Μία χώρα που μέχρι πρότινος είχε το άλλοθι του πρωτόγνωρου φαινομένου. Δεν ήξερε να υποδέχεται μετανάστες. Ήξερε να στέλνει τα παιδιά της μετανάστες.
Οι περισσότεροι θα πουν νόμιμα. Κανένας δε θυμάται όσους πήγαν με πλαστά ή έστω μεταποιημένα χαρτιά. Κανένας δε θυμάται τα πολιτικά φρονήματα που χρειαζόταν και το ρόλο της αστυνομίας, των παπάδων και των δασκάλων της εποχής. Κανένας δε θυμάται τη φτώχεια μας, την απελπισία μας και ούτε φυσικά ότι δεν ανήκαμε για τις χώρες υποδοχής στους Ευρωπαίους.

Είναι εκπληκτικό πόσο συμφωνούν τα Υπουργεία όταν πρόκειται για αποποίηση ευθυνών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι απαντήσεις που λάβαμε από τρία υπουργεία όταν στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, καταθέσαμε ερώτηση στη Βουλή (αρ. πρωτ. 7035/1-12-2010) σχετικά με την παράνομη λειτουργία Δελφινάριου στο χώρο του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στα Σπάτα Αττικής
Στην ερώτηση, μεταξύ άλλων, ζητούσαμε από τους Υπουργούς να μας πουν για ποιο λόγο δεν έχουν επιβληθεί ως τώρα οι προβλεπόμενες από το νόμο διοικητικές και ποινικές κυρώσεις και ποιος είναι ο αρμόδιος να επιβάλλει την παύση λειτουργίας των παραστάσεων.

Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας δεν μπορεί να αντικαθίσταται ή και να υποκαθίσταται από επιλογές μεμονωμένων ομάδων ή προσώπων, όπως συνέβη στη Νομική Σχολή σήμερα από καταληψίες μετανάστες και στενόμυαλους «συμπαραστάτες» τους και χθες στον Άγιο Παντελεήμονα από αυτόκλητους ακροδεξιούς «σωτήρες».
Η εγκατάσταση των μεταναστών στο κτίριο της Νομικής Σχολής είναι μια εντελώς αδιέξοδη και ανώφελη ενέργεια, η οποία το μόνο που καταφέρνει είναι να εγείρει συντηρητικά ανακλαστικά και να επαναφέρει με αρνητικό τρόπο το θέμα του ασύλου.
Το πανεπιστημιακό άσυλο από θεσμός που εγγυάται την ανάπτυξη της γνώσης και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μετατρέπεται σε χώρο υποτιθέμενης προστασίας οποιασδήποτε κοινωνικής ή πολιτικής ομάδας επιθυμεί να διαμαρτυρηθεί ή να διεκδικήσει κάποιο αίτημα.
Καλούμε τα κόμματα, τις πολιτικές νεολαίες και τις φοιτητικές παρατάξεις να επιδείξουν τη σοβαρότητα που απαιτεί το μείζον ζήτημα της μετανάστευσης και να αποφεύγουν κινήσεις εντυπωσιασμού που οδηγούν σε περιθωριοποίηση τα μεταναστευτικά αιτήματα και σε απαξίωση την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου.

Με έντονη αγανάκτηση παρακολουθούμε να βρίσκεται σε εξέλιξη ένα ακόμα γεγονός κατάφωρης παραβίασης του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάχρησης της περιουσίας και υποβάθμισης των εκπαιδευτικών και ερευνητικών λειτουργιών του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστήμιου.