Το πρόσφατο κείμενο του νέου αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών μπορεί να αποτελεί και μια παρακαταθήκη για μια διαφορετική αντίληψη και κυρίως δράση; Το ευχόμαστε

Αφού πήραμε μια νέα δόση αηδίας από το πολιτικό μας σύστημα, με την υπόθεση Χαϊκάλη, πορευόμαστε το 2015 στις εθνικές εκλογές με φόντο έναν πολυποίκιλο λαϊκισμό, που πασχίζει να δείξει πόσο χρήσιμος είναι στον τόπο.

Οι πάντες θέλουν να ρίξουν στην πυρά το Μνημόνιο, βιώνοντας την αυταπάτη της απαλλαγής από τους μηχανισμούς εποπτείας των πιστωτών στα επόμενα τριάντα χρόνια! Έτσι, οι λαϊκιστές της Δεξιάς (που σχίζουν φύλλο-φύλλο το Μνημόνιο) και της Αριστεράς (που θα το σχίσουν μια και έξω), προσπαθούν να δείξουν στους Έλληνες ψηφοφόρους πόσο κακοί είναι ή θα είναι απέναντι στην τρόικα…

Ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Σπύρος Λυκούδης ανακοίνωσαν την εκλογική τους συνεργασία στο όνομα της συνομωσίας του καλού. Ο κ. Θεοδωράκης ανέφερε ότι ο κ. Λυκούδης «εκπροσωπεί την αριστερά που θα θέλαμε, αυτή που επαναστατεί με λόγο, την Αριστερά του Παπαγιαννάκη και του Κύρκου». Είχα μείνει με την εντύπωση ότι για τον επικεφαλής του Ποταμιού η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς είναι ξεπερασμένη, πως σήμερα το μόνο που έχει σημασία είναι οι «99 προτάσεις» του. Δεν ήξερα ότι υπάρχει και μια Αριστερά, έστω του Παπαγιαννάκη και του Κύρκου, την οποία επιθυμούν στο Ποτάμι.