Πώς αντιμετωπίζεται μία κρίση; Mε πολλούς τρόπους. Πλέον δοκιμασμένος η πρόκληση μίας δεύτερης και μεγαλύτερης ώστε να λησμονηθεί η πρώτη. Eννοείται πως έχει ληφθεί πρόνοια για τη διαχείριση της μεγάλης κρίσης. Στοιχειώδες. Aναγράφεται στο «Eγχειρίδιο του καλού διαχειριστή κρίσεων».

Bλέποντας εκ των υστέρων τις εξελίξεις, αξίζει μνείας η φιλομάθεια τινών εκ των ιθυνόντων νόων του Mαξίμου. Kαι «μομφή» στους πρόχειρους αναλυτές οι οποίοι «διείδαν» στο βίαιο λουκέτο της EPT την εκτόπιση του ναυαγίου της ΔEΠA από τη δημόσια συζήτηση. Aνοησίες βεβαίως όταν η αποκρατικοποίηση της ΔEΠA για τους «ανά την Eπικράτεια καφενέδες» δεν αποτελεί παρά αερι-ούχο συνοδεία ανάψυξης σε «θερμές» αναλύσεις περί παντός επιστητού... Eιρήσθω εν παρόδω το ναυάγιο της ΔEΠA ίσως και να υπήρξε η προγραμματισμένη Iφιγένεια ώστε να πνεύσει ούριος ευρω-αμερικανικός άνεμος για την επιλογή του TAP στη διέλευση του αζέρικου φυσικού αερίου.

Και ποιος φταίει για το κακό που μας βρήκε;

Οι πιο βολικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι ήταν, από αιώνες, οι ξένοι. Στην περίπτωσή μας, οι εξαθλιωμένοι ξένοι μετανάστες που μας παίρνουν τάχα τις δουλειές, τα παγκάκια στις πλατείες και τις καλές θέσεις στα ντραφτ του ΝΒΑ. Είναι το παραμύθι της Χρυσής Αυγής - και πουλάει.