Το παρόν και το μέλλον μιας χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ποιότητα της εκπαίδευσης. Και ενώ αλλάζει το διεθνές περιβάλλον, στη χώρα μας η εκπαίδευση παραμένει ο φτωχός συγγενής. Όχι τόσο λόγω των χρημάτων που επενδύονται, αλλά επειδή το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα παραμένει εγκλωβισμένο σε δομές, προγράμματα και νοοτροπίες προηγούμενων δεκαετιών. Πολύ συγκεκριμένοι οι λόγοι. Αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις, συντεχνιακή τακτοποίηση ειδικοτήτων, αναχρονιστικά προγράμματα, εξεταστικοκεντρισμός και βαθμοθηρία, απουσία κάθε αξιολόγησης.

Αν θελήσουμε να βάλουμε σε τάξη όσα –ων ουκ έστιν αριθμός– έγιναν, γράφτηκαν ή ακούστηκαν τα χρόνια της κρίσης, πρέπει να επιλέξουμε μια οπτική γωνία. Νομίζω λοιπόν ότι όλοι σχεδόν θα συμφωνήσουμε πως η κόντρα ανάμεσα στο δημόσιο/κρατικό και το (νεο)φιλελεύθερο/ιδιωτικό είναι ίσως η πιο καίρια. Κι επειδή η επιλογή μεταξύ των δύο έχει ένα σαφές ιδεολογικό υπόστρωμα, θα πρέπει επίσης να τηρήσουμε τη διάκριση ανάμεσα στο αρχικό και αφηρημένο περιεχόμενο μιας ιδεολογίας και το πoιες συγκεκριμένες πράξεις έχουν γίνει στο όνομά της.

...Παντού στην Ευρώπη δύο είναι τα αντιπαρατιθέμενα στρατόπεδα. Η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά. Με αυτή την έννοια στρατηγικός ιδεολογικός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ είναι η ΝΔ. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή κανονικότητα. Και εφόσον οι πολίτες ενισχύσουν το ΚΙΝΑΛ ώστε να πάρει διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα απευθυνθούμε προς τις πολιτικές δυνάμεις με συγκεκριμένες θέσεις και γνώμονα την εθνική συνεννόηση. Για να υπάρχει περιθώριο όμως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι επείγει να ηττηθεί το κομματικό και πελατειακό κράτος γιατί αν συνεχισθεί η εναλλαγή του δεν θα έχει μέλλον η χώρα.

Ο κ. Τσίπρας πάει στη Θεσσαλονίκη για να χαϊδέψει αυτιά συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Δεν είναι η πρώτη φορά και πολύ φοβάμαι πως θα το κάνει για πολύ καιρό ακόμη. Βεβαίως τώρα δεν υπάρχει το Πρόγραμμα επιδομάτων της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει όμως το πνεύμα του. Και αυτό το πνεύμα προκρίνει ως λύση για τα προβλήματα των ασθενέστερων πολιτικές που αναπαραγάγουν την φτώχεια δίνοντας της ως «αντάλλαγμα» επιδόματα. Την ίδια στιγμή οι κοινωνικές υπηρεσίες στη χώρα καταρρέουν. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά, μια βόλτα στην Ομόνοια στο φαρμακείο του ΕΟΟΠΠΥ στην Αγίου Κωνσταντίνου για τα ακριβά φάρμακα

Ο Πρωθυπουργός παρουσιάζει μεγάλη κινητικότητα τελευταία στην επαφή με τους πολίτες. Την ίδια ώρα, με αφορμή τη ΔΕΘ, αναζητεί ένα πεδίο διευκολύνσεων για να «διασκεδάσει» τις επιβαρύνσεις που έχει προκαλέσει η ασκούμενη οικονομική πολιτική. Τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζουν μια σοβαρή ανακύκλωση στην παραδοσιακή συνταγή της πόλωσης.

Ωστόσο φαίνεται ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα μεταβάλει την προδιαγεγραμμένη πορεία ήττας του κυβερνητικού κόμματος.

Η υπόθεση με τις πυρκαγιές και η απίθανη επικοινωνιακή αντιμετώπιση τόσων θυμάτων θα μείνει βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών.

Λόγω φόρτου εργασίας δεν μπόρεσα να μελετήσω το νόμο και τις συγκεκριμένες διατάξεις αναλυτικά και περιορίστηκα, εκ των πραγμάτων, σε μια σύνοψή του, από αυτές που αναρτώνται στις ειδικευμένες εκπαιδευτικές, αλλά και σε μη εκπαιδευτικές ιστοσελίδες. Από κάποια άποψη ευτυχώς.

Η άμεση αίσθηση είναι ότι το όλο κατασκεύασμα λειτουργεί ως αφηγηματικό παραπέτασμα που προστατεύει μια κυρίαρχη, βαθιά θεσμική μεταβολή, μια επέμβαση στο σώμα της ελληνικής παιδείας. Οι επιμέρους τροποποιήσεις, για παράδειγμα η αλλαγή των ισορροπιών στην Πανελλαδική εξέταση των Αρχαίων Ελληνικών, όσο σημαντικές και αν τις θεωρήσει κανείς δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία μπροστά στην τεράστια, για να μην πω τερατώδη, μεταβολή, την οποία επιφέρει η υποκατάσταση των Λατινικών από την Κοινωνιολογία.

Η επέτειος της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη αποτελεί αφορμή για βαθύτερους προβληματισμούς. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ συνέβαλε καθοριστικά στη μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας και στη δημοκρατική της εμβάθυνση. Με λάθη και αδυναμίες ασφαλώς, αφού δεν κόπηκε ο ομφάλιος λώρος με τον κρατισμό και τις πελατειακές σχέσεις. Αυτό όμως που κυρίως μένει είναι ο εκδημοκρατισμός των κυρίαρχων δομών εξουσίας που περιόριζαν τη χώρα αλλά και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις όπως το ΕΣΥ, ο ΑΣΕΠ, η Διαύγεια κ.ά.

Τα λαϊκά στρώματα στη Δύση προδόθηκαν δύο φορές. Πρώτα από την Αριστερά, που τους υποσχέθηκε ότι θα τους λυτρώσει από την εργασία και τους άφησε απροστάτευτους στις επιθέσεις των αγορών. Υστερα από τη Δεξιά, που τους υποσχέθηκε ότι θα τους σώσει με την εργασία και δημιούργησε τις κοινωνίες του 1%.