Η μάχη της μεταρρύθμισης

Τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες ιδιοποιήθηκαν και εκμεταλλεύτηκαν τη δημόσια διοίκηση ως πεδίο διευθέτησης πελατειακών αιτημάτων. Αλλά και δυνάμεις της Αριστεράς σιγοντάρησαν ακολουθώντας παρόμοιες πρακτικές στα πεδία που απέκτησαν εξουσία και επέτρεψαν να ταυτιστεί η έννοια του συλλογικού συμφέροντος με τον κρατισμό και τις στρεβλώσεις του δημόσιου τομέα.

Τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες ιδιοποιήθηκαν και εκμεταλλεύτηκαν τη δημόσια διοίκηση ως πεδίο διευθέτησης πελατειακών αιτημάτων. Αλλά και δυνάμεις της Αριστεράς σιγοντάρησαν ακολουθώντας παρόμοιες πρακτικές στα πεδία που απέκτησαν εξουσία και επέτρεψαν να ταυτιστεί η έννοια του συλλογικού συμφέροντος με τον κρατισμό και τις στρεβλώσεις του δημόσιου τομέα.

Η σημερινή προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης καλείται να αντιστρέψει νοοτροπίες και πρακτικές δεκαετιών. Το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό, αφού το 2015 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα θα είναι κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Η αξιολόγηση και ανασυγκρότηση των δομών, η μείωση της γραφειοκρατίας, η αντιμετώπιση της διαφθοράς, η βελτίωση της εξυπηρέτησης του πολίτη, η αποδοτικότητα μέσα από τη διαρκή αξιολόγηση και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ποιοτική αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης.

Εναντι αυτής της μεγάλης προσπάθειας η απαίτηση των δανειστών να πραγματοποιηθούν οριζόντιες απολύσεις, να «τρέξει αίμα» στο Δημόσιο, είναι μια αντιμεταρρυθμιστική πολιτική. Οι μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο δεν πρέπει να ταυτιστούν με αθρόες απολύσεις, όχι μόνο γιατί αυτό θα είναι κοινωνικά άδικο, αλλά και γιατί η καλλιέργεια φόβου θα υπονομεύσει την προσπάθεια αλλαγής στο κράτος. Οποιαδήποτε προσέγγιση προδικάζει απολύσεις είναι βέβαιο ότι θα ακυρώσει όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές. Ολα πρέπει να γίνουν στη βάση του Συντάγματος και των νόμων, όπως αρμόζει σε ένα κράτος δικαίου. Βεβαίως η απομάκρυνση των επίορκων υπαλλήλων με επιτάχυνση των διαδικασιών πειθαρχικής αντιμετώπισης, είναι θέμα προτεραιότητας, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό το σημείο διαφωνίας με την τρόικα.

Η απαίτηση της τρόικας για ταύτιση της αναγκαίας κινητικότητας του προσωπικού με τις απολύσεις ουσιαστικά θα ακυρώσει το πρόγραμμα ορθολογικής κατανομής και αξιολόγησης του προσωπικού και θα μετατρέψει τη διοικητική μεταρρύθμιση σε διαδικασία πολιτικής αποσταθεροποίησης.

Λύση δεν είναι ούτε η διατήρηση των σημερινών στρεβλώσεων του δημόσιου τομέα, ούτε η αποδόμηση της δημόσιας διοίκησης. Είναι η μεταρρύθμιση και η πραγματική επανίδρυση του κράτους. Αυτή είναι η μάχη που δίνει η Δημοκρατική Αριστερά.