Διάβασα στα κυριακάτικα φύλλα πολλά άρθρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Ο τέως υπουργός κ. Χατζηδάκης, σε ένα από αυτά, καταλήγει στο συμπέρασμα πως για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δραματική κατάσταση χρειάζεται «Τιθάσευση των ελλειμμάτων, περιορισμός του χρέους, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, αύξηση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών». Χαίρω πολύ Χαιρόπουλος.

«Πρόκληση για στοχασμό και συσπείρωση της σκεπτόμενης και βασανισμένης ανθρωπότητας», θεωρούσε ο Μαρξ τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας και όχι ευκαιρία για εθνικιστικά παραληρήματα, πολυέξοδες φιέστες και παρελάσεις.
Γιατί, όπως σωστά τονίζει στο «μανιφέστο» του ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, «αν κάτι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι αυτό που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στους δρόμους με τη λήξη του πολέμου: Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός στη γη!