Συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια κρίσης και ενώ σε λίγες μέρες λήγει τυπικά το "Μνημόνιο", η Ελλάδα βρίσκεται πάλι οριακά αντιμέτωπη με τον κρισιμότερο κόμπο της: τη μόνιμη αδυναμία του πολιτικού της συστήματος. Του πολιτικού συστήματος που συνεχίζει να "επαιτεί" και να "απειλεί".

Η απόφαση για επίσπευση της εκλογής ΠτΔ και μονομερή ανάδειξη υποψηφίου ήταν μια επιλογή υψηλού ρίσκου. Την ονόμασα «η ΖΑΡΙΑ των 180». Οι Σαμαράς -Βενιζέλος είπαν το δικό τους alea jacta est.
Όσο και αν ο κ. Βενιζέλος φέρεται δηλώσας ότι: «είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε τα πάντα», ο κ. Σαμαράς, αλλά πλέον και όλα τα στελέχη της ΝΔ, επιμένουν ότι: « δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις παρά μόνο ΚΑΘΑΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ». Βεβαίως, ΚΑΘΑΡΗ ΕΞΟΔΟ από το Μνημόνιο ο πρωθυπουργός διακήρυττε ότι αναζητούσε τέλος Σεπτέμβρη αρχές Οκτώβρη, μέχρις ότου υποχρεώθηκε σε πλήρη αναδίπλωση από το Eurogroup στις 6 Οκτωβρίου και τον αποκλεισμό της χώρας από τις αγορές μέχρι νεοτέρας! Το μόνο που δεν έχει πει, αλλά είναι βέβαιο ότι θα το υποστεί, είναι η ΚΑΘΑΡΗ ΗΤΤΑ του μεγίστου στόχου. Αυτού της παραμονής του στην κυβέρνηση ως τον Ιούνιο του 2016.