Ανελεύθερος φιλελευθερισμός

Η περίπτωση του Ρωμανού με έβαλε σε ορισμένες σκέψεις σχετικά με τον νεοελληνικό «φιλελευθερισμό». Πολλές φορές γίνεται αναφορά στον ελληνικό «εξαιρετισμό» σε σχέση με το ευρωπαϊκό μοντέλο. Ως παραδείγματα αναφέρονται η μεγάλη ανοχή της ανομίας και της βίας ως μέσο επίλυσης των διαφορών, ο μη διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, η απίθανη έκταση των συνωμοσιολογικών θεωριών, η θεωρία του ανάδελφου έθνους, η απουσία σταθερών αστικών θεσμών και των αντίστοιχων σ’ αυτούς κοινωνικών τάξεων κλπ.
Όλα αυτά πιστεύω ότι είναι ακριβή. Βεβαίως είναι τεράστιο πρόβλημα, όταν η οποιαδήποτε ανάλυση των πολιτισμικών χαρακτηριστικών μιας χώρας αποκόπτεται από το ιστορικό της παρελθόν. Μια ανάλυση που «παραγκωνίζει» την ιστορία δεν συμβάλλει στην «κοινωνιολογική κατανόησή» των παθογενειών.