Η πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας είναι τελικά πολύ πιο σύνθετη και περίπλοκη, τόσο από τα σενάρια αισιοδοξίας της κυβέρνησης, όσο και από τις καταστροφικές προσεγγίσεις ενός τμήματος της αντιπολίτευσης. Είναι σαφές ότι έχουμε μια αποκλιμάκωση της ύφεσης και σύμφωνα με τις οικονομικές αναλύσεις των περισσότερων εκθέσεων και τις εκτιμήσεις, αναμένουμε στο τέλος του 2014 μια μικρή ανάκαμψη, που θα κυμαίνεται γύρω από μια αύξηση της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή αναμένουμε μια ασθενή ανάκαμψη, ύστερα από πέντε χρόνια πολύ μεγάλης ύφεσης. Είναι μια θετική πρόβλεψη, που κάθε άλλο παρά για «πέταμα» είναι... Βέβαια, χρειαζόμαστε υψηλότερους ρυθμούς μεγέθυνσης, για να αντιμετωπιστεί η ανεργία που «τρώει τα σωθικά της κοινωνίας». Μια μείωση της ανεργίας μίας περίπου μονάδας, που σημαίνει σταθεροποίηση με μικρή αναστροφή, όσο θετική και να είναι, δεν δημιουργεί νέο περιβάλλον.

στη μνήμη του Κώστα Κάρη

Οπως όλα δείχνουν, στο σκηνικό του φθινοπώρου, θα αναμετρηθούν δύο σενάρια για το μέλλον: η «μεταμνημονιακή κανονικότητα» της ΝΔ και η «προμνημονιακή νοσταλγία» του ΣΥΡΙΖΑ. Η «κανονικότητα» της ΝΔ είναι μια κατάσταση που προϋποθέτει τις διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, τον κύκλο της ύφεσης, τον εφιάλτη της ανεργίας, καθώς και μια διαρκή έκπτωση των δημοκρατικών θεσμών. Η «νοσταλγία» του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια εκδοχή εικονικής αντίστασης, που «σκίζει Μνημόνια» και εφαρμοστικούς νόμους για να διαγράψει, με έναν μαγικό τρόπο, το «μεγαλύτερο μέρος» του χρέους.