Ένα μείζον πρόβλημα είναι ότι συμπολίτευση και, κυρίως, αντιπολίτευση δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν επαρκώς τι ακριβώς σημαίνει Ευρώπη και τι είναι «ευρωπαϊκό». Εάν καταλάβαιναν, η συμπολίτευση δεν θα μιλούσε τόσο άκαιρα για «καθαρή έξοδο» από το Mνημόνιο, η αντιπολίτευση δεν θα μιλούσε για καθαρό κούρεμα χρέους και άλλα φαιδρά

Ο κ Θεοδωράκης τάχθηκε υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και της διεξαγωγής εκλογών το Νοέμβριο του 2015. Στην ίδια λογική κινούνται ανεξάρτητοι βουλευτές, βουλευτές κομμάτων, ορισμένοι βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, προτάσσοντας ως επιχείρημα την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και ολοκλήρωσης της Συνταγματικής Αναθεώρησης.
Σε αυτές τις προτάσεις “ξεχνιέται” το πραγματικό διακύβευμα της περιόδου που διανύουμε. Αυτό δεν είναι άλλο από το ποιος και πώς θα διαπραγματευτεί με τους δανειστές για την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής, τις μεταρρυθμίσεις που θα δεσμευτούμε ότι θα υλοποιήσουμε τα επόμενα δύο χρόνια και τις ρυθμίσεις για τη μείωση του χρέους.

Από ορισμένους/ες φίλους/ες για την Πρόταση των 7 της ΔΗΜΑΡ τέθηκε ένα ζήτημα. «Πως προωθείται αυτή η ΠΡΟΤΑΣΗ για ΣΥΜΦΩΝΙΑ με Εκλογή Προέδρου, Εκλογές τον Μάη και Αναθεώρηση του Συντάγματος από μέλη κορυφαίου οργάνου του κόμματος, όταν στο εντελώς πρόσφατο 3ο Συνέδριό μας αποφασίσαμε να μην ψηφίσουμε κανένα Πρόεδρο και να πάμε σε εκλογές».

Θα μου επιτρέψετε να υποστηρίξω- το έκανα άλλωστε και στην Εκτ. Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ- ότι η «ΠΡΟΤΑΣΗ των 7» δεν αντιβαίνει κατ΄ουδένα τρόπο στην ουσία της Συνεδριακής μας απόφασης.

Στα τέλη του 19ου προς τις αρχές του 20ου αιώνα ένα κατηγορώ τάραξε τα νερά της εποχής. Το κατηγορώ του Εμίλ Ζολά κατά του αντισημιτισμού και του εθνικισμού αφύπνισε τις κοιμισμένες, στην αγκαλιά της Μπελ Επόκ, συνειδήσεις των πνευματικών ανθρώπων. Στα τέλη όμως του 20ου και στις αρχές του 21ου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ κυριαρχεί ένα άλλο κατηγορώ, αυτό του Νεοφιλελευθερισμού. Σύμφωνα με αυτό, γι’ όλα τα δεινά ένας είναι ο ένοχος, οι δημόσιες δαπάνες. Σ’ αυτό δεν πρωταγωνιστούν οι πνευματικοί άνθρωποι, αλλά οι περίφημες αγορές και στα καθ’ ημάς η τρόικα.