Τον Χρήστο Λαμπράκη δεν τον γνώριζα. Δούλεψα στα Μέσα Ενημέρωσης της ιδιοκτησίας του. Δεν αντάλλασσα χαρτάκια μαζί του, ούτε κουβέντες, ούτε φιλοφρονήσεις, όπως γράφουν εδώ και δύο μέρες θλιμμένα και «αυτοβιογραφικά» πολλοί συνάδελφοι. Άλλοι το γράφουν επειδή συνέβαινε και άλλοι γιατί ο νεκρός δεν μπορεί να το διαψεύσει.

Εδώ και μήνες αισθανόμαστε τα οικονομικά μας να σφίγγουν οι περισσότεροι, ενώ πια ξέρουμε ότι το 2010 θα είναι πολύ πιο δύσκολο ακόμα. Καμία αμφιβολία δεν άφησε επ΄ αυτού η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό που ολοκληρώνεται απόψε. Μέσα στον εορταστικό Δεκέμβριο όμως μας προσφέρθηκε μια προσωρινή ανάσα: το «δώρο των Χριστουγέννων», ο 13ος ή μάλλον 14ος μισθός που παίρνουν οι τακτικά απασχολούμενοι μισθωτοί από τον εργοδότη τους, ιδιώτη ή Δημόσιο (κάπου 2,5 εκατομμύρια μόνο, γιατί το χάνουν κατά κανόνα όσοι πληρώνονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, δουλεύουν προσωρινά ή με άλλες «άτυπες» μορφές), όπως και όλοι οι συνταξιούχοι (άλλα 2,7 εκατομμύρια).