«Ο Μακιαβέλι έλεγε ότι όποιος χτίζει ένα φρούριο για να καταφύγει εκεί, φυλακίζεται από τα ίδια του τα τείχη : και χάνεται ∙ όχι μόνο για τον πόλεμο αλλά και για την πολιτική». Θυμήθηκα την παλιά ρήση του Αλτουσέρ για τον Μακιαβέλι, παρακολουθώντας τις συζητήσεις που διεξάγονται αυτή την περίοδο εντός και εκτός των κομματικών οργάνων της ΔΗΜΑΡ, με αφορμή την πρόσφατη επιλογή αποχώρησης από την κυβέρνηση. Και προφανώς δεν αναφέρομαι στο ίδιο το συμβάν αλλά στις εσωτερικές ερμηνείες του.

Kάθε τόσο, ομάδες τραμπούκων, είτε του Μπαλασόπουλου, είτε από τη Βίλα Αμαλία, είτε της Χρυσής Αυγής, είτε άλλες που πλήττονται από τις πρωτοβουλίες του δήμου Αθηναίων, στοχοποιούν τον Γιώργο Καμίνη. Κατά μία έννοια, θα έλεγε κανείς ότι είναι φυσιολογικό, καθώς ο Δήμαρχος είναι από τους ελάχιστους ασκούντες διοίκηση, που τολμάει να τα βάλει με συντεχνίες, κατεστημένα, συμφέροντα και λαμόγια.