Ο φόβος και η ναρκισσιστική δυσπεψία

Δημήτρης Σεβαστάκης, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2009-12-09

Το πιο πιθανό σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ: Μένουν όλοι ακίνητοι μέσα στην αλληλεξάρτηση και το συντροφικό ενδομίσος.

Το λιγότερο πιθανό σενάριο: Η Ανανεωτική πτέρυγα, πιεσμένη από ηγεμονισμούς και αμετροέπειες, αποχωρεί αυτονομούμενη-όπως πρότεινε ο Λεωνίδας Κύρκος. Ενα μικρό μέρος του Αριστερού Ρεύματος, ίσως και κάποιες Συνιστώσες, ακολουθούν τον Αλέκο Αλαβάνο στη δική του αναχώρηση. Το υπόλοιπο και μεγαλύτερο, παραμένει στον Συνασπισμό και με τις εναπομείνασες Συνιστώσες ορίζουν τον διάδοχο ΣΥΡΙΖΑ.
Συνέχεια

Οι παράλληλοι κόσμοι της Κοπεγχάγης

Αχιλλέας Πληθάρας, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2009-12-09

Νά που τελικά φτάσαμε στην Κοπεγχάγη. Από τις 7 έως τις 18 Δεκεμβρίου εκπρόσωποι 190 χωρών, δεκάδες επιστήμονες και λόμπι, χιλιάδες μέλη περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων, θα βρίσκονται στην πρωτεύουσα της Δανίας επιχειρώντας να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά την έκβαση της Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.
Συνέχεια

Οι λέξεις και τα δόγματα

Πάσχος Μανδραβέλης, Η Καθημερινή, Δημοσιευμένο: 2009-12-09

Ζούμε, λοιπόν, σ’ ένα «αστυνομικό κράτος», όπου «βασιλεύει ο τρόμος» και γίνεται «χημικός πόλεμος», όπου «παραβιάζονται σωρηδόν τα ατομικά δικαιώματα», όπου οι «δυνάμεις καταστολής» εισβάλλουν σε στέκια με τρόπο που δεν έχει προηγούμενο «ούτε στην κατοχή» (σ.σ. τη γερμανική εννοούσε, ουχί την «κατοχή των Εξαρχείων»), και η ρίψη δακρυγόνων στο προαύλιο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου είναι «εγκληματική πράξη»;

Συνέχεια

Να συγκριθούν με έναν Κουμάντο

Αλέξης Παπαχελάς, Η Καθημερινή, Δημοσιευμένο: 2009-12-09

Μεγαλώσαμε με τον μύθο του καθηγητή με κεφαλαίο Κ που δίδασκε, πέρα από τα μαθήματά του, και γενναιότητα. Οι πιο παλιοί διηγούντο ιστορίες με τον Τσάτσο, που οι φοιτητές του τον κουβάλησαν στην πλάτη έπειτα από μια πατριωτική ομιλία εν μέσω Κατοχής ή τον Σβώλο που μαγνήτιζε το ακροατήριό του. Και βεβαίως μετά είχαμε τον Κουμάντο, τον Καράγιωργα, τον Λευτέρη Παπαγιαννάκη.
Συνέχεια

Κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Χρειαζόμαστε ξεκάθαρο σχέδιο και αλληλεγγύη για να βγούμε από την κρίση

Ελίζα Παπαδάκη, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2009-12-09

Εκρηκτικά δημόσια ελλείμματα, πτώση παραγωγής και επενδύσεων, συμπίεση εισοδημάτων, ανερχόμενη ανεργία, στους νέους ιδίως: τα συμπτώματα των οικονομιών που η κρίση έδειξε ότι είναι πια αδύνατο να εξακολουθήσουν να λειτουργούν όπως πριν. Πρέπει τώρα να βρεθούν καινούργιοι τρόποι, διαφορετικές ισορροπίες ανάμεσα σε συγκρουόμενα κοινωνικά συμφέροντα, νέες κατανομές των πόρων, προκύπτει κόστος που πρέπει και αυτό να κατανεμηθεί. Έτοιμες, εύκολες συνταγές δεν υπάρχουν. Από ολοκληρωμένες πολιτικές που θα χαράσσουν μια βιώσιμη, πειστική προοπτική απέχουμε ακόμα, αλλά χρόνος δεν υπάρχει, οι ανάγκες είναι επιτακτικές.

Συνέχεια
▲
×
×