Με αφορμή την θετική ψήφο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο ζήτημα διάθεσης του πλεονάσματος ως εφάπαξ επίδομα ύψους 617 εκατομμυρίων ευρώ αλλά και λαμβάνοντας υπόψη την συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση στην Ελλάδα κυρίως στο οικονομικό πεδίο αλλά και σε σειρά άλλων εξίσου σημαντικών τομέων ( εθνικά θέματα- εξωτερική πολιτική, μεταναστευτικό – προσφυγικό) εκτιμούμε πως η στάση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, έτσι όπως αυτή εκφράζεται επισήμως δεν είναι η κατάλληλη.

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ στη χθεσινή του συνεδρίαση ενέκρινε το τελικό κείμενο της Κείμενο Προβληματισμού της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγραμματικού Διαλόγου.
Το κείμενο θα αποτελέσει το πολιτικό πλαίσιο για τον διάλογο που ξεκινάμε –με ανοιχτές εκδηλώσεις και θεματικές προγραμματικές παρεμβάσεις- με τους πολίτες σε όλη την Ελλάδα.

-Η ΧΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
-ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
-ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ
-ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ: ANAΠΤΥΞΗ, ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ: ANIKANOI KAI EΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ
-Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΞΙΑ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ.
-ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΧΝΗΤΟ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟ ΔΙΠΟΛΟ – ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ
-ΕΘΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ – ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ
-ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
-ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πού πηγαίνει, λοιπόν, η Ευρώπη; Το ιστορικό εγχείρημα της πολιτικής και οικονομικής της ενοποίησης παραμένει ζωντανό, ή έχουμε μπει σε μια πορεία χωρίς επιστροφή, με κατάληξη την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος;
Από την επανένωση των δύο Γερμανιών, πριν από 25 χρόνια, και τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για μια ενωμένη Ευρώπη με ομοσπονδιακές πολιτειακές δομές, ο κόσμος έχει αλλάξει εντυπωσιακά. Συγκλονιστικές είναι και οι οικονομικές και πολιτικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην Ευρώπη.

Η ανεργία των νέων στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων συνεχίζει στα ποσοστά της ντροπής του 50%. Η συνακόλουθη τεράστια αιμορραγία των νέων επιστημόνων, που εγκαταλείπουν τη χώρα μας, βαραίνει καθοριστικά, πιστοποιώντας ότι μόνο στα λόγια αναφερόμαστε στην αλληλεγγύη των γενεών.

Εκπονούνται βεβαίως ποικίλα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα, προγράμματα επιχορήγησης ιδιωτικών επιχειρήσεων για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τα αποτελέσματά τους είναι πενιχρά και γιατί το μέγεθος του προβλήματος είναι μείζον.