Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαντλήσει την όποια δυναμική του. Είναι ένας παρακμάζων χώρος αριστερισμού και συγκρούσεων, μερικές φορές πέρα από κάθε όριο, όπως το καλοκαίρι γύρω από το θέμα της ηγεσίας του.

Από συνεργασία του ΣΥΝ με κάποιες μικρές οργανώσεις, επιδιώκει να μετατραπεί σε κόμμα με μέλη, Κεντρική Επιτροπή και πρόγραμμα, υποκαθιστώντας ουσιαστικά τον ΣΥΝ. Πρωταγωνιστής αυτών των γεγονότων ο Αλέκος Αλαβάνος, σε ένα κρεσέντο αριστερισμού και αντιευρωπαϊσμού.

Την παραμονή της κρίσιμης διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα, στην Κοπεγχάγη, ο Σταύρος Δήμας, ο έλληνας που επί πέντε χρόνια βρισκόταν στο πηδάλιο της ευρωπαϊκής πολιτικής για το περιβάλλον, κάνει τη δική του αποτίμηση και τις προβλέψεις του για το μέλλον του πλανήτη.

Εάν τα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αποδειχθούν αποτελεσματικά, τότε η Ελλάδα θα εισαχθεί στο πιο σκληρό στάδιο επιτήρησης, που προβλέπει άμεσες κυρώσεις, όπως το πάγωμα επιδοτήσεων και την απαγόρευση δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

*Σε συνέντευξή του προς την «Κ.Ε.» ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ο πανίσχυρος πρόεδρος του Οικονομικού Συμβουλίου των χωρών της Ευρωζώνης (eurogroup) είναι σαφής: «Εάν τα μέτρα δεν είναι επαρκή, θα εφαρμόσουμε αυτό που προβλέπει η Συνθήκη», δηλώνει.

Η εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ. αλλάζει δεδομένα στην πολιτική μας ζωή, μετακινεί τον πολιτικό άξονα της χώρας δεξιότερα και θέτει δύσκολα διλήμματα στις δυνάμεις της αριστεράς.

Πρώτον, είναι επιλογή της βάσης, της δεξιάς, βεβαίως, βάσης της Ν.Δ., και όχι μόνον ηγετικών ομάδων και βαρώνων. Δεύτερον, η σαφής επιλογή υπέρ ενός πολιτικού που διέσπασε το κόμμα του και πρωτοστάτησε στην ανατροπή κυβέρνησής του επιβεβαιώνει ότι όλο και περισσότερο ισχυροποιείται στους πολίτες της χώρας η προτεραιότητα της ιδεολογικής και πολιτικής κατεύθυνσης σε βάρος της δογματικής υποταγής στους ηγετικούς συσχετισμούς.

«Το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρίζει», έλεγε ένα πολύ πετυχημένο τραγούδι από το «Καμπαρέ». Κι αυτό φαίνεται να ισχύει και με το κλίμα. Θυμάστε πότε το θέμα της προστασίας του κλίματος έγινε παγκόσμιο ζήτημα; Πότε άρχισαν να συζητούν σοβαρά για την υπερθέρμανση του πλανήτη και όλοι εκείνοι που θεωρούσαν… γραφικούς τους οικολόγους; Μόνο όταν βγήκαν οι οικονομολόγοι να μιλήσουν για το τεράστιο κόστος της επερχόμενης περιβαλλοντικής καταστροφής. Πριν από τρία χρόνια, ο σερ Νίκολας Στερν, κάποτε επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας, παρουσίασε 650 σελίδες γεμάτες τρομακτικούς αριθμούς:

Τα ψέματα τελείωσαν και η διάσκεψη της Κοπεγχάγης, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την κλιματική αλλαγή ξεκινά αύριο με όλες τα στρατόπεδα σε θέση μάχης, έτοιμα να σφραγίσουν με τις δικές τους απόψεις το κείμενο που θα πάρει τη θέση του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Ενδεικτικό της σημασίας της διάσκεψης είναι και το ότι, λίγες μόλις ημέρες πριν την έναρξη των εργασιών της διάσκεψης, οι χώρες εκείνες που ρυπαίνουν περισσότερο και συμβάλλουν σε μεγαλύτερο βαθμό στη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, όπως η Κίνα και οι ΗΠΑ, έσπευσαν να ανακοινώσουν πρωτοβουλίες τους για τον περιορισμό των εκπομπών αυτών.

Προειδοποίηση για το 2010 οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την απόσυρση των έκτακτων μέτρων ρευστότητας.

Ωραίες ήσαν, όσο κράτησε η κατευναστική τους επίδραση στις αγορές, οι διαβεβαιώσεις κορυφαίων παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Αλμούνια, Γιουνκέρ, Τρισέ) ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει. Προχθές όμως το περιβόητο spread, δείκτης για το κόστος του δανεισμού μας, πήρε πάλι τον ανήφορο.

Ένα χρόνο μετά, έχει κανείς την αίσθηση πως ο Δεκέμβρης, παρά τα φαινόμενα, παραμένει άγνωστης ταυτότητας αντικείμενο. Υπόθεση του αστυνομικού δελτίου για πολλούς συμπολίτες μας, μεταμοντέρνα φάρσα για τους κυνικούς, συμβολικό «Έτος 1» για τους αντιεξουσιαστές, σαγηνευτικό εμπόρευμα για τη δημοσιογραφία των εντυπώσεων.