτοδιοίκησης με τις δράσεις του Κοινωνικού Φόρουμ, προώθησης των εναλλακτικών μορφών ενέργειας και συνεργασίας με τους οικολογικούς φορείς, υπεράσπισης αντιλήψεων – που σήμερα πλειοψηφούν στην Αυτοδιοίκηση – για αιρετή περιφέρεια, φορολογική αποκέντρωση χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση των πολιτών κλπ.
Ο κος Παυλόπουλος ομιλεί ,ψευδώς, περί αποκατάστασης αδικιών, αναλογικότερου συστήματος μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, μεγάλων και μικρών πόλεων. Είναι προφανές ότι το υπερπλειοψηφικό που προτείνει καθώς και ο αριθμός των εκπροσώπων ανά πληθυσμιακή ενότητα δήμων, είναι ευθέως ανάλογα με τα ανά περιοχή – βραχυπρόθεσμα επωφελή για τη ΝΔ- πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα. Η δικαιολογία ότι έτσι έκανε και το ΠΑΣΟΚ το 1998 είναι δείγμα της σοβαρότητας που αντιμετωπίζονται οι θεσμοί από το κατ’ εξοχήν θεσμικό υπουργείο.
Η αντίθεσή μας και τώρα ,όπως και τότε, είναι δεδομένη και στη μεθόδευση και στην ουσία. Η επιλογή μας είναι σταθερή, απλή αναλογική για όλα τα επίπεδα με πριμοδότηση στο τελικό σώμα της Περιφέρειας έναντι των Μητροπολιτικών Κέντρων ,αυτή είναι και ρεαλιστικά η αυτοδιοικητικά δημοκρατική λύση. Με ενιαίο πλαίσιο κριτηρίων, που θα εγγυάται αναλογικά τόσο την αντιπροσώπευση της πολλαπλής γεωγραφικής ιδιαιτερότητας όσο και την πληθυσμιακή εκπροσώπηση, ένα σύστημα που πρέπει να είναι προϊόν μιας αναλυτικής συζήτησης των θεσμικών οργάνων της πολιτείας και της Αυτοδιοίκησης. Το επιβάλλουν πέραν της δημοκρατικής δεοντολογίας  ,οι νέες συνθήκες, ο σημαίνων ρόλος των Τοπικών Αρχών στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης
Ειρήσθω εν παρόδω, το υπάρχον αντιδημοκρατικό - σαφέστατα όμως πολιτικά αναλογικότερο και ευρύχωρο – εκλογικό σύστημα που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ φέρει την σφραγίδα, συμφωνίας του σημερινού υπουργού κ. Δ. Αβραμόπουλου (τότε Προέδρου ΚΕΔΚΕ) και την συνεισφορά του, μέχρι πρότινος μέλους του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ , περιφερειάρχη κ. Σπ. Σπυρίδωνα, παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους.
Η σταθερή και με συνέπεια αντίθεσή μας και στα δυο, δεν μπορεί να οδηγεί μόνο σε εύκολες λογικές συμψηφισμού (όλοι ίδιοι είναι και τα ίδια κάνουν). Στην επίσημη έκφραση του κόμματος, οφείλουμε να αναδεικνύουμε πρωτίστως το δίκαιο των προτάσεων μας αλλά ταυτόχρονα και τις υπαρκτές ποιοτικές διαφορές των εκάστοτε αντιδημοκρατικών κυβερνητικών επιλογών.
Αν για τα άλλα Ελληνικά κόμματα, οι τυχόν υπερβάσεις της μανιχαιστικής αντίληψης αποτελούν εκφράσεις πολιτικής αισθητικής και δείγματα πολιτικού πολιτισμού, για τον ΣΥΝ ,η υπέρβασή της είναι συστατικό στοιχείο ύπαρξης.

            Δ. ΜΠΙΡΜΠΑΣ
     Μέλος ΚΠΕ
                                        Γραμματέας Τμήματος Αυτοδιοίκησης