Οι εκλογές δεν γίνονται για να λυθούν οι διαφορές ούτε ανάμεσα στην ΔΗΜΑΡ και τον Σύριζα ούτε ανάμεσα στα αποσυντιθέμενα και επανασυντιθέμενα κομμάτια του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου. Αλλού βρίσκεται η σημασία τους. Αφορούν συνολικά τη χώρα, τους εργαζόμενους –την κοινωνική βάση του σοσιαλισμού, για όποιους θυμούνται ακόμη αυτή τη λέξη-, τους ανέργους, την κοινωνική μας συνοχή, ασφαλώς και την Ευρώπη ευρύτερα. Η εσωστρέφεια λοιπόν και ο αυτισμός, όσο υπάρχει, δεν δικαιολογεί ούτε το «Αριστερά», ούτε το «ανανεωτική», ούτε το «κυβερνώσα», ούτε το «ευρωπαϊκή». Ο λόγος περί του εαυτού, λοιπόν, για ανθρώπους όπως εγώ δεν θεωρούν την ΔΗΜΑΡ ή οποιοδήποτε άλλο πολιτικό σχήμα αυτοσκοπό, λίγη αξία έχει, ελάχιστη.

Γιατί ο μαυροφορεμένος δήμιος του Ισλαμικού Κράτους, αυτός που πρωταγωνίστησε στη φριχτή τελετουργία του αποκεφαλισμού των Αμερικανών δημοσιογράφων Τζέιμς Φόλεϋ και Κέβιν Σότλοφ, και του Βρετανού οδηγού Άλαν Χένινγκ, ήταν αυτός που ήταν; Πιστεύει κανείς ότι αν μιλούσε αραβικά, οι παραλήπτες δεν θα έπαιρναν το μήνυμά του; Απλώς, τα αγγλόφωνα τηλεοπτικά δίκτυα θα έπρεπε να μεταδώσουν τα βίντεο υποτιτλισμένα. Γιατί λοιπόν επελέγη ένας επαρκέστατα αγγλομαθής, με χαρακτηριστική μάλιστα βρετανική προφορά;