Είναι παλιά και κλασική μέθοδος της Αριστεράς να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, ώστε να την προσαρμόζει στα μέτρα και στις ανάγκες της. Εξίσου κλασική είναι και η αντίληψη ότι η Αριστερά έχει πάντα το δίκιο με το μέρος της, άρα ουδεμία ευθύνη φέρει για όσα συμβαίνουν σήμερα ή θα συμβούν αύριο στην ταλαίπωρη χώρα μας.

Πολλές φορές στον ελληνικό δημόσιο διάλογο ακούμε κάποιους να ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν την αριστερή και όχι τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν τη ριζοσπαστική. Εναντι ποιας; Της μετριοπαθούς και μεταρρυθμιστικής υποθέτω. Πάλι καλά που δεν ακούμε ότι είναι με την καλή και όχι με την κακή, με την τίμια και όχι τη διεφθαρμένη. Θυμίζει τη ρήση «προτιμώ να είμαι πλούσιος και όμορφος από το να είμαι φτωχός και άσχημος».
Φυσικά πουθενά κανείς δεν θα βρει κάποιους να υποστηρίζουν ότι είναι με τη δεξιά ή με την αριστερή χριστιανοδημοκρατία. Θα γελοιοποιείτο όποιος έλεγε κάτι τέτοιο.

...Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αυτός που μέχρι τώρα δεν έχει σχηματοποιηθεί , μετά την κρίση των τελευταίων δεκαετιών και αναζητεί την ταυτότητα του. Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, όπως και να τον θέλουν να τον ονομάσουν πολλοί. Αριστερή σοσιαλδημοκρατία, απλώς σοσιαλδημοκρατία, φιλελεύθερος σοσιαλισμός, δημοκρατική παράταξη κ.α.
Ένας μεγάλος χώρος με μικρή έκφραση. Κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν μπορεί να εκφράσει στο όλον του αυτό τον μεγάλο χώρο.
Τον εκφραστή , το υποκείμενο ,όμως αυτού του χώρου τον έχει ανάγκη ο τόπος.
Ο χώρος αυτός θα είναι πολυδιάστατος .

Από 22 έως 24 Μαΐου πραγματοποιούμε το συνέδριό μας. Δεν θα είμαι υποψήφιος για την ηγεσία. Παραμένω στην πρώτη γραμμή της πολιτικής και της συλλογικής πολιτικής δράσης της ΔΗΜΑΡ προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.
Ομως με το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ, το ΠΟΤΑΜΙ έχουμε διαφορές που δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε για ενιαίο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, πολύ δε περισσότερο για δημιουργία ενιαίου φορέα. Αλλωστε, στον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού αναφέρεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν βεβαίως περιθώρια κοινών δράσεων ή και συνεργασιών, όμως αυτό συναρτάται με τον βαθμό που αυτές οι δυνάμεις θα διαφοροποιηθούν από τις προηγούμενες συντηρητικές πολιτικές, θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό και θα τάσσονται υπέρ των ουσιαστικών προοδευτικών αλλαγών.