Πριν από 15 περίπου μέρες άκουγα στο ραδιόφωνο έναν ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ να διαμαρτύρεται για την επίθεση που δεχόταν από τους «φιλάθλους» (λόγω, υποθέτω, κάποιου αγώνα με μη ευνοϊκό για την ομάδα του αποτέλεσμα) και να λέει «βρισκόμαστε σε ζούγκλα, κάτι πρέπει να γίνει, δεν μπορώ να επιστρέψω ήρεμα στην οικογένειά μου».

Τις ίδιες μέρες κάποιοι άλλοι «φίλαθλοι» προέβαιναν σε πραγματικό κανιβαλισμό έναντι της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Ρεπούση, επειδή έκανε το λάθος να υπενθυμίσει απόψεις της διεθνούς κοινότητας των ιστορικών. Παραβιάζοντας την αλληλογραφία της και την προσωπική της ζωής, παραποιώντας τις απόψεις της, εκφοβίζοντας και απειλώντας με σκοπό να φιμώσουν τη διαφορετική άποψη.

Πριν από μερικές μέρες το κακό ολοκληρώθηκε και το χρώμα έγινε πραγματικά μαύρο: κάποιος έσβησε την τηλεόραση, όπως έγραψε και η γαλλική Λιμπερασιόν.

Σήμερα, η φίλη μου, μου τηλεφώνησε για να μου πει, πόσο θλίψη αισθάνεται που δεν μπορεί να ακούει πια Τρίτο Πρόγραμμα. Η κόρη μιας άλλης φίλης μου, η Ελενίτσα, είναι 5,5 χρόνων και ακόμα ρωτάει γιατί δεν μπορεί πια να βλέπει το ουράνιο τόξο και τα άλλα «δικά της» αγαπημένα προγράμματα.

«Μαμά, τι τους πείραξαν τα «δικά μου» -έτσι τα λέει- και τα έσβησαν; Δεν είναι καλά; Εσύ αυτά με άφηνες να τα βλέπω». Η μαμά της ψάχνει απεγνωσμένα απάντηση και προσπαθεί να κρύψει το θυμό της και την αγανάκτηση.

Κάποια από τα παιδιά φίλων μας βάζουν ακόμα τα κλάματα ειδικά σήμερα Σάββατο και ρωτούν «γιατί».

Και όλα μαζί ζητούν πίσω τη «δική τους» ΕΡΤ.

Η εναλλακτική επιλογή σε παιδικά είναι ένα άλλο εμπορικό κανάλι με μερικά καλά παιδικά και τα περισσότερα άθλια και, βεβαίως, χιλιάδες διαφημίσεις.

Ποιος θα μιλήσει για τον Πολιτισμό σε μια χώρα που οι κάτοικοι αρέσκονται να πιστεύουν ότι είναι η κοιτίδα του Πολιτισμού;