Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε έκτακτη σύγκληση της Βουλής για να ενημερώσει σχετικά με την πρόοδο των διαπραγματεύσεων.

Όσοι όμως παρακολουθήσαμε τη συζήτηση, δεν γίναμε σοφότεροι για τα όσα η κυβέρνησή μας διαπραγματεύεται με τους εταίρους, αλλά αντιθέτως ακούσαμε γενικόλογες κορώνες και ασάφειες…

Δεν ξέρω πόσο απασχολεί τους πολίτες , πόσο σύνθετο και σημαντικό κρίνεται το ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματικής συμπεριφοράς της κυβέρνησης, με ό,τι βέβαια αυτές αντανακλούν και έχουν ως συνέπεια στη γεωπολιτική θέση της χώρας και στη πολύπαθη όσο και δεινή οικονομική μας κατάσταση.

Η «ρήξη» (rupture) είναι μια από τις απαγορευμένες λέξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Όποιος τη χρησιμοποιεί συνήθως το πληρώνει ακριβά. Παρά ταύτα, κυβερνητικά στελέχη με ιδιαίτερη άνεση χρησιμοποιούν αναφορές σε «ρήξη» στις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς.

Η ιστορία της ιδιότητας του έλληνα πολίτη
από τα Επαναστατικά Συντάγματα ώς τις αρχές του 21ου αιώνα

*«Tο Ελληνικόν Έθνος, το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστο ζυγόν της τυρρανίας, και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον διά των νομίμων Παραστατών του, […] την Πολιτικήν αυτού Ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μετά το τέλος της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, ένας πολίτης πλησίασε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο και τον ρώτησε με ειλικρινή αγωνία: «τι θα κάνετε με τους ψεκασμούς στο Πεντάγωνο την άλλη Κυριακή;» [1] Το περιστατικό είναι ενδεικτικό για ένα ευρύτερο φαινόμενο. Όλο και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο το χρέος ούτε η περίφημη «επιθετική διαπραγμάτευση» αλλά η ίδια η περιγραφή και η ερμηνεία της πραγματικότητας.

...Η λογική που διαφαίνεται από τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τις ακριτομυθίες στελεχών του του είδους: «άσε τον Καμμένο να ασχολείται με τα εθνικά του, το στράτευμα και τα γεωστρατηγικά και να μας αφήνει ήσυχους για όλα τα άλλα…Οικονομικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά, μεταναστευτικό, προστασία του πολίτη, αντιεξουσιαστικό χώρο», φαίνεται καθαρά πως έχει κοντά ποδάρια.

Πριν αρχίσει να καθίσταται όλως διόλου επικίνδυνη για τη χώρα απαιτείται εγρήγορση και προφανώς άμεσος κυβερνητικός επανασχεδιασμός.

Τον Καμμένο η κυβέρνηση θα τον πληρώσει. Να μην την "πληρώσει" η χώρα.

Τα success stories ήταν ιστορίες της πλάκας. Ολοι πλην (ολίγων) Μεσσηνίων το γνωρίζαμε. Οταν ανέλαβε καθήκοντα η κυβέρνηση, η χώρα ήταν παγιδευμένη λόγω του βραχύτατου της παράτασης που είχε επιδιωχθεί, η οικονομία σε διαδικασία αποεπένδυσης, το πρωτογενές πλεόνασμα εν πολλοίς λογιστικό και φθίνον, ενώ το κράτος ήταν σε αποσύνθεση, οι διεθνείς αγορές κλειδωμένες, η αδυναμία πληρωμής μιας δόσης στους πιστωτές ή μισθών και συντάξεων στους δικαιούχους ήταν ο άμεσος κίνδυνος. Η σύναψη συμφωνίας με τους εταίρους ήταν επιτακτικά αναγκαία. Βεβαίως, η διαπραγμάτευση θα γινόταν με μια ευρωπαϊκή ηγεσία που ζει στην εποχή του νεοσυντηρητικού παγετώνα.

Εκτός εξωφρενικών προσδοκιών, πάντως, η επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο ήταν, κατά γενική ομολογία, επιτυχής. Η επιτυχία ήταν, εν πολλοίς, αναμενόμενη και προεξοφλημένη. Η πρόσκληση δεν θα ερχόταν καν, αν και οι δύο πλευρές δεν είχαν προσυμφωνήσει ότι έχουν την πρόθεση να συμφωνήσουν. Αλλά, ίσως, η επιτυχία να ήταν λίγο μεγαλύτερη του αναμενομένου.

Με ρωτούν συχνά αν είμαι ΔΗΜΑΡ. Δεν είμαι απαντώ. Η ΔΗΜΑΡ, κατά τη γνώμη μου, εξάντλησε όλο το πολιτικό της κεφάλαιο που ήταν εξαιρετικά χρήσιμο και για την Αριστερά και για τη χώρα. Σήμερα είναι μια ομάδα ανθρώπων που παραμένουν βασικά στην Αγίου Κωνσταντίνου για διάφορους λόγους, όχι αναγκαία πολιτικούς. Οι περισσότεροι μου είναι συμπαθείς και σε κάθε περίπτωση αξιόλογοι.

Σε ό,τι με αφορά, παρέμεινα βουλευτής της ΔΗΜΑΡ μέχρι τέλους για λόγους πολιτικής ηθικής παρότι διαφωνούσα σε πολλά και ταυτόχρονα έβλεπα ότι οδηγείται στην εξαΰλωσή της. Μετά τις ευρωεκλογές του 2014 βεβαιώθηκα ότι δεν πρόκειται να ανακάμψει.

Πριν μερικές μέρες έγινε μια εκδήλωση με θέμα "Η Ελλάδα στην κρίση και η ανάγκη για ένα σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό Φορέα". Εκεί συζητήθηκαν οι λόγοι για τους οποίους στην Ελλάδα οι δυνάμεις της κατακερματισμένης «κεντροαριστεράς» κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε μια μελέτη με τίτλο «Αλληλεγγύη και προσαρμογή στην Ελλάδα της κρίσης», που υπογράφουν οι καθηγητές Τάσος Γιαννίτσης και Σταύρος Ζωγραφάκης, στην οποία μεταξύ των πολλών φορολογικών ανισοτήτων, οι ερευνητές κατέδειξαν ότι το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, την ίδια στι

Για το κείμενο αυτό (protagon.gr 17/03/15), ο Π. Καμένος έκανε αγωγή 1.000.000ευρώ,   ναι ενός εκατομμυρίου ευρώ,  στον συγγραφέα!!!!!!!!!! Εκφοβισμός είπατε;

.... Τα φλογερά εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά παραληρήματα του κ. Καμμένου αντανακλούν και χρεώνονται σε όλη την Κυβέρνηση- αυτός δεν κάθεται στα αυγά του σαν τον κ. Καρατζαφέρη. Άνοιξε βεντέτα με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έδωσε τον τόνο στην κήρυξη του ψυχρού πολέμου εναντίον της Γερμανίας- μια χαρά στρώνουμε το έδαφος για να πάμε να ζητήσουμε λεφτά, τη στιγμή που εκείνος απτόητος απολαμβάνει τον ρόλο του παίζοντας πόλεμο στο Αιγαίο με Απάτσι και φρεγάτες. Μέχρι και η τέως προστατευόμενή του κ. Ραχήλ Μακρή αναρωτήθηκε αν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να ξοδεύει τα λεφτά μας σε οπερέτες. Δυστυχώς κάνει. Την κυβέρνηση σαν τα μούτρα του.

Να ‘ναι καλά ο άνθρωπος! Για τον Τσίπρα λέω, που αξιώθηκα να τον δω να βαδίζει στο κόκκινα χαλί, έξω από την καγκελαρία, αγέρωχος – λίγο μαδημένος μου φάνηκε, αλλά πρωθυπουργός είναι, ας μη του το χαλάσω … – πλάι πλάι με την «μαντάμ Μέρκελ» και να επιθεωρεί τα γερμανικά στρατά…