Τα τριακοστά πέμπτα γενέθλιά της γιορτάζει σήμερα στο Ποεδρικό Μέγαρο η μεταδικτατορική δημοκρατία, με τιμητικά προσκεκλημένους και αγωνιστές της αντιδικτατορικής αντίστασης. «Σεμνή» δεξίωση, χωρίς βραδινές τουαλέτες και παράτες, για να μην προκληθεί το δημόσιο αίσθημα ένεκα οικονομικής κρίσης, υπέδειξε ο οικοδεσπότης-πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Τις τελευταίες μέρες η Τουρκία άρχισε να εφαρμόζει μια επιθετική πολιτική στο Κυπριακό, που μοιάζει στη στρατηγική της με εκείνην του 2004.

Τότε, η ελληνική πλευρά δεν ανέγνωσε σωστά την τουρκική πολιτική, τη χαρακτήρισε «επικοινωνιακή τακτική», παγιδεύτηκε στην αποδοχή επί της αρχής ενός σχεδίου που δεν το ήθελε και τελικά χρεώθηκε το κόστος της απόρριψης της προτεινόμενης λύσης.

Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ένταση που προκλήθηκε από ενέργειες της Τουρκίας (έρευνες για εντοπισμό πετρελαίου, υπερπτήσεις κ.λπ.), εγείρουν ερωτήματα και επιτρέπουν διαπιστώσεις. Το πρώτο αναπόφευκτο ερώτημα αναφέρεται στη χρονική στιγμή (timing) που εκδηλώνεται η ένταση.

Δεν είμαι Συνταγματολόγος.
Αριστερός πολίτης είμαι. Δημοκράτης Αριστερός.
Η γνώμη μου, δεν βαρύνει όσο αυτή των Συνταγματολόγων, αλλά νομίζω ότι πρέπει να την πώ και γώ και οι άλλοι πολίτες, μήπως και μπούνε τα πράγματα στην θέση τους.
Πρώτα να πώ ότι το Σύνταγμα, υπηρετεί έναν και μόνο κανόνα. Την έκφραση του λαού.
Για να το κάνει αυτό, οργανώνει τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, τους θεσμούς έκφρασης της Λαικής Βούλησης.