Ηταν αποκάλυψη για μας όταν ο Ουμπέρτο Τσερόνι έδινε τις τρεις διαλέξεις του για την πολιτική θεωρία περί το πολιτικό κόμμα, αναδεικνύοντας τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο κόμμα του Λένιν με αυτό του Στάλιν αλλά κυρίως με αυτό του Γκράμσι που θεμελίωνε μιά νέα αντίληψη για τη σχέση πολιτικής και κοινωνίας των πολιτών.

Από τότε πέρασαν 35 χρόνια και φυσικά άλλαξαν πολλά με πρώτο και καλύτερο το κόμμα του Γκράμσι που μεταλλάχτηκε μερικές φορές, μέχρι να γίνει το σημερινό Δημοκρατικό Κόμμα.

Τα της κρίσης του δημόσιου χρέους στη χώρα μας τα γνωρίζουμε , τα υφισταμεθα όλοι και πολλοί περισσότερο μεγάλες κατηγορίες μισθωτών και όσοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Οι αποκλεισμένοι τώρα, αλλά και όπως φαίνεται και στο διηνεκές.

Γνωρίζουμε επίσης, και αυτό έχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ότι η χώρα μας πάσχει δομικά από το τεράστιο εξωτερικό έλλειμμα. Δεν παράγουμε ή δεν είμαστε ανταγωνιστικοί όταν παράγουμε. Εμείς είμαστε αυτή η αριστερά που την ενδιαφέρει η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Γιατί μόνο έτσι θα έχουμε αύξηση του ΑΕΠ , και φορολογικά έσοδα για το σύνολο και κυρίως αύξηση των θέσεων απασχόλησης.