Εγκληματικές οι παραλήψεις
Ασημίνα Ξηροτύρη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2007-09-02
"Οι πυρκαγιές ήρθαν και ξαναήρθαν πιο φονικές "στην ώρα τους" αλλά τα μέτρα για την προστασία των πολιτών, των δασών και του περιβάλλοντος δεν ήταν στην ατζέντα των "μεταρρυθμίσεων".
Τα αίτια για την πρωτόγνωρη οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές, που στοίχισε δεκάδες ανθρώπινες ζωές, ξεκλήρισε οικογένειες, κατέστρεψε το βιός τους και μας βύθισε όλους σε ανείπωτη θλίψη, είναι πολλά και σε καμία περίπτωση βέβαια δεν έχουν σχέση με "συνωμοσίες" και "ασύμμετρες απειλές".
Τα πιο σημαντικά και καθοριστικά σε αυτή την τραγική εξέλιξη επικεντρώνονται στην "εγκληματική" αδράνεια και τις παραλείψεις των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων για το θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο, τα μέσα και τους πόρους για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, όπως και τον σχεδιασμό και τη διαχείριση του δομημένου περιβάλλοντος.
Στις θεσμικές και οργανωτικές αδυναμίες προστίθεται ως "εμπρηστής" η διαρκώς επιδεινούμενη πολιτική που κρύβεται πίσω από τη διαδικασία μεγέθυνσης των οικονομικών δεικτών, της κυριαρχίας της αγοράς και αφήνει στο περιθώριο τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες.
Πιο συγκεκριμένα:
- Η πρώτη κατηγορία αναφέρεται στην αδράνεια θωράκισης του θεσμικού μας πλαισίου. Οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αντί να ενισχύσουν με το νομοθετικό πλαίσιο τη Συνταγματική επιταγή των άρθρων 24 και 117 "για την προστασία των δασών, την κατάρτιση Κτηματολογίου και Δασολογίου στο πλαίσιο ενός Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού" έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Όχι μόνο δεν έκαναν πράξη αυτή την επιταγή (δεν έχουμε δασικούς χάρτες, Κτηματολόγιο, Εθνικό Χωροταξικό σχεδιασμό, προγράμματα αναδασώσεων) αλλά προσπάθησαν να την αλλοιώσουν (προτάσεις αναθεώρησης του άρθρου 24 και από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τη Ν.Δ., δασοκτόνος νόμος το 2003, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, μη κήρυξη αναδασωτέων περιοχών). Επιπλέον με τις συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης, φυσικού κάλλους και τουριστικού ενδιαφέροντος (ΕΤΑ, Ειδικό χωροταξικό για τον Τουρισμό κ.λπ.) άνοιξαν την όρεξη σε μεγάλα και οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα για την εκμετάλλευση και δασικών εκτάσεων και οικοσυστημάτων. Είναι γνωστό βέβαια ότι ο αυθαίρετος οικιστής κάθε φορά νομιμοποιείται σε βαθμό που να μην είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Πολεοδομικός Σχεδιασμός και Η Οικιστική Πολιτική στην Ελλάδα καθορίζονται από τρεις παράγοντες: το πελατειακό κομματικό κράτος, τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και τον αυθαίρετο οικιστή.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά στον τρόπο οργάνωσης του κράτους και των υπηρεσιών του. Η Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, οι Περιφέρειες και οι Κεντρικές Υπηρεσίες στα θέματα πρόληψης και προστασίας των δασών και γενικότερα του περιβάλλοντος, των απαραίτητων υποδομών, όπως και της διαχείρισης των πόρων, αλλά και των κρίσεων, δεν έχουν καμία λειτουργική διασύνδεση, δεν αποδίδουν και ούτε κανείς αναλαμβάνει τις ευθύνες. Ειδικότερα για τα θέματα της προστασίας των Δασών, ο διαχωρισμός το 1998 της πρόληψης από την πυρόσβεση, στην ουσία δηλαδή των δασικών υπηρεσιών και αυτές της πυροσβεστικής, η πρόληψη και τα έργα υποδομής εγκαταλείφθηκαν, ενώ η πυρόσβεση αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, με την πυροσβεστική μόνη της στον πύρινο εφιάλτη και την καταστροφή. Το ομόφωνο σχετικό πόρισμα της Βουλής το 1993 πρότεινε ακριβώς τα αντίθετα. Τόνιζε την ανάγκη εφαρμογής των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος και τη σύσταση Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας που θα συνέδεε λειτουργικά και αποδοτικά τις κεντρικές αρμόδιες υπηρεσίες με την Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
Η τρίτη κατηγορία αφορά στο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που έχει επικρατήσει, όπου οι βασικές υπηρεσίες του κράτους προς τον πολίτη μεταφέρονται στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, ενώ τα αδιέξοδα της οικονομίας αντιμετωπίζονται με την εύκολη λύση των περικοπών των έργων υποδομής και ποιότητας ζωής του ΠΔΕ, όπως και των υπηρεσιών ζωής του κοινωνικού κράτους. Τελικά αυτές οι νεοφιλελεύθερες "μεταρρυθμίσεις" αναδείχθηκαν από τον πρωθυπουργό ως εθνικός λόγος για να οδηγηθεί η χώρα, μέσα στο πύρινο καλοκαίρι, σε πρόωρες εκλογές.
Η εθνική καταστροφή και οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν έδειξαν ότι εντελώς διαφορετικές μεταρρυθμίσεις, πολιτικές και οργάνωση χρειάζεται η χώρα.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει σοβαρά να συνεκτιμήσουμε ότι η ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, των δασών μας, που είναι οι βασικοί ρυθμιστές της οικολογικής ισορροπίας, θα προσθέσουν τεράστιο περιβαλλοντικό φορτίο στο ήδη βαρύτατο από τις κλιματικές αλλαγές.
Πρέπει γι αυτό να αλλάξουμε και να δράσουμε όλοι τώρα!
Κανένα σχέδιο ανασυγκρότησης και πολύ περισσότερο των δήθεν "αυτοδύναμων" κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να εγγυηθεί τη ζωή μας, των παιδιών μας και την προστασία της φύσης.
Να σκεφτούμε πολύ καλά πριν πάμε στις κάλπες, που αυτοί επέλεξαν εν μέσω οικολογικής καταστροφής!
Τα αίτια για την πρωτόγνωρη οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές, που στοίχισε δεκάδες ανθρώπινες ζωές, ξεκλήρισε οικογένειες, κατέστρεψε το βιός τους και μας βύθισε όλους σε ανείπωτη θλίψη, είναι πολλά και σε καμία περίπτωση βέβαια δεν έχουν σχέση με "συνωμοσίες" και "ασύμμετρες απειλές".
Τα πιο σημαντικά και καθοριστικά σε αυτή την τραγική εξέλιξη επικεντρώνονται στην "εγκληματική" αδράνεια και τις παραλείψεις των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων για το θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο, τα μέσα και τους πόρους για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, όπως και τον σχεδιασμό και τη διαχείριση του δομημένου περιβάλλοντος.
Στις θεσμικές και οργανωτικές αδυναμίες προστίθεται ως "εμπρηστής" η διαρκώς επιδεινούμενη πολιτική που κρύβεται πίσω από τη διαδικασία μεγέθυνσης των οικονομικών δεικτών, της κυριαρχίας της αγοράς και αφήνει στο περιθώριο τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες.
Πιο συγκεκριμένα:
- Η πρώτη κατηγορία αναφέρεται στην αδράνεια θωράκισης του θεσμικού μας πλαισίου. Οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αντί να ενισχύσουν με το νομοθετικό πλαίσιο τη Συνταγματική επιταγή των άρθρων 24 και 117 "για την προστασία των δασών, την κατάρτιση Κτηματολογίου και Δασολογίου στο πλαίσιο ενός Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού" έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Όχι μόνο δεν έκαναν πράξη αυτή την επιταγή (δεν έχουμε δασικούς χάρτες, Κτηματολόγιο, Εθνικό Χωροταξικό σχεδιασμό, προγράμματα αναδασώσεων) αλλά προσπάθησαν να την αλλοιώσουν (προτάσεις αναθεώρησης του άρθρου 24 και από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τη Ν.Δ., δασοκτόνος νόμος το 2003, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, μη κήρυξη αναδασωτέων περιοχών). Επιπλέον με τις συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης, φυσικού κάλλους και τουριστικού ενδιαφέροντος (ΕΤΑ, Ειδικό χωροταξικό για τον Τουρισμό κ.λπ.) άνοιξαν την όρεξη σε μεγάλα και οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα για την εκμετάλλευση και δασικών εκτάσεων και οικοσυστημάτων. Είναι γνωστό βέβαια ότι ο αυθαίρετος οικιστής κάθε φορά νομιμοποιείται σε βαθμό που να μην είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Πολεοδομικός Σχεδιασμός και Η Οικιστική Πολιτική στην Ελλάδα καθορίζονται από τρεις παράγοντες: το πελατειακό κομματικό κράτος, τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και τον αυθαίρετο οικιστή.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά στον τρόπο οργάνωσης του κράτους και των υπηρεσιών του. Η Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, οι Περιφέρειες και οι Κεντρικές Υπηρεσίες στα θέματα πρόληψης και προστασίας των δασών και γενικότερα του περιβάλλοντος, των απαραίτητων υποδομών, όπως και της διαχείρισης των πόρων, αλλά και των κρίσεων, δεν έχουν καμία λειτουργική διασύνδεση, δεν αποδίδουν και ούτε κανείς αναλαμβάνει τις ευθύνες. Ειδικότερα για τα θέματα της προστασίας των Δασών, ο διαχωρισμός το 1998 της πρόληψης από την πυρόσβεση, στην ουσία δηλαδή των δασικών υπηρεσιών και αυτές της πυροσβεστικής, η πρόληψη και τα έργα υποδομής εγκαταλείφθηκαν, ενώ η πυρόσβεση αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, με την πυροσβεστική μόνη της στον πύρινο εφιάλτη και την καταστροφή. Το ομόφωνο σχετικό πόρισμα της Βουλής το 1993 πρότεινε ακριβώς τα αντίθετα. Τόνιζε την ανάγκη εφαρμογής των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος και τη σύσταση Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας που θα συνέδεε λειτουργικά και αποδοτικά τις κεντρικές αρμόδιες υπηρεσίες με την Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
Η τρίτη κατηγορία αφορά στο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που έχει επικρατήσει, όπου οι βασικές υπηρεσίες του κράτους προς τον πολίτη μεταφέρονται στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, ενώ τα αδιέξοδα της οικονομίας αντιμετωπίζονται με την εύκολη λύση των περικοπών των έργων υποδομής και ποιότητας ζωής του ΠΔΕ, όπως και των υπηρεσιών ζωής του κοινωνικού κράτους. Τελικά αυτές οι νεοφιλελεύθερες "μεταρρυθμίσεις" αναδείχθηκαν από τον πρωθυπουργό ως εθνικός λόγος για να οδηγηθεί η χώρα, μέσα στο πύρινο καλοκαίρι, σε πρόωρες εκλογές.
Η εθνική καταστροφή και οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν έδειξαν ότι εντελώς διαφορετικές μεταρρυθμίσεις, πολιτικές και οργάνωση χρειάζεται η χώρα.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει σοβαρά να συνεκτιμήσουμε ότι η ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, των δασών μας, που είναι οι βασικοί ρυθμιστές της οικολογικής ισορροπίας, θα προσθέσουν τεράστιο περιβαλλοντικό φορτίο στο ήδη βαρύτατο από τις κλιματικές αλλαγές.
Πρέπει γι αυτό να αλλάξουμε και να δράσουμε όλοι τώρα!
Κανένα σχέδιο ανασυγκρότησης και πολύ περισσότερο των δήθεν "αυτοδύναμων" κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να εγγυηθεί τη ζωή μας, των παιδιών μας και την προστασία της φύσης.
Να σκεφτούμε πολύ καλά πριν πάμε στις κάλπες, που αυτοί επέλεξαν εν μέσω οικολογικής καταστροφής!
