Ψευδώνυμο σύνθημα η ενότητα της Αριστεράς

Η Αριστερά που δεν έχει την πολιτική φιλοδοξία να διαχειριστεί τα κοινά, στο όνομα των εργαζομένων για τα συμφέροντα των οποίων υπάρχει και παλεύει, είναι μια άχρηστη Αριστερά». Την κατηγορηματική αυτή εκτίμηση έκανε μιλώντας στην “Ε” ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς Σπύρος Λυκούδης, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «η γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και η κατακρήμνιση του ένοχου δικομματισμού αφήνουν μεγαλύτερα περιθώρια ανάπτυξης των πολιτικών δυνάμεων που δεν μετείχαν στην κακοδιαχείριση του τόπου τα τελευταία χρόνια».

Ξεκαθαρίζει ότι για τη ΔΗΜΑΡ «η μόνη καθαρή λύση είναι η προσφυγή στις κάλπες» - την ίδια στιγμή ωστόσο αποκλείει με απόλυτο τρόπο μια ενιαία κάθοδο της Αριστεράς στις εθνικές εκλογές, όποτε γίνουν:

«Είναι ντροπή να εξαπατούμε τον κόσμο με ψευδώνυμα συνθήματα περί ενότητας της Αριστεράς. Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα περί ενότητας της Αριστεράς κατατίθεται για λόγους επικοινωνιακούς και γι’ αυτό είναι υποκριτική. Η Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα είναι πολυδιασπασμένη για σοβαρότατους λόγους, ιδεολογικούς και πολιτικούς», σημειώνει - παρατηρώντας την ίδια στιγμή ότι «το ΚΚΕ δεν λέει ούτε πολιτική "καλημέρα" στα υπόλοιπα αριστερά κόμματα».

Ο Σπύρος Λυκούδης, αποκαλύπτει ότι η ΔΗΜΑΡ έχει προτάσεις από άτομα του χώρου του ΠΑΣΟΚ που ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι μαζί της. Παράλληλα, δεν έχει πρόβλημα να βεβαιώσει ότι η Δημοκρατική Αριστερά επιδιώκει να προσεγγίσει τον κόσμο που στηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα:

«Δηλώνουμε με μεγάλη καθαρότητα και ειλικρίνεια ότι προφανώς και μας ενδιαφέρει να επικοινωνήσουμε με τον δημοκρατικό κόσμο που για δεκαετίες ολόκληρες στήριζε το ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας, και να τον πείσουμε ότι σήμερα αυτές οι ελπίδες διαψεύδονται» σημειώνει και αναρωτιέται: «Υπάρχει σήμερα κάποιο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα που αδιαφορεί γι’ αυτόν τον κόσμο;».

Ωστόσο, απορρίπτει κατηγορηματικά ότι η ΔΗΜΑΡ λειτουργεί -όπως της χρεώνουν αντίπαλοί της- ως “δεκανίκι” για το ΠΑΣΟΚ: «Οι αστειότητες περί ’’δεκανικιού’’ έχουν καταντήσει πληκτικές. Δεν φανερώνουν τίποτε άλλο παρά την κομπλεξική στάση κάποιων έναντι της καλής πορείας της ΔΗΜΑΡ», σημειώνει ο Σπύρος Λυκούδης, παρατηρώντας χαρακτηριστικά ότι το κόμμα του «δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα είδος ’’πολιτικού σκαντζόχοιρου’’ και να μαζεύεται υπό το φόβο τού ποιος είναι αυτός που θέλει να έρθει...».

- Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη Δημοκρατική Αριστερά εξαιρετικά ενισχυμένη να εξασφαλίζει άνετα την είσοδό της στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στις επόμενες εκλογές. Αυτό το θεαματικό άλμα για ένα κόμμα που πρόσφατα εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή της χώρας έρχεται ως αποτέλεσμα των θέσεων που εκφράζει ή μπορεί να αποδοθεί στη συγκυρία;

«Η δημοσκοπική άνοδος της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ΔΗΜΑΡ, ένα κόμμα 20 μηνών, χωρίς τα στοιχειώδη υποστηρικτικά για τη λειτουργία και την παρουσία του μέσα (δηλαδή μηχανισμό, χρήματα, κομματικά έντυπα κ.λπ.) αποτελεί την έκπληξη των τελευταίων μηνών, με τα θεαματικά δημοσκοπικά ευρήματα που καταγράφει.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο εισπράττει την αποδοχή και την εμπιστοσύνη (δημοσκοπικά βεβαίως, για την ώρα) σημαντικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι με τις πολιτικές της θέσεις και παρεμβάσεις, με τον ορθό, ψύχραιμο και υπεύθυνο πολιτικό της λόγο και με την αγωνιστική της παρουσία, πείθει τον Ελληνα πολίτη ότι μπορεί να υπάρξει μια σύγχρονη Αριστερά που είναι σε θέση, όχι μόνο να καταγγέλλει τις κακές πολιτικές των άλλων, αλλά και να καταθέτει ταυτόχρονα προτάσεις εφικτών λύσεων και διεξόδων.

Βεβαίως και η συγκυρία παίζει ρόλο. Η γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και η κατακρήμνιση του ένοχου δικομματισμού αφήνουν μεγαλύτερα περιθώρια ανάπτυξης των πολιτικών δυνάμεων που δεν μετείχαν στην κακοδιαχείριση του τόπου τα τελευταία χρόνια».

- Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι το αυξημένο ποσοστό της ΔΗΜΑΡ στις δημοσκοπήσεις προέρχεται, εν μέρει, από οπαδούς του ΠΑΣΟΚ που είναι απογοητευμένοι από τον κομματικό τους φορέα, αλλά τελικά μπροστά στην κάλπη θα... επανακάμψουν. Από την άλλη κατηγορείστε -κυρίως από κόμματα της Αριστεράς- ότι λειτουργείτε ως “δεκανίκι” του ΠΑΣΟΚ. Πώς σχολιάζετε αυτές τις απόψεις;

«Η ΔΗΜΑΡ έχει κάνει από καιρό μια βασική διαπίστωση, την οποία κάθε σοβαρός πολιτικός αναλυτής συνομολογεί. Μεγάλο τμήμα του δημοκρατικού - προοδευτικού κόσμου της χώρας αισθάνεται σήμερα πολιτικά ορφανό. Μεγάλα τμήματα πολιτών που για δεκαετίες στήριξαν τις ελπίδες τους στο ΠΑΣΟΚ παρατηρούν σήμερα αυτές τις ελπίδες να διαλύονται, με τη μεγάλη συντηρητική και νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη αυτού του κόμματος.

Οπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, αυτός ο κόσμος αναζητά μια νέα ελπίδα και παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει πάντα με ιδιαίτερο σεβασμό αυτούς τους πολίτες, τιμά τη διαδρομή τους και προσπαθεί να διαμορφώσει τις συνθήκες για μια νέα πιο ελπιδοφόρα πορεία των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Από το αν θα το πετύχουμε ή όχι εξαρτάται και η… επανάκαμψη αυτών των πολιτών σε άλλες κάλπες. Τώρα, αυτές οι αστειότητες περί "δεκανικιού" έχουν καταντήσει πληκτικές. Δεν φανερώνουν τίποτε άλλο παρά την κομπλεξική στάση κάποιων έναντι της καλής πορείας της ΔΗΜΑΡ».

- Από το χώρο του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν άτομα που ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι με τη Δημοκρατική Αριστερά, σας έχουν πλησιάσει;

«Υπάρχουν πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις, και όταν η ΔΗΜΑΡ καταθέτει την -κατά τη γνώμη μου ευγενή- πολιτική της φιλοδοξία να ανοίξει τα φτερά της και να γίνει ένα κόμμα με μαζική παρουσία στην ελληνική κοινωνία, προφανώς πρέπει να σκέπτεται τον τρόπο για να διευρύνει την πολιτική της επιρροή - και βεβαίως να είναι προσεκτική.

Από την άλλη μεριά βεβαίως, δεν μπορεί να λειτουργήσει και σαν ένα είδος "πολιτικού σκαντζόχοιρου’" και να μαζεύεται υπό το φόβο τού ποιος είναι αυτός που θέλει να έρθει, αν είναι θεμιτές οι φιλοδοξίες του ή αν θεωρεί ότι η ΔΗΜΑΡ θα αποτελέσει ένα "καθαρτήριο" της πολιτικής του ιστορίας.

Προφανώς όλα αυτά υπάρχουν. Αλλά ένα κόμμα που επιδιώκει να έχει μαζική παρουσία στην ελληνική κοινωνία, πρέπει να έχει τις πόρτες του ανοιχτές - με τη δέουσα προσοχή και ευθύνη που επιβάλλεται να έχει βεβαίως».

- Ωστόσο, δεν ενέχει τον κίνδυνο -με αυτή την πρακτική που περιγράψατε- να νιώσουν "δικαιωμένοι" αυτοί που υποστηρίζουν ότι η ΔΗΜΑΡ ουσιαστικά αποτελεί μια πιο αριστερή εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, με την επιδίωξη η δεξαμενή των ψηφοφόρων σας να προέρχεται από το συγκεκριμένο κόμμα;

«Υπάρχει, νομίζετε, κανένα από τα κόμματα της Αριστεράς στην Ελλάδα που δεν επιδιώκει να αποκτήσει επαφή με αυτό το ευρύ δημοκρατικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που -όπως ήδη προείπα- αισθάνεται πολιτικά "ορφανό"; Ποιο κόμμα της Αριστεράς σήμερα στην Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να αποκτήσει προσβάσεις και σχέσεις με τις ευρύτερες δυνάμεις που για χρόνια ολόκληρα υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ; Και μιλάμε για δυνάμεις αριστερές επί της ουσίας, ΕΑΜικές δυνάμεις ήταν αυτές -αν δούμε την προϊστορία τους, την καταγωγή τους- που εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ γιατί εκεί έβλεπαν την ελπίδα.

Υπάρχει, εν κατακλείδι, κάποιο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα που αδιαφορεί για αυτόν τον κόσμο; Απολύτως κανένα, νομίζω. Απλώς τα άλλα κόμματα της Αριστεράς έχουν εύκολο τον πολιτικό λόγο της καταγγελίας, βλέπουν γύρω τους μόνο εχθρούς και ύποπτους.

Εμείς δεν έχουμε τέτοια αντίληψη, αντίθετα δηλώνουμε με μεγάλη καθαρότητα και ειλικρίνεια ότι προφανώς και μας ενδιαφέρει να επικοινωνήσουμε με τον δημοκρατικό κόσμο που για δεκαετίες ολόκληρες στήριζε το ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας, και να τον πείσουμε ότι σήμερα αυτές οι ελπίδες διαψεύδονται. Κι αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μια συντηρητική και νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη, επί της ουσίας - με συνέπεια να μην μπορεί να εκφράσει τις ελπίδες αυτού του κόσμου. Μας ενδιαφέρει λοιπόν ο κόσμος αυτός να εμπνευστεί από τα σοσιαλιστικά και δημοκρατικά μηνύματα της ΔΗΜΑΡ. Γιατί αυτό θα πρέπει δηλαδή να καταγράφεται ως πρόπλασμα ενός ’’αριστερότερου’’ ΠΑΣΟΚ;

Είναι μια ευγενής πολιτική φιλοδοξία από την πλευρά της Αριστεράς, αλλά και ιστορική της υποχρέωση να επικοινωνήσει με αυτόν τον κόσμο».

- Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, υπάρχει μόνιμη ανοιχτή πρόταση για ενιαίο μέτωπο των αριστερών κομμάτων, προκειμένου να ανατραπεί η σημερινή αναλογία δυνάμεων ώστε να βρεθεί η Αριστερά στη θέση του οδηγού. Από την πλευρά σας, παλιότερα, έχετε δηλώσει πως «με βάση τις πολιτικές που εκπέμπονται από τον χώρο της Αριστεράς, κοινός τόπος για πολιτικές ταυτίσεις και για κοινή συμπόρευση δεν υπάρχει». Εμμένετε και σήμερα σε αυτή την άποψη;

«Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα περί ενότητας της Αριστεράς κατατίθεται για λόγους επικοινωνιακούς και γι’ αυτό είναι υποκριτική. Η Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα είναι πολυδιασπασμένη για σοβαρότατους λόγους, ιδεολογικούς και πολιτικούς.

Φανταστείτε λόγου χάριν, τι θα έλεγε σήμερα στον ελληνικό λαό ένα ενιαίο εκλογικό σχήμα της Αριστεράς, για το μέλλον της χώρας μας: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση; Η ΔΗΜΑΡ πιστεύει ότι η Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και εκτός ευρώ οδηγείται στην καταστροφή. Το ΚΚΕ αλλά και σχεδόν όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και ο μισός ΣΥΝ προτείνουν την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή.

Αυτή δεν είναι μια επιμέρους διαφορά. Είναι κολοσσιαία στρατηγικού χαρακτήρα διαφωνία. Είναι ντροπή, επομένως, να εξαπατούμε τον κόσμο με ψευδώνυμα συνθήματα περί ενότητας της Αριστεράς».

- Γιατί στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει η άποψη που νωρίτερα μεταφέρατε, περί επικοινωνίας δηλαδή και ευγενούς πολιτικής φιλοδοξίας; Γιατί η ΔΗΜΑΡ δείχνει να μην το σκέπτεται με το ίδιο κριτήριο;

«Το σκέπτεται απολύτως, δεν είναι ότι δεν το σκέπτεται. Εγώ προσωπικά, όταν αναφέρομαι στη φιλοδοξία της ΔΗΜΑΡ να ανοίξει τα φτερά της στην ελληνική κοινωνία, αναφέρομαι και στο μεγάλο κομμάτι του κόσμου της Αριστεράς σήμερα στην Ελλάδα, που αισθάνεται ότι ο μεγάλος και ουσιαστικός εκσυγχρονισμός της Αριστεράς δεν έχει γίνει. Στο κομμάτι που αναζητεί μια φρέσκια και σύγχρονη Αριστερά για να τοποθετήσει σε αυτή τις δικές του ελπίδες.

Ομως αυτό δεν είναι το ίδιο με την επικοινωνιακού χαρακτήρα -κατά την άποψή μας βέβαια- πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ζητεί το άθροισμα των δυνάμεων της Αριστεράς.

Θα επαναλάβω ότι η Αριστερά στην Ελλάδα δυστυχώς -και τονίζω το "δυστυχώς"- δεν αθροίζεται, γιατί τα επί μέρους τμήματά της έχουν τελείως διαφορετικές στρατηγικές επιλογές, μα τελείως διαφορετικές. Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα και να είχαμε σήμερα στην Ελλάδα μια ενιαία Αριστερά που να μπορεί θετικά να προβάλει μια εναλλακτική λύση. Δυστυχώς, δεν μπορεί.

Το ΚΚΕ δεν λέει ούτε πολιτική ’’καλημέρα’’ στα υπόλοιπα αριστερά κόμματα. Οχι μόνο δεν επιχειρεί να βρει άκρη, αλλά ούτε συνάντηση μαζί τους δε θέλει. Οσο για την επικοινωνιακή πολιτική του Αλέξη Τσίπρα περί ενότητας, να μου επιτρέψετε να την αισθάνομαι ως υποκριτική όταν και το ΚΚΕ και το σύνολο σχεδόν του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν την έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ, ενώ εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η έξοδος θα αποτελέσει καταστροφή για τη χώρα. Τι να λέμε λοιπόν στο λαό ως ’’ενιαία’’ Αριστερά, να τον κοροϊδεύουμε;».

- Μια άποψη λοιπόν θέλει να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μια άλλη υποστηρίζει ότι η όποια μάχη πρέπει να δοθεί “εντός των τειχών». Εχουμε όμως, ως χώρα, συμμάχους μέσα στην Ε.Ε. σε αυτή τη μάχη και τι τελικά σημαίνει “Ευρώπη των λαών”;

«Σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, που ο πλανήτης ολόκληρος λειτουργεί μέσα από μεγάλες πολιτικές και οικονομικές ολοκληρώσεις, η έξοδος της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί πολιτική παραφροσύνη.

Μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, με μάχες σ’ αυτό το κοινωνικό και ταξικό πεδίο αγώνων που είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, θα παλέψουμε να αλλάξουμε τη ρότα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος».

- Οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη, ωστόσο, δεν διανύουν ακριβώς την καλύτερη φάση τους. Αντίθετα, δείχνουν να υποχωρούν. Πώς και από ποιον θα δοθεί επομένως ο αγώνας που λέτε; Υφίσταται, εν τέλει, Ευρωαριστερά;

«Η απάντηση σε αυτό θα μπορούσε απλώς να είναι... η ίδια η ερώτηση. Είναι γεγονός ότι σήμερα στην Ευρώπη οι δυνάμεις της προόδου, οι δυνάμεις των λαών, βρίσκονται σε υποχώρηση. Η Ευρώπη κατευθύνεται από νεοφιλελεύθερες ηγεσίες, βασικά από το δίδυμο Μέρκελ και Σαρκοζί - και κυρίως τη Μέρκελ, ως διευθύνουσα το σύνολο των πολιτικών που εφαρμόζονται στην Ευρώπη.

Θέλω να πιστεύω ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τα πράγματα θα μπορούσε να είναι αλλιώς - με μια ενδεχόμενη νίκη των σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία ή την υπερίσχυση του Ολάντ επί του Σαρκοζί. Υπάρχει, επομένως, η προοπτική για μια πιο αισιόδοξη πορεία της Ευρώπης - όμως σήμερα έχουμε μια νεοφιλελεύθερη Ευρώπη που οδηγεί τις δυνάμεις της Αριστεράς σε υποχώρηση.

Οι δυνάμεις αυτές έχουν την ιστορική υποχρέωση να συντονίσουν τις προσπάθειές τους και να επιχειρήσουν να αλλάξουν τη ρότα. Δεν πρέπει να αφήσουμε την Ευρώπη. Η εποχή μας δεν είναι η εποχή των εθνικών κρατών, αλλά των μεγάλων ολοκληρώσεων, των πολιτικών και των οικονομικών».

- Λίγοι πλέον απομένουν που θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν τελεί, άτυπα ίσως αλλά ουσιαστικά, υπό κατοχικό καθεστώς. Τι περιθώρια αντίδρασης υπάρχουν στους νέους δυσβάστακτους για τα λαϊκά στρώματα όρους που θέτουν οι Ευρωπαίοι, προκειμένου -επί της ουσίας- να μας χρεώσουν ακόμα περισσότερο; Δεν είναι ένας φαύλος κύκλος όλα αυτά που βιώνουμε;

«Θα προτιμούσα να αποφύγω αυτές τις φραστικές υπερβολές για "κατοχικό καθεστώς". Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό το έλεος των δανειστών μας, ως μια χώρα ουσιαστικά χρεοκοπημένη. Οι νέοι, πιο σκληροί, απαράδεκτοι όροι των δανειστών πρέπει να αποκρουστούν. Με καθολική αντίσταση. Η ελληνική κοινωνία έχει γονατίσει, έχει ματώσει, δεν αντέχει άλλο».

- Η σημερινή "υπηρεσιακή" τρόπον τινά κυβέρνηση, θεωρείτε ότι νομιμοποιείται να πάρει αποφάσεις που θα υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας μας για πολλά χρόνια; Πιστεύετε ότι η προσφυγή στις κάλπες είναι επιβεβλημένη - και πότε νομίζετε ότι πρέπει να καταφύγουμε σε αυτή;

«Η κυβέρνηση Παπαδήμου συγκροτήθηκε και ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και για να εφαρμόσει συγκεκριμένες πολιτικές.

Υποστηρίζαμε και στη φάση της συγκρότησής της, όταν δεν της δώσαμε τη δική μας ψήφο, αλλά και σήμερα, ότι η καθαρή λύση είναι η προσφυγή στις κάλπες. Αφού ολοκληρώσουν τη φάση του PSI και της δανειακής σύμβασης, να πάμε αμέσως σε εκλογές».

- Σε όλες τις δηλώσεις του ο πρόεδρος του κόμματος Φώτης Κουβέλης σημειώνει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ένα αριστερό κόμμα που επιδιώκει να κυβερνήσει. Γιατί δίνει τόση έμφαση στο στοιχείο αυτό; Υποστηρίζετε έμμεσα ότι ο Συνασπισμός -πριν τη ΔΗΜΑΡ αλλά και τώρα- ή το ΚΚΕ απλώς θεωρητικολογούν και δεν θέλουν να κυβερνήσουν;

«Ο Φώτης Κουβέλης επανειλημμένα δηλώνει ότι τη ΔΗΜΑΡ δεν την αφήνει αδιάφορη το πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας. Η Αριστερά που δεν έχει την πολιτική φιλοδοξία να διαχειριστεί τα κοινά, στο όνομα των εργαζομένων για τα συμφέροντα των οποίων υπάρχει και παλεύει, είναι μια άχρηστη Αριστερά.

Η ΔΗΜΑΡ αρνείται να είναι μια Αριστερά του περιθωρίου και αποκλειστικά του καταγγελτικού λόγου».

- Πολύς λόγος γίνεται στο εξωτερικό, καθώς επίσης από τους υπουργούς της σημερινής τρικομματικής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης, για το “αδηφάγο” και αναποτελεσματικό Δημόσιο. Είναι τελικά το Δημόσιο αυτό που φταίει για όλα και οδήγησε την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση;

«Το Δημόσιο, με τα σημερινά τεράστια προβλήματά του, δημιουργήθηκε από τις άθλιες πελατειακές σχέσεις που εφηύρε και εφάρμοσε ο δικομματισμός για δεκαετίες. Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Για αυτήν τη μεγάλη "μαύρη τρύπα" σήμερα, δε φταίνε βεβαίως οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Φταίει το πολιτικό σύστημα της αδιαφάνειας και της διαφθοράς. Ο δημόσιος τομέας δε θέλει διάλυση. Μεγάλες τομές εξυγίανσης θέλει».

- Δεν είναι λίγα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που εκφράζουν απογοήτευση από το γεγονός ότι στη χώρα μας τα δύο τελευταία χρόνια υφίσταται “διαρροή εγκεφάλων”, καθώς οι πιο καταρτισμένοι νέοι μας αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Προετοιμάζεται το έδαφος για μια Ελλάδα - χώρα παροχής υπηρεσιών, με χαμηλούς μισθούς και υποβαθμισμένο έως ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος;

«Να αρνηθούμε ένα τέτοιο μέλλον για την πατρίδα μας. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος ευλογημένος και με τεράστιες δυνατότητες σε ανθρώπινο δυναμικό. Σχέδιο χρειάζεται, και σύγχρονες πολιτικές δυνάμεις να το στηρίξουν. Η ΔΗΜΑΡ φιλοδοξεί να γίνει μια τέτοια δύναμη μεγάλων αλλαγών».