Αν ήταν ταινία θα έσπαγε ταμεία. Ξαφνικά συσσωρεύτηκε τόση εκρηκτική ύλη που μπορεί να μας πάρει όλους ο διάολος.

Η θανάσιμη επίθεση στο ρώσο πρεσβευτή στην Άγκυρα, από Τούρκο αστυνομικό, μέσα σε γκαλερί τέχνης, μου θύμισε ασυναίσθητα τη δολοφονία του διαδόχου του Αυστρο-Ουγγρικού θρόνου Φραγκίσκου Φερδινάνδο και της συζύγου του Σοφίας, τον Ιούνιο του 1914, στο Σεράγεβο από τον σερβοβόσνιο φοιτητή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Ένα μήνα μετά ξεσπούσε ο ολέθριος Μεγάλος Πόλεμος.

«Δεν θα παραδώσουμε ποτέ το λαό μας στους «yes-men», που θέλουν επέκταση της λιτότητας για πολλά ακόμη χρόνια», δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, στη νέα φάση της «σκληρής», όπως πάντα, διαπραγμάτευσης, από το προνομιακό βήμα του συνεδρίου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι ο λαός στον οποίο αναφέρεται ο πρωθυπουργός ούτε κατανοώ τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επικοινωνεί απευθείας μαζί του, ιδίως όταν οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια εικόνα κατάρρευσης του κυβερνώντος κόμματος. Αναρωτιέμαι ωστόσο για το νόημα της φράσης.