ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ημέρες έχουν ακουστεί διάφορα απίθανα καταστροφολογικά σενάρια για την οικονομία και τη θέση της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και ειδικότερα στην ευρωζώνη στην οποία ανήκουν οι δεκαέξι χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) που έχουν υιοθετήσει το ενιαίο νόμισμα, ευρώ.

Οσο εντυπωσιακή είναι η σαρωτική επικράτηση Σαμαρά στη μάχη για την ηγεσία της αντιπολίτευσης και η καθαρή ήττα της Ντ. Μπακογιάννη άλλο τόσο εντυπωσιακή είναι και η μετάλλαξη των κομματικών διαδικασιών σ’ ένα συντηρητικό κόμμα όπως η Ν.Δ.

Η κατακερματισμένη συνεδριακή πλειοψηφία του ΣΥΝ στέκει αμήχανη μπροστά στα αποτελέσματα των πολιτικών επιλογών της. Το μοναδικό κομμάτι της που δικαιούται να είναι ,μερικώς, ευχαριστημένο από τα αποτελέσματα είναι το κόκκινο(κοκκινο)-πράσινο δίκτυο. Ο οραματισμός του για την κατοχύρωση θέσης στην γεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κοινού τόπου και προγραμματικής συνείδησης του χώρου σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνεται. Σύμμαχος, περιστασιακός πάντα, στους τακτικούς σχεδιασμούς του ο οβιδιακά μεταμορφούμενος Αλέκος Αλαβάνος, γιατί στους στρατηγικούς στόχους, τους χωρίζει «εθνική» και «αντι-ΚΚΕ» άβυσσος.

Η κάρτα μέλους έχει αποκτήσει έντονη συμβολική σημασία, και τυχόν αποδοχή της θα σημάνει στα μάτια πολλών την ντε φάκτο διαμόρφωση ενιαίου πολιτικού σχηματισμού. Γι αυτό και η κάθετη άρνηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας: “ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε, ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε, μέλη άλλου κόμματος”, μία θέση με την οποία και συντάσσομαι.

Προς: Γραμματέα και Γραμματεία Ν.Ε. ΣΥΝ Κέρκυρας

Αγαπητοί σύντροφοι,

είναι φανερό ότι οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν στην προοπτική δημιουργίας ενιαίου κόμματος και μάλιστα με τρόπο πολιτικά αδόκιμο, καθώς οι αποφάσεις λαμβάνονται από ένα σώμα αμφιβόλου σύνθεσης, στερούμενο κάθε πολιτικής νομιμοποίησης.

Έτσι, μετά την πρόσφατη συνδιάσκεψη, με έκπληξη διαβάσαμε στην απόφαση – μεταξύ άλλων - ότι:

Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση, αποκλειστικά εντός της Aριστεράς, για το τι είναι Αριστερός Ευρωπαϊσμός. Τι αυτό σημαίνει στην παρούσα φάση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ηγεμονίας, παρά την κρίση, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν η ύπαρξη και αποδοχή του σε ενσωματώνει στην κυρίαρχη συναίνεση έστω και με αστερίσκους επιφυλάξεων.