Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση για πρώτη φορά στη χώρα ολοκληρωμένης στρατηγικής και αναπτυξιακής πολιτικής που να καλύπτει το σύνολο της νησιωτικής Ελλάδας με βάση τη συνταγματική επιταγή (άρθρα 101 και 106) ήταν ο βασικός στόχος που ανέλαβε να υλοποιήσει η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (ΓΓΑΙΝΠ) στη περίοδο από τον Αύγουστο 2012 μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος ύπαρξης της σήμερα μετά τη σταδιακή ενίσχυση των περιφερειακών δομών της χώρας και ιδιαίτερα με πρόσφατη διοικητική διάρθρωση της χώρας με αιρετές Περιφέρειες, ισχυρούς Δήμους και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

Την πραγματικότητα δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς!

Το πολύ-πολύ να χώσει το κεφάλι του στην άμμο, σαν τη στρουθοκάμηλο, για να μην την βλέπει... Και η πραγματικότητα λέει πως η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και ένα σημαντικό μέρος όσων στήριξαν την προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ, αυτά τα τρία χρόνια, δεν επιδοκίμασαν την αποχώρησή της από την κυβέρνηση.

Η Αλέκα είναι μια καλή φίλη, ανθρωπολόγος. Σπουδαγμένη στα καλύτερα πανεπιστήμια, με πτυχία και μεταπτυχιακά, προς το τέλος του διδακτορικού της έπρεπε και αυτή όπως όλοι να βγάλει τα προς το ζην. Έκανε λοιπόν αυτό που κάνουν οι περισσότεροι ανθρωπολόγοι: έναρξη επαγγέλματος προκειμένου να μπορεί να αναλαμβάνει εργασίες/έρευνες «με το μπλοκάκι». Γράφτηκε και στον ΟΑΕΕ ως όφειλε. Τον πρώτο χρόνο της «επιχειρηματικής» της σταδιοδρομίας τα πράγματα πήγαν σχετικά καλά.

Αποχωρώντας από την κυβέρνηση μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, η ΔΗΜΑΡ έπραξε το αυτονόητο. Ήταν η μόνη υπεύθυνη αριστερή στάση. Εξάλλου ο κ. Σαμαράς την ώθησε προς την έξοδο, προσφέροντάς της ως μόνη εναλλακτική λύση μιαν εξευτελιστική αποδοχή πραξικοπηματικών τετελεσμένων. Η ΔΗΜΑΡ επιβεβαίωσε ότι, σε αντίθεση με το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, και παρά τα όποια προβλήματά της, δεν έχει μεταλλαχθεί σε έναν μηχανισμό κατανομής υπουργικών και άλλων θέσεων, αλλά εξακολουθεί να έχει τις δημοκρατικές ευαισθησίες, αξιοπρέπεια και αντανακλαστικά που (πρέπει να) χαρακτηρίζουν την Αριστερά.