Ο Ζόραν Ζάεφ μπροστά στο δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών στις 30 Σεπτεμβρίου:

Απορρίπτει: «Μια νίκη του «όχι» θα σήμαινε πλήρη απουσία ελπίδας, την απόλυτη απομόνωση της χώρας. Ισως τα δυτικά Βαλκάνια να επέστρεφαν πιθανόν σκοτεινά χρόνια του παρελθόντος που όλοι θυμόμαστε πώς ήταν».

Εγκρίνει: «Ονειρευόμασταν επί 27 χρόνια αυτή τη στιγμή και σήμερα είμαστε ένα βήμα μακριά από το όνειρο. Μια αποτυχία στο δημοψήφισμα δεν αποτελεί επιλογή. Είμαι τόσο πεπεισμένος για την επιτυχία που δεν εξετάζω άλλες επιλογές»,

Ο κ. Τσίπρας πέρασε από τον αντιπολιτευτικό στον κυβερνητικό λαϊκισμό. Υποσχέθηκε αρκετά δις ευρώ σε μία παλαιοκομματικού τύπου προεκλογική παροχολογία, όχι για ένα έτος, αλλά για την επόμενη τετραετία, ενώ γνωρίζει ότι δεν θα είναι στην κυβέρνηση. Επιχείρησε έτσι να προκαλέσει σύγχυση. Από την άλλη, ο κ. Μητσοτάκης δεν έκανε καμιά αναφορά σε ένα σύγχρονο κράτος πρόνοιας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αμφισβήτησε την υπαρκτή διαχωριστική γραμμή αριστεράς – δεξιάς την στιγμή που η χώρα πρέπει να έρθει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, με μια κεντροαριστερή και μια κεντροδεξιά παράταξη που αναμετρώνται προγραμματικά και όχι στη βάση του λαϊκισμού.