Η κρίση δεν πέρασε, τα χειρότερα δεν είναι πίσω. Τέσσερις, βασικά, είναι οι πηγές της διεθνούς υπερπαραγωγής αισιοδοξίας: Ο «μπιζιμποντισμός» των κυβερνήσεων οι οποίες πασχίζουν να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι (δήθεν...) διαχειρίζονται αποτελεσματικά την κρίση, η άφθονη και σχετικά φθηνή ρευστότητα που κυκλοφορεί στις αγορές, μια ιδιότυπη ανοδική χειραγώγηση των διεθνών χρηματιστηρίων
Με ψήφους 83 υπέρ και 31 λευκά ( η ψήφος των μελών της ΑΝ. Πτέρυγας) ψηφίστηκε νέος γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ο Δημήτρης Βίτσας.
Είχαν προηγηθεί διήμερες διαβουλεύσεις του Αριστερού Ρεύματος, με εξέταση των υποψηφιοτήτων του Αλέκου Καλύβη και του Νίκου Βούτση. Τελικώς απεσύρθησαν και το Αρ. Ρεύμα πρότεινε, τον Δ. Βίτσα.
Το δικό της κείμενο για την ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ψήφισε η ΑΝ Πτέρυγα.
Γιά «ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝ» κατέθεσε Κείμενο Συμβολής.
Τελικά πρότεινε δύο τροπολογίες στο κείμενο της πλειοψηφίας , που αφορούσαν, η πρώτη στις πολιτικές εξελίξεις και την εναλλακτική Πρόταση διακυβέρνησης και η δεύτερη στις σχέσεις ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Τελικώς μετά την απόρριψή τους ψήφισε ΛΕΥΚΟ στο Κείμενο προγραμματισμού
Βλέπε τα κείμενα και τις τροπολογίες που κατέθεσε η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ
Η σχέση ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ –ΣΥΡΙΖΑ διέπεται και από ένα …ΠΑΡΑΔΟΞΟ. Το ονομάζω το ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΗΤΑΣ. Ποτέ μέχρι τώρα ένας κεντρικός σχηματισμός (για τα ελληνικά δεδομένα βλέπε, ΚΚΕ, ΕΔΑ, ΚΚΕεσωτερικού,) δεν προχωρούσε σε ένα συμμαχικό σχήμα(βλέπε ΕΑΜ, ΠΑΜΕ, ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ενιαίος ΣΥΝ) υποχρεωμένος να … «στενέψει» το πρόγραμμά του και τις πολιτικές του θέσεις. Τα συμμαχικά σχήματα είχαν πάντα πιο «ευρύχωρες» θέσεις που θα μπορούσαν να αγκαλιάζουν και να καλύπτουν ευρύτερα ακροατήρια.
Η Αριστερά και κυρίως η κομμουνιστική Αριστερά, μοιάζει να χαίρεται που η προτίμηση των λαϊκών μαζών, εν μέσω κρίσης, δεν στρέφεται υπέρ των σοσιαλδημοκρατών, αλλά αντίθετα απομακρύνεται με σταθερό συντηρητικό προσανατολισμό.
Η Αριστερά και κυρίως, επαναλαμβάνω, η κομμουνιστική αριστερά , μοιάζει να χαίρεται που ο κόσμος σ’ αυτή την κρίση δεν επιλέγει τις σοσιαλδημοκρατικές συνταγές, των New Deals, των μεγάλων δημόσιων έργων και των δημόσιων δαπανών για την απασχόληση, του μεγάλου κοινωνικού κράτους, για να βγει από την κρίση, αλλά επιλέγει να σώσει τις τράπεζες με τα γνωστά πακέτα στήριξης.
