Αν ένας προσεκτικός παρατηρητής παρακολουθούσε την Κυριακή το βράδυ τον πρώην πρωθυπουργό να εκφωνεί το διάγγελμα της αποχώρησής του, θα διαπίστωνε με έκπληξη ότι δεν κούνησε ούτε μια φορά τα χέρια του. Δεν υπήρχε πια λόγος. Ο ρόλος του στιβαρού πρωθυπουργού είχε τελειώσει. Μπορούσε ξανά να μιλάει κανονικά σαν άνθρωπος.

Τα οξυμμένα προβλήματα της οικονομίας δέσποσαν στις εκλογές. Δεν είναι μόνον οι ειδικοί, εμπειρογνώμονες, αναλυτές, που τα επισημαίνουν καιρό τώρα. Οι ψηφοφόροι της 4ης Οκτωβρίου έβλεπαν τις δουλειές να μειώνονται, βίωναν μία κατάσταση με την ανεργία που ανεβαίνει, τα εισοδήματα να συμπιέζονται.

Η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές, κορυφαία παρά τα θρυλούμενα διαδικασία έκφρασης των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών, βρίσκει τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε πελάγη συγκρατημένης αισιοδοξίας. Το απρόσμενα καλό, για την κατάσταση και όχι για τις δυνατότητες του πολιτικού σχηματισμού, αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την άνετη αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, την συντριβή της Ν.Δ., την μείωση του ΚΚΕ και τους εκτός βουλής Οικολόγους, δίνει τεράστιες δυνατότητες αναστοχασμού, ανασχεδιασμού πολιτικών και δράσεων, με σχετικά άνετο χρονικό ορίζοντα.

Η παταγώδης κατάρρευση της Ν.Δ. μέσα σε ένα μόλις χρόνο ήταν χωρίς αμφιβολία το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό των εκλογών.

Το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση όχι απλά με αυτοδυναμία, αλλά με ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ, όπως δυστυχώς το απευχόμασταν.

Ο δικομματισμός κρατεί καλά και θριαμβεύει, παρά τις περί του αντιθέτου ευχές και τις επιθυμίες, αλλά και ορισμένες βαθυστόχαστες αναλύσεις…