Υπάρχουν περιθώρια μείωσης του τιμαρίθμου. Όχι λόγω των μέτρων της κυβέρνησης- τρόικας αλλά, λόγω των περιθωρίων που προϋπήρχαν των μέτρων. Εφόσον κυβέρνηση και κρατικός μηχανισμός δεν σφυρίζουν αδιάφορα, αλλά παίρνουν μέτρα στους κρίσιμους τομείς.

Τι συμβαίνει και υπάρχει αυτή η πρωτοφανής κυβερνητική σιωπή αδράνεια για την αύξηση του τιμαρίθμου ; Τι είδους συζήτηση διεξάγεται στην κυβέρνηση για κοινωνικά μέτρα χωρίς να υπάρχει αναφορά σε μέτρα για την ακρίβεια;

Δεν είναι μόνον οι γνωστές επιπτώσεις του πληθωρισμού - πλήγμα στα λαϊκά εισοδήματα, αστάθεια επιχειρηματικού περιβάλλοντος, κόστος χρήματος - που επιβάλλουν άλλη στάση. Είναι η απειλή του στασιμοπληθωρισμού σε μια υπερχρεωμένη χώρα.

Διέξοδος από την οδυνηρή δημοσιονομική λιτότητα, τη γενικευμένη συμπίεση των εισοδημάτων και την διογκούμενη ανεργία, δεν θα ανοίξει όσο θα λείπει από τη χώρα ένα σχέδιο για την ανάπτυξη με απήχηση σε ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας, ένα «αναπτυξιακό όραμα», όπως αποκαλείται με την ελπίδα ότι θα κινητοποιηθούν τέτοιες ευρύτερες δυνάμεις γύρω από τους στόχους του. Αυτό έχουν τονίσει στον πρωθυπουργό επανειλημμένα συνομιλητές του οικονομολόγοι, ανάλογες σκέψεις του εξέθεσε την Πέμπτη και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος που τον επισκέφθηκε.

Οι δυνάμεις κατοχής απαιτούν από τη ΔΕΗ να πουλήσει μονάδες παραγωγής για να απελευθερωθεί -λένε- η αγορά ηλεκτρισμού! Μα η αγορά είναι απελευθερωμένη, κανείς δεν εμποδίζει τους ιδιώτες να φτιάξουν νέες, δικές τους μονάδες. Η ΔΕΗ παράγει περίπου το 55% της παραγωγής της από λιγνιτικές μονάδες και αυτό πρέπει σιγά - σιγά να τελειώσει, καθώς ο λιγνίτης είναι υπερβολικά ρυπογόνος.

Η διάλυση καταυλισμών και οι απελάσεις Ρομά από τη γαλλική κυβέρνηση και τον πρόεδρο Σαρκοζί, με πρόσχημα την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, αποτελούν όνειδος για την ίδια τη Γαλλία αλλά και για το σύνολο της Ευρώπης.

Η χώρα που διακήρυξε την ελευθερία, την ισότητα, την αδελφοσύνη και την ισονομία των πολιτών, παραβιάζει κατάφορα θεμελιώδεις ηθικές αξίες και συνταγματικές αρχές της σύγχρονης δημοκρατίας.

Ο εκ προοιμίου στιγματισμός και η συσχέτιση της εγκληματικότητας με την φυλετική καταγωγή, την κοινωνική θέση ή το θρήσκευμα και η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων παραπέμπουν στις σκοτεινότερες και πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας.