Το σοσιαλιστικό κόμμα βγαίνει μωλωπισμένο από ένα καταστροφικό συνέδριο
Samuel Potier, Le Figaro, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2008-11-17
Τελικά είναι τα μέλη του κόμματος που θα κρίνουν τη μονομαχία μεταξύ Ομπρί (Aubry) Ρουαγιάλ (Royal) στην οποία θα παρίσταται και ο νεαρός Μπενουά Αμόν (Benoît Hamon): μετά από τρεις μέρες αντιπαραθέσεων και δολοφονικών χαρακτηρισμών στο συνέδριο της Ρεμς, το ποιος θα αναδειχθεί γραμματέας ενός «σοσιαλιστικού κόμματος» (PS) πιο διχασμένου από ποτέ θα κριθεί την Πέμπτη (20/11).
Ο Φρανσουά Ολάντ (François Hollande) δεν τόλμησε καν να πραγματοποιήσει την αποχαιρετιστήρια του ομιλία. Εκνευρισμένος, ωχρός, αλλά τελικά όχι και τόσο έκπληκτος, ο πρώτος γραμματέας του κόμματος αναγκάστηκε επί τρεις ημέρες να παρευρίσκεται σε μια σειρά ξεκαθαρισμάτων λογαριασμών εντελώς καταστροφικών για την εικόνα του PS, που ο ίδιος είχε καταφέρει, περνώντας δια πυρός και σιδήρου, να διατηρήσει τουλάχιστο εξωτερικά κάπως ενωμένο επί ένδεκα χρόνια.
Για πρώτη φορά μετά το καταστροφικό συνέδριο της Ρεν το 1990, σκηνή της αδερφοκτονίας μεταξύ Φαμπιούς (Fabius) Ζοσπέν (Jospin), το PS βρέθηκε ξανά σε αδυναμία να καταλήξει σε κάποια πολιτική σύνθεση ή σε μία κοινή πολιτική γραμμή.
Και αυτό παρά τις έντονες εβδομάδες που κράτησαν εβδομάδες ολόκληρες, αλλά και μια άκαρπη ολονύκτια συνεδρίαση «κεκλεισμένων των θυρών» στη Ρεμς, που τελικά εξελίχτηκε σε «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».
Το PS λοιπόν βγαίνει από το συνέδριό του χωρίς ηγεσία, χωρίς θέσεις, χωρίς καν εσωκομματικές πλειοψηφίες και μειοψηφίες: όπως ανέφερε κι ένα στέλεχος του PS, ο Νικολά Σακοζί (Nicolas Sarkozy) έχει κάθε δικαίωμα να σχολιάζει χαιρέκακα το «πολιτικό κενό» στην αντιπολίτευση.
Ένα κενό χαώδες, που οι τρεις υποψήφιοι για τη θέση του γραμματέα καλά θα κάνουν να σπεύσουν να καλύψουν όσο γρηγορότερα γίνεται. Οι Σεγκολέν Ρουαγιάλ, Μαρτίν Ομπρί και Μπενουά Αμόν θα διεκδικήσουν την Πέμπτη την ψήφο των μελών του κόμματος, για το ποιος θα αναδειχθεί αρχηγός της αντιπολίτευσης απέναντι στον πρόεδρο της δημοκρατίας.
Οι υποψήφιοι είναι τρεις, εκφράζουν όμως δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στο ζήτημα της συμμαχίας του PS με τους κεντρώους.
Ντελανοέ: «το "σοσιαλιστικό κόμμα" είναι βαριά άρρωστο»
Από τη μια μεριά λοιπόν θα βρεθεί η υποψήφια πρόεδρος του κόμματος, η εισήγηση της οποίας κατέλαβε την πρώτη θέση στην προσυνεδριακή ψηφοφορία, με 29%. Εκείνη, που αποστολή της ήταν να συσπειρώσει ολόκληρο το κόμμα, απέτυχε όμως ακόμα και στο να διαμορφώσει μια κομματική πλειοψηφία: η αντίληψή της περί «ανοικτού κόμματος» και όχι ενός κόμματος «ενεργών μελών», η συναινετική της διάθεση προς το «δημοκρατικό κίνημα» (MODEM) (υπόσχεται πως θα θέσει την όποια ενδεχόμενη συνεργασία με τους κεντρώους στην κρίση των μελών του κόμματος) φέρνουν αλλεργία στους αντιπάλους της.
Αναγκάζεται έτσι να πάει μόνη στο πεδίο της μάχης: «ο λόγος πλέον ανήκει στα μέλη του κόμματος. Σε αυτούς επαφίεται να ενώσουν το κόμμα», λέει η πρόεδρος της περιφέρειας Πουατού-Σαρέντ. «Το δίλημμα είναι μεταξύ της επιστροφής στις παλιές μεθόδους και σε ένα ανανεωμένο PS», συνέχισε κοφτά αργά το βράδυ μεταξύ Σαββάτου (15/11) και Κυριακής (16/11), αφού εγκατέλειψε την αίθουσα διαπραγματεύσεων της «επιτροπής θέσεων» του συνεδρίου.
Την επομένη, εμπρός στην ολομέλεια του συνεδρίου, και υπό το βλέμμα των πιστών της σωματοφυλάκων Πεγιόν (Peillon), Βαλς (Valls), Ασουλίν (Assouline), εκδίδει ένα τελεσίγραφο: «οι πάντες είμαστε αναγκασμένοι να υποταγούμε σε εκείνον ή εκείνη που θα επιλέξουν κυρίαρχα τα μέλη του κόμματός μας»!» Και απευθυνόμενη στον Μπερτράν Ντελανοέ (Bertrand Delanoë) τείνει χείρα φιλίας: «θα χρειαστώ τη βοήθειά σου κι εκείνη των φίλων σου».
Ο δήμαρχος των Παρισίων δηλώνει πως αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση της γραμματείας για να «μην επιτείνει τη διαμάχη των αρχηγίσκων και τη σύγχυση». Δηλώνει «λυπημένος και απογοητευμένος» από τις εξελίξεις και δε διστάζει να διαγνώσει πως το PS είναι «βαριά άρρωστο». Ο δήμαρχος της πρωτεύουσας πάντως είναι κατά πάσα πιθανότητα ο μεγάλος ηττημένος του σοσιαλιστικού κονκλαβίου.
Το πρόβλημα του Μπερτράν Ντελανοέ δεν είναι πως τέθηκε εκτός μάχης στη διεκδίκηση της γραμματείας. Ακόμα χειρότερο είναι πως τα μέλη της ομάδας του, στην οποία ο Ντελανοέ δεν έδωσε καμία οδηγία πώς να ψηφίσουν, θα διασπαστούν τώρα στα τρία εναπομείναντα στρατόπεδα.
Οι Μαρτίν Ομπρί και Μπενουά Αμόν έχουν απόλυτη ανάγκη των ψήφων της τάσης του Ντελανοέ. Η δήμαρχος της Λιλ εξάλλου δεν παρέλειψε να εκθέσει όλα τα σημεία που τη συνδέουν με το δήμαρχο Παρισίων (αλλά και το νεαρό ευρωβουλευτή) ιδίως στα ευρωπαϊκά και κοινωνικά ζητήματα. Στο στρατόπεδο της Ομπρί, μετράνε ήδη τα «κουκιά»: «στόχος μας είναι να είμαστε επικεφαλής μετά τον πρώτο γύρο, πράγμα που θα μας δώσει τη δυναμική εκείνη που θα μας οδηγήσει στη νίκη», μας εξηγεί ένα εκλέκτορας. «Η συγκυρία ευνοεί φυσικά την Μαρτίν Ομπρί, που αποφεύγει τα μεσσιανικά κηρύγματα τύπου Ρουαγιάλ, της οποίας η πολιτική απομόνωση έβγαζε μάτια αυτό το Σαββατοκύριακο», προσθέτει ένας άλλος, της ομάδας Φαμπιούς.
Μετωπική σύγκρουση Μαρτίν Ομπρί-Σεγκολέν Ρουαγιάλ
Αν κρίνουμε την ένταση των χειροκροτημάτων, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ επιβλήθηκε τις περισσότερες φορές. Το ίδιο όμως συνέβη και στα γιουχαΐσματα...
«Το PS είναι επικίνδυνα διχασμένο» αναστενάζει ο Πιερ Μοσκοβισί (Pierre Moscovici) που θεωρεί εκτός πραγματικότητας την υλοποίηση του λεγόμενου σεναρίουο «οτιδήποτε εκτός από τη Σεγκολέν», που εκφράζει μολοταύτα τη μόνη πιθανότητα νίκης για την Μαρτίν Ομπρί: να συσπειρώσει το μεγάλο μέρος του 70% που απέρριψε τη «γραμμή» της πρώην υποψηφίας προέδρου.
Όσον αφορά τον Μπενουά Αμόν, ζητάει από τους σοσιαλιστές να προχωρήσουν σε ένα ξεκαθάρισμα: θέλουν να γίνουν εκείνοι που «οικοδομούν έναν καινούργιο κόσμο», ή αντιθέτως να παραμείνουν «παθητικοί παρατηρητές της αργής παρακμής των ιδεωδών μας;» Η ιδεολογική του συνάφεια με τη δήμαρχο της Λιλ οπωσδήποτε ευνοεί την τελευταία.
Αλλά επιβάλλεται να είμαστε επιφυλακτικοί. Μία ψηφοφορία επί διαφορετικών εισηγήσεων είναι εντελώς διαφορετική από μία επιλογή προσώπων. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ εξακολουθεί να είναι το αδιαμφισβήτητο φαβορί. Η Μαρτίν Ομπρί εξέρχεται ενισχυμένη από το συνέδριο, αλλά η υποψηφιότητά της είναι ακόμα λιποβαρής. «(Στην ψηφοφορία επί των εισηγήσεων) πέσαμε όλοι μας ταυτόχρονα στο νήμα. Θα συνεχίσω λοιπόν... Εμπιστεύομαι πλήρως τα μέλη του κόμματος», μας εξομολογείται η Ομπρί. «Το PS έχει ανάγκη να αλλάξει εκ βάθρων τους κώδικές του, τις μεθόδους λειτουργίας του, τη δυσκινησία του» σφυροκοπά από την άλλη η πρώην υποψήφια πρόεδρος.
Έτσι λοιπόν, η μετωπική σύγκρουση τελικά δεν απεφεύχθη. Το PS έχει ακόμα πέντε μέρες για να βγει από το αδιέξοδο και να επιλέξει έναν ηγέτη, που θα εξαναγκαστεί πάντως να κινείται σε ασταθές κομματικό έδαφος.
Εν πάση περιπτώσει, το πρώτο είναι να ξεχαστεί αυτό το καταστροφικό συνέδριο, που ακόμα και οι πιο ένθερμοι οπαδοί των σοσιαλιστών χαρακτήριζαν «αξιοθρήνητο».
---------------------------------------------------------------
* Ο Samuel Potier είναι πολιτικός συντάκτης της «φιγκαρό»
Ο Φρανσουά Ολάντ (François Hollande) δεν τόλμησε καν να πραγματοποιήσει την αποχαιρετιστήρια του ομιλία. Εκνευρισμένος, ωχρός, αλλά τελικά όχι και τόσο έκπληκτος, ο πρώτος γραμματέας του κόμματος αναγκάστηκε επί τρεις ημέρες να παρευρίσκεται σε μια σειρά ξεκαθαρισμάτων λογαριασμών εντελώς καταστροφικών για την εικόνα του PS, που ο ίδιος είχε καταφέρει, περνώντας δια πυρός και σιδήρου, να διατηρήσει τουλάχιστο εξωτερικά κάπως ενωμένο επί ένδεκα χρόνια.
Για πρώτη φορά μετά το καταστροφικό συνέδριο της Ρεν το 1990, σκηνή της αδερφοκτονίας μεταξύ Φαμπιούς (Fabius) Ζοσπέν (Jospin), το PS βρέθηκε ξανά σε αδυναμία να καταλήξει σε κάποια πολιτική σύνθεση ή σε μία κοινή πολιτική γραμμή.
Και αυτό παρά τις έντονες εβδομάδες που κράτησαν εβδομάδες ολόκληρες, αλλά και μια άκαρπη ολονύκτια συνεδρίαση «κεκλεισμένων των θυρών» στη Ρεμς, που τελικά εξελίχτηκε σε «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».
Το PS λοιπόν βγαίνει από το συνέδριό του χωρίς ηγεσία, χωρίς θέσεις, χωρίς καν εσωκομματικές πλειοψηφίες και μειοψηφίες: όπως ανέφερε κι ένα στέλεχος του PS, ο Νικολά Σακοζί (Nicolas Sarkozy) έχει κάθε δικαίωμα να σχολιάζει χαιρέκακα το «πολιτικό κενό» στην αντιπολίτευση.
Ένα κενό χαώδες, που οι τρεις υποψήφιοι για τη θέση του γραμματέα καλά θα κάνουν να σπεύσουν να καλύψουν όσο γρηγορότερα γίνεται. Οι Σεγκολέν Ρουαγιάλ, Μαρτίν Ομπρί και Μπενουά Αμόν θα διεκδικήσουν την Πέμπτη την ψήφο των μελών του κόμματος, για το ποιος θα αναδειχθεί αρχηγός της αντιπολίτευσης απέναντι στον πρόεδρο της δημοκρατίας.
Οι υποψήφιοι είναι τρεις, εκφράζουν όμως δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στο ζήτημα της συμμαχίας του PS με τους κεντρώους.
Ντελανοέ: «το "σοσιαλιστικό κόμμα" είναι βαριά άρρωστο»
Από τη μια μεριά λοιπόν θα βρεθεί η υποψήφια πρόεδρος του κόμματος, η εισήγηση της οποίας κατέλαβε την πρώτη θέση στην προσυνεδριακή ψηφοφορία, με 29%. Εκείνη, που αποστολή της ήταν να συσπειρώσει ολόκληρο το κόμμα, απέτυχε όμως ακόμα και στο να διαμορφώσει μια κομματική πλειοψηφία: η αντίληψή της περί «ανοικτού κόμματος» και όχι ενός κόμματος «ενεργών μελών», η συναινετική της διάθεση προς το «δημοκρατικό κίνημα» (MODEM) (υπόσχεται πως θα θέσει την όποια ενδεχόμενη συνεργασία με τους κεντρώους στην κρίση των μελών του κόμματος) φέρνουν αλλεργία στους αντιπάλους της.
Αναγκάζεται έτσι να πάει μόνη στο πεδίο της μάχης: «ο λόγος πλέον ανήκει στα μέλη του κόμματος. Σε αυτούς επαφίεται να ενώσουν το κόμμα», λέει η πρόεδρος της περιφέρειας Πουατού-Σαρέντ. «Το δίλημμα είναι μεταξύ της επιστροφής στις παλιές μεθόδους και σε ένα ανανεωμένο PS», συνέχισε κοφτά αργά το βράδυ μεταξύ Σαββάτου (15/11) και Κυριακής (16/11), αφού εγκατέλειψε την αίθουσα διαπραγματεύσεων της «επιτροπής θέσεων» του συνεδρίου.
Την επομένη, εμπρός στην ολομέλεια του συνεδρίου, και υπό το βλέμμα των πιστών της σωματοφυλάκων Πεγιόν (Peillon), Βαλς (Valls), Ασουλίν (Assouline), εκδίδει ένα τελεσίγραφο: «οι πάντες είμαστε αναγκασμένοι να υποταγούμε σε εκείνον ή εκείνη που θα επιλέξουν κυρίαρχα τα μέλη του κόμματός μας»!» Και απευθυνόμενη στον Μπερτράν Ντελανοέ (Bertrand Delanoë) τείνει χείρα φιλίας: «θα χρειαστώ τη βοήθειά σου κι εκείνη των φίλων σου».
Ο δήμαρχος των Παρισίων δηλώνει πως αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση της γραμματείας για να «μην επιτείνει τη διαμάχη των αρχηγίσκων και τη σύγχυση». Δηλώνει «λυπημένος και απογοητευμένος» από τις εξελίξεις και δε διστάζει να διαγνώσει πως το PS είναι «βαριά άρρωστο». Ο δήμαρχος της πρωτεύουσας πάντως είναι κατά πάσα πιθανότητα ο μεγάλος ηττημένος του σοσιαλιστικού κονκλαβίου.
Το πρόβλημα του Μπερτράν Ντελανοέ δεν είναι πως τέθηκε εκτός μάχης στη διεκδίκηση της γραμματείας. Ακόμα χειρότερο είναι πως τα μέλη της ομάδας του, στην οποία ο Ντελανοέ δεν έδωσε καμία οδηγία πώς να ψηφίσουν, θα διασπαστούν τώρα στα τρία εναπομείναντα στρατόπεδα.
Οι Μαρτίν Ομπρί και Μπενουά Αμόν έχουν απόλυτη ανάγκη των ψήφων της τάσης του Ντελανοέ. Η δήμαρχος της Λιλ εξάλλου δεν παρέλειψε να εκθέσει όλα τα σημεία που τη συνδέουν με το δήμαρχο Παρισίων (αλλά και το νεαρό ευρωβουλευτή) ιδίως στα ευρωπαϊκά και κοινωνικά ζητήματα. Στο στρατόπεδο της Ομπρί, μετράνε ήδη τα «κουκιά»: «στόχος μας είναι να είμαστε επικεφαλής μετά τον πρώτο γύρο, πράγμα που θα μας δώσει τη δυναμική εκείνη που θα μας οδηγήσει στη νίκη», μας εξηγεί ένα εκλέκτορας. «Η συγκυρία ευνοεί φυσικά την Μαρτίν Ομπρί, που αποφεύγει τα μεσσιανικά κηρύγματα τύπου Ρουαγιάλ, της οποίας η πολιτική απομόνωση έβγαζε μάτια αυτό το Σαββατοκύριακο», προσθέτει ένας άλλος, της ομάδας Φαμπιούς.
Μετωπική σύγκρουση Μαρτίν Ομπρί-Σεγκολέν Ρουαγιάλ
Αν κρίνουμε την ένταση των χειροκροτημάτων, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ επιβλήθηκε τις περισσότερες φορές. Το ίδιο όμως συνέβη και στα γιουχαΐσματα...
«Το PS είναι επικίνδυνα διχασμένο» αναστενάζει ο Πιερ Μοσκοβισί (Pierre Moscovici) που θεωρεί εκτός πραγματικότητας την υλοποίηση του λεγόμενου σεναρίουο «οτιδήποτε εκτός από τη Σεγκολέν», που εκφράζει μολοταύτα τη μόνη πιθανότητα νίκης για την Μαρτίν Ομπρί: να συσπειρώσει το μεγάλο μέρος του 70% που απέρριψε τη «γραμμή» της πρώην υποψηφίας προέδρου.
Όσον αφορά τον Μπενουά Αμόν, ζητάει από τους σοσιαλιστές να προχωρήσουν σε ένα ξεκαθάρισμα: θέλουν να γίνουν εκείνοι που «οικοδομούν έναν καινούργιο κόσμο», ή αντιθέτως να παραμείνουν «παθητικοί παρατηρητές της αργής παρακμής των ιδεωδών μας;» Η ιδεολογική του συνάφεια με τη δήμαρχο της Λιλ οπωσδήποτε ευνοεί την τελευταία.
Αλλά επιβάλλεται να είμαστε επιφυλακτικοί. Μία ψηφοφορία επί διαφορετικών εισηγήσεων είναι εντελώς διαφορετική από μία επιλογή προσώπων. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ εξακολουθεί να είναι το αδιαμφισβήτητο φαβορί. Η Μαρτίν Ομπρί εξέρχεται ενισχυμένη από το συνέδριο, αλλά η υποψηφιότητά της είναι ακόμα λιποβαρής. «(Στην ψηφοφορία επί των εισηγήσεων) πέσαμε όλοι μας ταυτόχρονα στο νήμα. Θα συνεχίσω λοιπόν... Εμπιστεύομαι πλήρως τα μέλη του κόμματος», μας εξομολογείται η Ομπρί. «Το PS έχει ανάγκη να αλλάξει εκ βάθρων τους κώδικές του, τις μεθόδους λειτουργίας του, τη δυσκινησία του» σφυροκοπά από την άλλη η πρώην υποψήφια πρόεδρος.
Έτσι λοιπόν, η μετωπική σύγκρουση τελικά δεν απεφεύχθη. Το PS έχει ακόμα πέντε μέρες για να βγει από το αδιέξοδο και να επιλέξει έναν ηγέτη, που θα εξαναγκαστεί πάντως να κινείται σε ασταθές κομματικό έδαφος.
Εν πάση περιπτώσει, το πρώτο είναι να ξεχαστεί αυτό το καταστροφικό συνέδριο, που ακόμα και οι πιο ένθερμοι οπαδοί των σοσιαλιστών χαρακτήριζαν «αξιοθρήνητο».
---------------------------------------------------------------
* Ο Samuel Potier είναι πολιτικός συντάκτης της «φιγκαρό»
