Είναι ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τις θρηνωδίες περί διάσπασης και τα περί βελούδινου διαζυγίου με το ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το ΣΥΝ και ή ίδρυση του νέου κόμματος σηματοδοτεί την αρχή μιας απελευθερωτικής πορείας, απαλλαγμένης οριστικά από την αρχαία σκουριά των δεισιδαιμονιών, από τις οποίες προφανώς δεν καταφέραμε να απελευθερωθούμε το 1989, γιατί ενδεχομένως δεν θελήσαμε ή τέλος πάντων δεν μπορέσαμε να αναμετρηθούμε αποτελεσματικά μαζί τους. Σήμερα όμως μόνο για τέλος εποχής μπορούμε να μιλάμε. Το πάθημα της γυναίκας του Λοτ που κοίταξε πίσω είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Δηµοκρατική Αριστερά είναι το όνοµα του νέου κόµµατος το οποίο θα έχει επικεφαλής τους τέσσερις βουλευτές που αποχώρησαν πρόσφατα από τον Συνασπισµό και ως ραχοκοκαλιά γνωστά στελέχη της ευρύτερης Ανανεωτικής Αριστεράς.

Δεν ξέρουµε ακόµη το ακριβές ιδεολογικό στίγµα του, ούτε τον βαθµό επιρροής του. Αυτό που ξέρουµε όµως µέχρι στιγµής είναι αξιοπρόσεκτο και ενδεχοµένως χρήσιµο σε ενδεχόµενες πολιτικές τρικυµίες.

Χθες ίσως ήταν νωρίς, αύριο θα είναι σίγουρα αργά. Σήμερα λοιπόν είναι η ιστορική στιγμή. Η ιδρυτική πράξη συγκρότησης του νέου φορέα της Δημοκρατικής Αριστεράς (Δ.Α), την Κυριακή, 27/6/10, είναι πριν απ` όλα μια πράξη προσωπικής και συλλογικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης ενέχοντας ταυτοχρόνως ως στοιχεία τη συνέχεια, τη ρήξη και τη διεύρυνση.

Συνέχεια, γιατί η αντίληψη για ένα πολιτικό υποκείμενο που θα υπερβαίνει την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία και το δογματικό κομμουνισμό είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, καθώς, εξαιτίας της πολύπλευρης κρίσης, φαίνεται πιο ξεκάθαρα από προηγούμενες δεκαετίες...

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλεί τους εργαζόμενους να στηρίξουν μαζικά αύριο Τρίτη 29 Ιουνίου την Πανελλαδική Απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τη συγκέντρωση στο Πεδίο του ΄Αρεως.

Είναι προφανές ότι, με αφορμή την οικονομική κρίση και τις δεσμεύσεις της χώρας μας προς το ΔΝΤ, η κυβέρνηση επιχειρεί να προωθήσει ένα σύνολο αλλαγών στο ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις που πλήττουν την κοινωνική συνοχή και τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Στο ασφαλιστικό, απαιτούνται γενναίες τομές και μεταρρυθμίσεις που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά του για τις σημερινές και μελλοντικές γενιές. Οι προωθούμενες όμως αλλαγές κινούνται σε αρνητική κατεύθυνση και δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Διαμορφώνουν ανισότητες και υπονομεύουν το ασφαλιστικό δικαίωμα σε πολλές κατηγορίες πολιτών.

Ακόμα πιο αρνητικές είναι οι επιλογές που γίνονται για τις εργασιακές σχέσεις οι οποίες εντείνουν την εργασιακή ανασφάλεια και αποδιαρθρώνουν την κοινωνία.