Ο ΣΥΝ να πορευτεί στο δρόμο που χάραξε όταν γεννήθηκε

Το μάτι στην υποψηφιότητα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη κλείνει ο Σπύρος Λυκούδης, καθώς, όταν ρωτήθηκε από την "Κ.Α." για το ποια στάση θα κρατήσει η "Παρέμβαση" στο θέμα της εκλογής νέου προέδρου, απάντησε ότι "θεωρώ πως τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος που υποστηρίζουν τις προσυνεδριακές θέσεις της "Παρέμβασης" δεν θα αγνοήσουν πως αυτές τις θέσεις τις υποστήριξε και τις ψήφισε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης". Μιλώντας στην "Κ.Α." ο Σπ. Λυκούδης, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και βασικός συγγραφέας του κειμένου θέσεων που μειοψήφησε, ανέφερε ότι η αριστερά έχει το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα να είναι παρούσα στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Τέλος, ο Σπ. Λυκούδης υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΝ πρέπει να περπατήσει στον δρόμο που χάραξε όταν γεννήθηκε, καθώς πιστεύει ότι το κόμμα άντεξε επειδή "περπάτησε σε αυτούς τους δρόμους".

\* Γιατί εντέλει η "Παρέμβαση" δεν έχει τον "δικό της" υποψήφιο για την προεδρία του ΣΥΝ;\

Από τη στιγμή που τέθηκε το θέμα εκλογής νέου προέδρου στον Συνασπισμό, είναι γνωστό πως και οι τάσεις στο κόμμα και ο καθένας μας ξεχωριστά προβληματιστήκαμε, συζητήσαμε και αναζητήσαμε την καλύτερη δυνατή επιλογή υποψηφίου. Η "Παρέμβαση" σε καμία φάση αυτού του προβληματισμού δεν αναζήτησε "δικό" της υποψήφιο πρόεδρο, με την έννοια του προσώπου που θα προέρχεται οπωσδήποτε από τη δική της συσπείρωση και θα λειτουργεί ως υποψήφιος σήμερα και ως πρόεδρος, ενδεχομένως, αύριο του κόμματος με τρόπο δεσμευτικό στις δικές της κατευθύνσεις και στους δικούς της προβληματισμούς.
Γι’ αυτούς τους λόγους, στο πλαίσιο των συζητήσεων στην "Παρέμβαση", η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών της εξέφραζε την υποστήριξή της στην υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη, εκτιμώντας πως μέσα από τη μακρά, γνωστή διαδρομή και συνέπειά του κατέγραφε με τον καλύτερο τρόπο τα παραπάνω στοιχεία.

\* Ποια γραμμή θα κρατήσετε στην εκλογή προέδρου;\

Μετά την άρνηση του Φώτη Κουβέλη να είναι υποψήφιος πρόεδρος, η "Παρέμβαση" θα λειτουργήσει κατά τα αναμενόμενα. Ως τάση, δηλαδή ως συσπείρωση στελεχών και μελών που υποστηρίζει συστήματα ιδεών και όχι ως αυτόνομο πολιτικό μόρφωμα μέσα στο κόμμα, ούτε χρίσματα θα δώσει ούτε θα επιχειρήσει να "δεσμεύσει" τον κόσμο που την ακολουθεί προς έναν συγκεκριμένο υποψήφιο.
Προσωπικά πάντως θεωρώ πως τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος που υποστηρίζουν τις προσυνεδριακές θέσεις της "Παρέμβασης" δεν θα αγνοήσουν πως αυτές τις θέσεις τις υποστήριξε και τις ψήφισε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

\* Προς ποια πολιτική κατεύθυνση πρέπει να στραφεί ο ΣΥΝ την επομένη του συνεδρίου;\

Τα σημερινά μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, οι εκρηκτικές ανισότητες της νέας κατάστασης πραγμάτων και οι νέες αντιθέσεις επιβάλλουν και απαιτούν από την πολιτική αριστερά, από τη σύγχρονη δημοκρατική, ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά, από τον Συνασπισμό, ένα ρεαλιστικό σχέδιο πολιτικής παρουσίας και δράσης με σαφήνεια στόχων και σαφήνεια επιλογών. Με ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να βγει το κόμμα μας από το συνέδριό του.
Ο αγώνας της αριστεράς της εποχής μας, ο αγώνας του ΣΥΝ στα πεδία της κοινωνικής δράσης των ιδεών και της πολιτικής αποσκοπεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σήμερα, στην αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας και στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για βαθύτερες αλλαγές και μετασχηματισμούς. Είναι ένας αγώνας, δηλαδή, στο σήμερα.
Δεν είναι ένας αγώνας αμυντικής διαμαρτυρίας που μεταθέτει την ουσιαστικότερη αλλαγή της θέσης των εργαζομένων σε ένα μακρινό σοσιαλιστικό αύριο. Η αριστερά, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δυσκολεύεται γιατί τα λαϊκά στρώματα ζητάνε κάτι πολύ πιο στέρεο από πολιτικές που αυτοχαρακτηρίζονται ως αριστερές και ατενίζουν γενικώς τον σοσιαλισμό στο βάθος του δρόμου. Ζητάνε τον ασφαλή προσδιορισμό του κοινωνικού τους μέλλοντος σε μια εποχή που οι αλλαγές συντελούνται με διαστημική ταχύτητα. Αυτός ο προσδιορισμός και η εξασφάλιση του κοινωνικού μέλλοντος των εργαζομένων είναι η κατ’ εξοχήν αριστερή πολιτική στις μέρες μας.

\* Επομένως πώς πρέπει να βγει ο ΣΥΝ από το συνέδριο;\

Το κόμμα μας, επομένως, πρέπει να βγει από το συνέδριό του όχι μόνο έχοντας συνεννοηθεί για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και για το ποιοι φταίνε, αλλά έχοντας και την εναλλακτική του πρόταση για το σήμερα και το αύριο επειδή, όπως όλα τα σύγχρονα ανανεωτικά αριστερά κόμματα, έχει την κουλτούρα του ενδιαφέροντος για τη συνολική κίνηση της κοινωνίας.
Και να επιμείνει στη σπουδαία προσπάθεια υπέρβασης του κατακερματισμού των δυνάμεων της ευρύτερης αριστεράς χωρίς τα σοβαρά, κατά τη γνώμη μου, λάθη της προηγούμενης φάσης. Οι βιαστικές κινήσεις και τα απροσδιόριστα χαρακτηριστικά των συνεργασιών μας στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, όχι μόνο οδήγησαν σε αρνητική εξέλιξη αυτές τις συνεργασίες, αλλά κλόνισαν και μια εμπιστοσύνη που είχε αρχίσει να οικοδομείται και που δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να διαρραγεί. Ελπίζω και εύχομαι το συνέδριό μας να μην οδηγήσει τα πράγματα εκ νέου, με τον ίδιο τρόπο στα ίδια λάθη.

Κάνεις πρόεδρος δεν μπορεί να "ξεστρατίσει" τον ΣΥΝ

\* Εκτιμάτε ότι ο νέος πρόεδρος του κόμματος μπορεί να αλλάξει τον προσανατολισμό και τη φυσιογνωμία του ΣΥΝ;\

Ένα κόμμα που λειτουργεί συλλογικά, που σέβεται τις αποφάσεις αυτής της συλλογικής λειτουργίας και που έχει απολύτως αποσαφηνίσει τους προσανατολισμούς και τη φυσιογνωμία του δεν μπορεί να το "ξεστρατίσει" κανένας πρόεδρος. Βεβαίως, ο πρόεδρος με τον ιδιαίτερο ρόλο του και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πολιτικής του άποψης και της προσωπικότητάς του μπορεί να επηρεάσει δεδομένα και καταστάσεις. Γι’ αυτό άλλωστε και όλοι πάνω από την κάλπη τα σκεφτόμαστε όλα. Η σαφήνεια πάντως, το επαναλαμβάνω, των πολιτικών και φυσιογνωμιστικών μας χαρακτηριστικών είναι το βάθρο πάνω στο οποίο θα στηριχτεί η πορεία μας και το οποίο θα αποτελεί τον πραγματικό και ασφαλή οδηγό της πορείας του νέου προέδρου.

\* Μήπως τα δυο κείμενα θέσεων εκφράζουν τελικά "δυο αντίθετους κόσμους" μέσα στο ίδιο κόμμα;\

Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν δύο "αντίθετοι" κόσμοι μέσα στο κόμμα. Έχουμε διανύσει μακρά πορεία όλοι μαζί, έχουμε περάσει δύσκολες μέρες όλοι μαζί, έχουμε περάσει χαρές και λύπες όλοι μαζί, έχουμε κουβεντιάσει πολύ και για πολλά όλοι μαζί και έχουμε δεθεί στενά συντροφικά έτσι που δεν πιστεύω πως αισθάνεται κανένας μας ότι βρίσκεται στο "δικό του κόσμο". Όμως, δεν πρέπει να κρύψουμε ότι έχουμε διαφορετικές λογικές σε βασικά ζητήματα, διαφορές που αναδεικνύονται στα δύο κείμενα, διαφορές που θα τις κρίνει το συνέδριό μας.
Θέλω πολύ γενικά να πω πως όσοι υπογράφουμε το κείμενο Β’ των Θέσεων υποστηρίζουμε ένα σύστημα απόψεων που ζητά να επιμείνει το κόμμα μας στο δρόμο που χάραξε όταν γεννήθηκε και πιστεύουμε ότι επειδή περπάτησε σε αυτό το δρόμο γι’ αυτό και άντεξε. Να συνεχίσουμε δηλαδή στο δρόμο της νέας μαχόμενης δημοκρατικής αριστεράς που θα επιδιώκει μαζί με τους αγώνες της να δίνει λύσεις προοπτικής. Μιας αριστεράς που δεν θα μιλά μόνο για τον εαυτό της, την ιστορία της και τις θυσίες της, αλλά που θα αναμετριέται με ό,τι σήμερα στην πραγματικότητα αμφισβητεί το ρόλο της και το μέλλον της. Μιας αριστεράς που δεν θα περιορίζεται στην άρνηση αλλά μιας αριστεράς της θέσης, μιας αριστεράς που θα στηρίζεται στην επιθετική σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης.



Το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας εκτός συνεδρίου

\* Μεταξύ των ονομάτων που έχουν ακουστεί για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι και αυτά των Ν. Κωνσταντόπουλου και Φ. Κουβέλη. Ποια είναι η δική σας θέση στο ζήτημα αυτό;\

Δεν γνωρίζω να έχει εκπεμφθεί από οποιοδήποτε πολιτικό χώρο υπεύθυνα οτιδήποτε που να αφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ό,τι ακούγεται και γράφεται έχει σχέση με δημοσιογραφικές, πολιτικές πληροφορίες ή αναλύσεις. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν έχει και δεν θα μπορούσε να έχει στη Συνεδριακή του ατζέντα τέτοιο ζήτημα. Όταν στην ώρα του θα τεθεί το ζήτημα, στην ώρα τους και τα όργανα του κόμματος θα το αντιμετωπίσουν. Όμως, επειδή επίσης γράφονται και ακούγονται διάφορα για το πώς τάσεις ή στελέχη του κόμματος τοποθετούνται επί της ουσίας στο ζήτημα "αριστερός Πρόεδρος της Δημοκρατίας" θέλω να πω για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω την ερώτηση πως η αριστερά στην Ελλάδα έχει το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να διεκδικεί την παρουσία της στους κορυφαίους πολιτειακούς θεσμούς και λόγω της μεγάλης και παρούσας για δεκαετίες κοινωνικής αριστεράς και για λόγους ιστορικού συμβολισμού.