Αντισιωνισμός, αντισημιτισμός, ιουδαιοφοβία: οι όροι αυτοί, μαζί με τις παρεξηγήσεις που δημιουργούν, επανήλθαν στο προσκήνιο μετά τις επιθέσεις εναντίον εβραϊκών στόχων που συνόδευσαν μερικές διαδηλώσεις κατά του πολέμου της Γάζας. Και το ερώτημα είναι: μπορείς να είσαι αριστερός, αντίθετος στην πολιτική του Ισραήλ και να μη θεωρηθείς αντισημίτης;

Τι προκύπτει από τον πρώτο κύκλο των επαφών που προκάλεσε η πρωτοβουλία του Φώτη Κουβέλη για την αναζήτηση κοινών τόπων στον ευρύτερο χώρο που η παλαιά πολιτική ορολογία ονόμαζε «δημοκρατικές δυνάμεις»; Κατ’ αρχήν, ότι ως πολιτική κίνηση του βγαίνει - δεν έμεινε στα χαρτιά. Από μια άποψη, μάλιστα, εξελίσσεται και σε κάτι απίθανο ώς τώρα: σε εκ του σύνεγγυς επικοινωνία του ΠαΣοΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ! Η απευθείας επαφή μεταξύ των δύο κομμάτων θεωρείται εκατέρωθεν έγκλημα καθοσιώσεως. Αλλά εφόσον η ΔΗΜΑΡ συζητά με τις αντιπροσωπείες τους με την ίδια ατζέντα, κάτι αλλάζει.