Πολλοί έχουν πει ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής ιδιαιτερότητας είναι ότι οι καινοτομίες, που κατά καιρούς επικρατούν ως κυρίαρχα παραδείγματα ή ως απλές μόδες, λανσάρονται πρώτα στο εξωτερικό και τελικά φτάνουν και σε μας με καθυστέρηση μιας δεκαετίας περίπου.

Αυτό φαίνεται ότι πρόσφατα άλλαξε και δραστικά μάλιστα. Οχι μόνο γιατί στη διαδικτυακή εποχή μας, όταν η πληροφορία κινείται με ταχύτητα φωτός, το χρονικό χάσμα μειώνεται, αλλά κυρίως επειδή, για πρώτη φορά, η μικρή Ελλάς από ουραγός έγινε πρωτοπόρος ή trend setter.

Είναι δυνατόν η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη να μην μπορούν να μας διαβεβαιώσουν κατηγορηματικά και επισήμως για το αν αυτός ο άνθρωπος έχει 600 δισ. ευρώ; Και τι κάνουν για τις καταγγελίες σχετικά με την οργάνωση του; Δεν είναι πια αστείο...

Ο Michael Schmidt-Salomon, φιλόσοφος και κριτικός της θρησκείας μιλά για την απειλή εναντίον της ανοιχτής κοινωνίας, τα όρια της ανοχής και την έννοια «αποτροπή μέσω της ελευθερίας».

Συνέντευξη με τη δημοσιογράφο Lisa Nimmervoll στην αυστριακή εφημερίδα Der Standard, 24-12-2016

Το σημερινό φαινόμενο της σοσιαλδημοκρατικής υποχώρησης δεν είναι μόνον ελληνικό, αφορά σχεδόν το σύνολο της Ευρώπης, σε κάθε περίπτωση της Νότιας Ευρώπης. Ορισμένοι το χρεώνουν στην ήττα των πολιτικών του μπλερισμού, στη μία ή την άλλη εκδοχή του. Η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας Λιονέλ Ζοσπέν, το 1999, σύμφωνα με την οποία «το κράτος δεν μπορεί να κάνει τα πάντα», απευθυνόμενος σε εργαζομένους που έχαναν τις θέσεις εργασίας τους, θα μπορούσε να είναι μια συμβολική αφετηρία έναρξης της σοσιαλδημοκρατικής κρίσης