Η νίκη ΣΥΡΙΖΑ, υπό κάποιες προϋποθέσεις, μπορεί να συμβάλλει στην ανακατανομή ισχύος στην Ευρώπη, να αποτελέσει αφετηρία για μια ευρύτερη ανασυγκρότηση και επανίδρυση της ευρωζώνης. Υπό κάποιες άλλες προϋποθέσεις όμως μπορεί να τη διαλύσει. Η κεντρικής σημασίας προϋπόθεση για την αλλαγή της ευρωζώνης είναι η συμμαχία σοσιαλδημοκρατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Έχει δίκιο ο Πικετί όταν υποστηρίζει πως το μήνυμα της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ προς τις πολιτικές δυνάμεις του σοσιαλδημοκρατικού χώρου (Γαλλικό και Ισπανικό Σοσιαλιστικό κόμμα) είναι να έρθουν σε πολιτική συνεννόηση με τις δυνάμεις της Αριστεράς ( Podemos και υπόλοιπη γαλλική Αριστερά).

Όχι πολύ παλιά, γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι διακήρυσσαν ότι η κρίση στην ευρωζώνη είχε παρέλθει. Η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πίστευαν ότι είχαν μετριάσει την καταιγίδα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτό ήταν ακόμη ένα λάθος. Το τελευταίο λάθος, όπως και τα προηγούμενα, πηγάζει από ευσεβείς πόθους – και για ακόμη μία φορά, είναι η Ελλάδα που διακόπτει την ονειροπόληση

Μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, η ελληνική κοινωνία ως πολιτική οντότητα εισέρχεται σε μια ιστορική φάση, κατά την οποία επαναπροσδιορίζεται η έννοια και η πράξη της πολιτικής εν γένει. Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της οικονομικής κρίσης ως κοινωνική συλλογικότητα βιώσαμε και τον «βαθμό μηδέν» της πολιτικής, όταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις που άσκησαν την πολιτική εξουσία κατέφευγαν στην τεχνοκρατία ή τη γραφειοκρατία για να επιλύσουν το κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα του κρατικού χρέους.

Οι εκλογές τελείωσαν. Οι πανηγυρισμοί κόπασαν γρήγορα. Έρχεται η προσαρμογή στην πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας κατάφεραν να μετατρέψουν ένα περιθωριακό κόμμα διαμαρτυρίας σε κυβερνητικό κόμμα. Τους αξίζουν φυσικά συγχαρητήρια. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό, από άποψη αντικειμενικών συνθηκών, εξαιτίας της οργής για τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν και στη συνέχεια της επιτυχημένης ταύτισης στο «πρόσωπο» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα δυο συναισθημάτων: της οργής για τα όσα είχαν συμβεί και της επιθυμίας περιθωριοποίησης των δυο κομμάτων εξουσίας που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.

Τα πράγματα δεν είναι εύκολα, όλοι το γνωρίζουμε αυτό, ωστόσο υπάρχουν περιθώρια αλλαγών, ακόμα και άμεσων. Εξαρτάται από τον Πρωθυπουργό και μια ηγετική ομάδα 8-10 ατόμων. Κατά πόσο είναι αποφασισμένοι να ενεργήσουν γρήγορα και στοχευμένα. Η Ιστορία τής χώρας αυτό διδάσκει. Όταν έγιναν μείζονες και ουσιαστικές αλλαγές, έγιναν από έναν στενό πυρήνα κάποιας φωτισμένης ομάδας ηγετών (Ελ. Βενιζέλος, Κων. Καραμανλής της μεταπολίτευσης) σε οξεία κόντρα πολλές φορές και με το εσωτερικό των κομμάτων τους.

Οι στιγμές είναι ιστορικές. Πρώτη φορά η Ριζοσπαστική Αριστερά αναδεικνύεται σε κυβέρνηση της χώρας. Θέλουμε να πετύχει. Ζητούμενο είναι η νέα διακυβέρνηση να προωθήσει ένα νέο υπόδειγμα αντιμετώπισης της κρίσης με όρους δημοκρατίας, δίκαιης ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής. Αυτό προϋποθέτει την επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου και συμμαχιών στην Ευρώπη με στόχο την επίτευξη μας νέας συμφωνίας.

Ποιές είναι οι παράμετροι που δεν πρέπει να ξεχάσει μια προοδευτική κυβέρνηση;

Οι χθεσινές εκλογές έδωσαν σαφές μήνυμα προοδευτικής στροφής.

Η ήττα των πολιτικών δυνάμεων της λιτότητας ανοίγει το δρόμο για προοδευτικές αλλαγές στην χώρα, των οποίων η υλοποίησή πρέπει να γίνει με ρεαλισμό και σταθερή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Χαιρετίζουμε τα μέλη και τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ και των ΠΡΑΣΙΝΩΝ, που με αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια έδωσαν τη δύσκολη αυτήν εκλογική μάχη.

Ο πρόεδρος και η ηγεσία του κόμματος αναλαμβάνουν τις ευθύνες για το εξαιρετικά αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα και τη συνολική πορεία του κόμματος.

Μέσα από τις συλλογικές και συντεταγμένες διαδικασίες θα προχωρήσουμε στον επαναπροσδιορισμό της πορείας μας

«Παιδεραστία. Νίκος Γεωργιάδης. Συνελήφθη το δεξί χέρι του Μητσοτάκη. Έκανε βίαιο σεξ με ανήλικα αγόρια»: αυτά γράφει, στο εξώφυλλο, το Hot Doc που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 21 Ιανουαρίου. Από την πρώτη στιγμή που το είδα ήμουν βέβαιος ότι κάτι δεν πάει καλά. Έκανα το τεστ με τρεις καλούς φίλους και συντρόφους.

Οι επιθέσεις στο «Charlie Hebdo» και στο εβραϊκό παντοπωλείο δεν ανοίγουν μόνο τη συζήτηση για τα όρια της ελευθερίας του λόγου αλλά και τη συζήτηση για τα όρια του ανθρώπινου λόγου. Μπορούμε με τη λογική να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας ή η πίστη, οποιαδήποτε μορφή ή χαρακτήρα έχει αυτή, αποτελεί το κλειδί για τη λύση των όλο και αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων;

Οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας δεν είναι «δυτικές» αξίες, είναι καθολικές, παγκόσμιες. Στηρίζονται όμως σε μια «δυτική» αξία, αυτή της προτεραιότητας της ανθρώπινης λογικής έναντι της πίστης στο μεταφυσικό.

Αύριο Κυριακή θα κριθούν ζητήματα σχεδόν υπαρξιακά.

Το μέλλον της χώρας. Με ποια κυβέρνηση θα δοκιμάσει η χώρα να βγει από την κρίση; Είναι εξασφαλισμένη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας; Υπάρχουν σοβαρά περιθώρια ανακούφισης αυτών που έχουν πληγεί από την κρίση; Των ανέργων και των φτωχών;

Ποια πολιτική δύναμη μπορεί να διαμορφώσει και να υπηρετήσει ένα πολιτικό σχέδιο πραγματικής αλλαγής, αλλά με ρεαλισμό και εξασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας;

Η ΔΗΜΑΡ από το καλοκαίρι απηύθυνε μια συνολική πρόταση διαλόγου προς ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ. Με τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ αυτή η κίνηση απέδωσε. Το ΠΟΤΑΜΙ δεν προσήλθε στο διάλογο ισχυριζόμενο μάλιστα ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι διεργασίες στην κεντροαριστερά. Με το ΠΑΣΟΚ υπήρχαν διαφωνίες. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ο διάλογος συνεχίστηκε. Επέμεινε όμως στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Σεβαστό! Το πρόγραμμα αυτό όμως δεν μπορούσε από την πλευρά μας να αποτελέσει βάση προγραμματικής συμφωνίας. Εμπεριέχει επιλογές που μπορεί εύκολα να καταγραφούν ως μονομερείς ενέργειες στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το σύνολο του υπερβαίνει κατά πολύ μια ρεαλιστική δημοσιονομική πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στη λογική «να πάρουμε τις εκλογές και μετά βλέπουμε». Δεν είναι ορθή.

-Εναλλακτική πολιτική λύση, που να προσφέρει ελπίδα και λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά και οικολογικά προβλήματα

-Ουσιαστική πολιτική και κυβερνητική αλλαγή που θα προωθήσει σύγχρονες, κοινωνικά δίκαιες, ισορροπημένες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις κι ανατροπές, παράλληλα με τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας και του μοντέλου παραγωγής – κατανάλωσης, στο πλαίσιο μιας νέας ισορροπημένης σχέσης ΕΕ-Ελλάδας,

-Μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος και του μοντέλου διακυβέρνησης καθώς και ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους