Το πρόσφατο κείμενο του νέου αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών μπορεί να αποτελεί και μια παρακαταθήκη για μια διαφορετική αντίληψη και κυρίως δράση; Το ευχόμαστε

Αφού πήραμε μια νέα δόση αηδίας από το πολιτικό μας σύστημα, με την υπόθεση Χαϊκάλη, πορευόμαστε το 2015 στις εθνικές εκλογές με φόντο έναν πολυποίκιλο λαϊκισμό, που πασχίζει να δείξει πόσο χρήσιμος είναι στον τόπο.

Οι πάντες θέλουν να ρίξουν στην πυρά το Μνημόνιο, βιώνοντας την αυταπάτη της απαλλαγής από τους μηχανισμούς εποπτείας των πιστωτών στα επόμενα τριάντα χρόνια! Έτσι, οι λαϊκιστές της Δεξιάς (που σχίζουν φύλλο-φύλλο το Μνημόνιο) και της Αριστεράς (που θα το σχίσουν μια και έξω), προσπαθούν να δείξουν στους Έλληνες ψηφοφόρους πόσο κακοί είναι ή θα είναι απέναντι στην τρόικα…

Ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Σπύρος Λυκούδης ανακοίνωσαν την εκλογική τους συνεργασία στο όνομα της συνομωσίας του καλού. Ο κ. Θεοδωράκης ανέφερε ότι ο κ. Λυκούδης «εκπροσωπεί την αριστερά που θα θέλαμε, αυτή που επαναστατεί με λόγο, την Αριστερά του Παπαγιαννάκη και του Κύρκου». Είχα μείνει με την εντύπωση ότι για τον επικεφαλής του Ποταμιού η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς είναι ξεπερασμένη, πως σήμερα το μόνο που έχει σημασία είναι οι «99 προτάσεις» του. Δεν ήξερα ότι υπάρχει και μια Αριστερά, έστω του Παπαγιαννάκη και του Κύρκου, την οποία επιθυμούν στο Ποτάμι.

Εσχάτως κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόμενοι στη ΔΗΜΑΡ της ζητούν «να κάνει δημόσια αυτοκριτική για τις επιλογές της το προηγούμενο διάστημα» ως προαπαιτούμενο για μια ενδεχόμενη συνεργασία της με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ζητούν ανανήψαντες σε λάθος πολιτικό χώρο και σε μια πολιτική συγκυρία που θέτει άλλα πολιτικά προτάγματα .
Όσοι σήμερα παραμένουν στη ΔΗΜΑΡ έχουν δώσει τις εξετάσεις τους μέσα από δοκιμασίες. Τη δοκιμασία να είσαι αριστερός και να μετέχεις σε μια κυβέρνηση για να βοηθήσεις τη χώρα σου να παραμείνει στον ευρωπαϊκό δρόμο. Τη δοκιμασία να δίνεις μάχη μέσα σε μια κυβέρνηση με αρνητικούς συσχετισμούς για να προωθηθεί η γραμμή της επαναδιαπραγμάτευσης των επαχθών όρων του μνημονίου

Ότι η ζωή μας εκπλήσσει συνεχώς το ξέρουμε όλοι! Ότι στο Νερίτειο μόρφωμα θα παρακολουθούσαμε προχτές διάγγελμα του πρωθυπουργού, μεταμφιεσμένο σε συνέντευξη, ε, αυτό ούτε εγώ, που τα περίμενα όλα από αυτό το κατασκεύασμα (που απλώς, απλούστατα, πρέπει να κλείσει), δεν είχα φανταστεί ότι θα το βλέπαμε!

Πριν από μερικές εβδομάδες, τρεις βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και πέντε ανεξάρτητοι, κατέθεσαν μία πρόταση για «εθνική συμφωνία-συνεννόηση» αναφορικά με την εκλογή προέδρου κοινής αποδοχής, την αναθεώρηση του συντάγματος, την ανάγκη διευθέτησης του χρέους και τον καθορισμό των εκλογών εντός του νέου έτους.

Η Ευρώπη δεν θέλει να αφήσει την Ελλάδα να αποσυρθεί εκτός Ευρωζώνης. Βεβαίως, είναι θεσμικά οργανωμένη (πολύ καλύτερα προετοιμασμένη από όσο ήταν το 2011 ή το 2012) ώστε, με μοχλό την ΕΚΤ να εξομαλύνει όποιες βραχυχρόνιες αναταράξεις ήθελαν δημιουργηθεί. Αλλά αυτό το απεύχεται γενικώς και ειδικώς τώρα, εν μέσω αποπληθωριστικών φαινομένων και προϊούσας ύφεσης που επιδεινώνεται υπό την άμεση επίδραση της βαθιάς κρίσης της Ρωσίας. Η Ευρώπη ούτε να «τιμωρήσει» την Ελλάδα ούτε να την καταστήσει «παράδειγμα προς αποφυγή» επιθυμεί. Τη θέλει μαζί της, στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ούτε για την Ελλάδα το 2015 είναι 2012. Σε συνθήκες σκληρής κρίσης, οι συμμορίες της δραχμής έχουν ηττηθεί κατά κράτος. Το 2012 υπήρχε ένα ισχυρό δημαγωγικό ρεύμα που διακινδύνευε τη θέση της στην Ευρωζώνη.

Οι «Μεταρρυθμιστές για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη» με επικεφαλής τον κ. Λυκούδη ανακοίνωσαν την εκλογική συνεργασία τους με το ΠΟΤΑΜΙ.
Τι υποστήριζαν όμως όλο το προηγούμενο διάστημα;
Τον Οκτώβριο του 2012 τοποθετήθηκαν σθεναρά υπέρ της σύμπλευσης της ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο ενός φόρουμ με τελικό σκοπό τη συγκρότηση ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς. Τον Ιούνιο του 2013 διαφώνησαν κάθετα με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και θεώρησαν ότι με αυτή πράξη απομακρύνθηκε από την στάση ευθύνης έναντι της χώρας. Τον Οκτώβριο του 2013 στήριξαν ενεργά την «πρωτοβουλία των 58» που προωθούσε την κοινή κάθοδο του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές,.

​​Το άνοιγμα των δημοσίων δεδομένων, δηλαδή η χωρίς περιορισμούς διάθεση δεδομένων και πληροφορίας που έχει ήδη χρηματοδοτήσει ο Ελληνας και ο Ευρωπαίος φορολογούμενος, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη, τη διαφάνεια στη δημόσια διοίκηση, την ανάπτυξη καινοτόμων υπηρεσιών και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Στις 13 Νοεμβρίου η Εφημερίδα των Συντακτών είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο μου με τίτλο «Ποτέ ξανά τέτοια Βουλή». Στην κατακλείδα του άρθρου ανέφερα τα εξής: «Το σύνθημα πρέπει να είναι: Ποτέ ξανά τέτοια Βουλή. Βουλή όχι μόνο φανατικών, αλλά και συμφεροντολόγων που προστρέχουν όπου νομίζουν ότι θα επανεκλεγούν. Τέτοια ευτέλεια δεν έχει προηγούμενο».
Να όμως που έχει προηγούμενο. Να που η ευτέλεια δεν έχει τέλος. Αυτό το διάστημα είχαμε την διαμόρφωση της ατζέντας από τους ψεκασμένους Έλληνες με το χορό αρχικά να σέρνει η κυρία Ξουλίδου, την οποία επιχείρησαν να δωροδοκήσουν μέσω του facebook.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και διάφορες κινήσεις βουλευτών που ομαδοποιήθηκαν και ενεργοποιήθηκαν ενόψει της προεδρικής εκλογής, είχαν στο κέντρο των προϋποθέσεων ή των προαπαιτούμενων που έθεταν προκειμένου να γίνει ελκυστική η θετική ψήφος για τον προτεινόμενο πρόεδρο, εκτός από την αναθεώρηση του Συντάγματος, τη διενέργεια εκλογών εντός του 2015.
Αρχικά διακινήθηκαν από βουλευτές, κείμενα για ψήφιση από αυτή τη βουλή ΠτΔ και εκλογές τον Μάϊο, στην συνέχεια ο Μάϊος έγινε Οκτώβριος και τις τελευταίες μέρες, όσοι ενδιαφέρονται να προωθήσουν το «πακέτο» της εκλογής προέδρου, μιλούν για εκλογές εντός του 2015, ενώ ο πρωθυπουργός, στο πρόσφατο μήνυμά του μίλησε για εκλογές «ακόμη και στο τέλος του 2015», καθιστώντας με αυτή τη διατύπωση τον αντίστοιχο χρόνο ελαστικό, ως «το νωρίτερο» δηλαδή (και βλέπουμε..).

Το διάγγελμα του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, απλώς αποκάλυψε τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει ο ίδιος και τα δυο κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνησή του.

Αν μάλιστα αναλυθούν οι προτάσεις που συμπερίλαβε σε αυτό το διάγγελμα, τότε οι λόγοι που τον ώθησαν σε αυτή την πρωτοβουλία είναι κάποιοι από τους ακόλουθους - είτε διαζευκτικά, είτε όλοι μαζί:

Για να δοθεί η πιστωτική γραμμή, εξαρτάται από το αν η Ελλάδα κλείσει την αξιολόγηση αλλά και από την ολοκλήρωση των εθνικών διαδικασιών, λέει στην «Κ» ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM/EFSF), Κλάους Ρέγκλινγκ.