«Παιδεραστία. Νίκος Γεωργιάδης. Συνελήφθη το δεξί χέρι του Μητσοτάκη. Έκανε βίαιο σεξ με ανήλικα αγόρια»: αυτά γράφει, στο εξώφυλλο, το Hot Doc που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 21 Ιανουαρίου. Από την πρώτη στιγμή που το είδα ήμουν βέβαιος ότι κάτι δεν πάει καλά. Έκανα το τεστ με τρεις καλούς φίλους και συντρόφους.

Οι επιθέσεις στο «Charlie Hebdo» και στο εβραϊκό παντοπωλείο δεν ανοίγουν μόνο τη συζήτηση για τα όρια της ελευθερίας του λόγου αλλά και τη συζήτηση για τα όρια του ανθρώπινου λόγου. Μπορούμε με τη λογική να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας ή η πίστη, οποιαδήποτε μορφή ή χαρακτήρα έχει αυτή, αποτελεί το κλειδί για τη λύση των όλο και αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων;

Οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας δεν είναι «δυτικές» αξίες, είναι καθολικές, παγκόσμιες. Στηρίζονται όμως σε μια «δυτική» αξία, αυτή της προτεραιότητας της ανθρώπινης λογικής έναντι της πίστης στο μεταφυσικό.

Αύριο Κυριακή θα κριθούν ζητήματα σχεδόν υπαρξιακά.

Το μέλλον της χώρας. Με ποια κυβέρνηση θα δοκιμάσει η χώρα να βγει από την κρίση; Είναι εξασφαλισμένη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας; Υπάρχουν σοβαρά περιθώρια ανακούφισης αυτών που έχουν πληγεί από την κρίση; Των ανέργων και των φτωχών;

Ποια πολιτική δύναμη μπορεί να διαμορφώσει και να υπηρετήσει ένα πολιτικό σχέδιο πραγματικής αλλαγής, αλλά με ρεαλισμό και εξασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας;

Η ΔΗΜΑΡ από το καλοκαίρι απηύθυνε μια συνολική πρόταση διαλόγου προς ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ. Με τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ αυτή η κίνηση απέδωσε. Το ΠΟΤΑΜΙ δεν προσήλθε στο διάλογο ισχυριζόμενο μάλιστα ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι διεργασίες στην κεντροαριστερά. Με το ΠΑΣΟΚ υπήρχαν διαφωνίες. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ο διάλογος συνεχίστηκε. Επέμεινε όμως στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Σεβαστό! Το πρόγραμμα αυτό όμως δεν μπορούσε από την πλευρά μας να αποτελέσει βάση προγραμματικής συμφωνίας. Εμπεριέχει επιλογές που μπορεί εύκολα να καταγραφούν ως μονομερείς ενέργειες στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το σύνολο του υπερβαίνει κατά πολύ μια ρεαλιστική δημοσιονομική πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στη λογική «να πάρουμε τις εκλογές και μετά βλέπουμε». Δεν είναι ορθή.