Ξαφνικά ένα πολύ δύσκολο θέμα. Το μαρτυρικό χωριό Δίστομο .
Η κυβέρνηση, την τελευταία μέρα της προθεσμίας παρέμβασης, κάπου στα Ιταλικά δικαστήρια, απεδέχθη να παραστεί ως διάδικος ή κάτι ανάλογο (δεν είμαι νομικός). Στην πράξη βοηθά στο να συνεχιστεί η δικαστική πρωτοβουλία για αποζημιώσεις του μακαρίτη δικηγόρου ( βουλευτή, νομάρχη, εκλεκτού φίλου του Α.Παπανδρέου κλπ) Σταμούλη ενώ όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν αρνηθεί να τον συνδράμουν.
Είναι τόσο καταιγιστικά όσα συμβαίνουν γύρω μας τους τελευταίους 15 μήνες που πολλές φορές δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές που επήλθαν και εξακολουθούν να επέρχονται στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, στη ζωή όλων και του καθένα μας.
Tελικά, ελληνικά και τουρκικά κόμματα, MME, ελληνική και τουρκική κοινή γνώμη δεν διαφέρουν τόσο όσο ορισμένοι νομίζουν. Mε εξαίρεση την αξιολόγηση του κινδύνου, όπου μόνο 2% των Tούρκων -σε πείσμα του κ. Kαρατζαφέρη και του Θεσσαλονίκης Άνθιμου- θεωρούν ότι απειλούνται από την Eλλάδα, στα άλλα αντιδρούν πανομοιότυπα.
Υπάρχει μια βασική αρχή του δικαίου. Οι πλειοψηφίες ορίζουν τις πολιτικές, αλλά μέχρι του βαθμού που δεν καταπατούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Καθένας μπορεί και πρέπει να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει μέχρι του σημείου που δεν έχει (φυσικές) επιπτώσεις στον άλλο. Με τον ίδιο τρόπο που καθένας μπορεί σε δημόσιο χώρο να κουνά τα χέρια του όπως θέλει, αρκεί να μην χτυπήσει κάποιον τρίτο.
Χωρίς Μετρό και λεωφορεία, ταλαιπωρηµένοι, µποτιλιαρισµένοι στους ασάλευτους δρόµους της Αττικής, οι άνθρωποι είναι λογικό ν’ αναρωτιούνται: Ποιος έχει δίκιο, η κυβέρνηση ή οι απεργοί;
Η κυβέρνηση έχει δίκιο: µια ριζική αλλαγή στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας είναι απολύτως (και από καιρό) αναγκαία. Η κυβέρνηση έχει άδικο: τη συζήτηση για την αναγκαία αλλαγή την αρχίζει µε το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά. Η αφετηρία της συζήτησης δεν µπορεί να είναι τα επιδόµατα των οδηγών, το ύψος των µισθών ή οι υπερωρίες των υπαλλήλων στις αστικές συγκοινωνίες.
Η μικρή χαραμάδα από την οποία μπαίνει φως ελπίδας μεγαλώνει ευτυχώς μέραμέρα. Τα πράγματα φαίνεται να κινούνται πλέον στην Ευρώπη με συγκεκριμένη φορά και τείνουν να ξεδιαλύνουν την αβεβαιότητα των πολλών προηγούμενων μηνών, τόσο συνολικά για την ευρωζώνη όσο και για τη χώρα μας ειδικότερα.
