Ενας Τούρκος ηθοποιός που έλαχε να τον λένε και Αττίλα σόκαρε την κοινή γνώμη, όχι μόνο στην Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά και στην ίδια την Τουρκία. Περιγράφοντας σε ένα πρωινάδικο την εμπειρία του από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, είπε ότι πυροβόλησε στο μέτωπο έναν 19χρονο Ελληνοκύπριο αιχμάλωτο πολέμου.

«Δεν μπορεί η Αριστερά να μένει αδιάφορη για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης», δηλώνει στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στον ΕΤ ο κ. Φώτης Κουβέλης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «θα ήταν ευχής έργο να είχαμε καταθέσει στην κοινωνία ολοκληρωμένο πρόγραμμα πριν από καιρό» και, μιλώντας για το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ, δηλώνει κατηγορηματικά ότι «δεν μπορούμε πια να μιλάμε για μεγάλη Αριστερά».

Πέρα από τα συγκυριακά αίτια του ξεσηκωμού των αγροτών που συζητούνται τις μέρες αυτές (κατάρρευση των αγροτικών τιμών, αύξηση κόστους παραγωγής) και οφείλονται κυρίως στην οικονομική κρίση, υπάρχουν πολύ σημαντικότερα δομικά αίτια, που έχουν διαχρονικό χαρακτήρα.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μιά άλλη παράγραφος του δοκιμίου του Φ. Μπερτινόττι, που είναι παραπέρα επεξεργασίας της εισήγησης του στο διήμερο (28-29/2/04) που οργανώθηκε από την Κομ. Επανίδρυση στην Βενετία με θέμα: «Να κάνουμε πράξη τη μη-βία. Σκέψεις και πολιτικές απελευθέρωσης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης».

Από την ίδρυσή του το 1948, το κράτος του Ισραήλ έχει διεξαγάγει επτά πολέμους εναντίον των γειτόνων του, περιλαμβανομένου και του πρόσφατου πολέμου στη Γάζα. Αν προστεθούν η πρώτη και η δεύτερη Ιντιφάντα των Παλαιστινίων στις κατεχόμενες περιοχές, το σύνολο φθάνει στους εννέα.

...Όποιος επικροτεί την διάλυση της υπαρκτής κοινωνικότητας, «και μετά βλέπουμε», θα πρέπει να εξηγήσει -αν τουλάχιστον επιμένει να δηλώνει αριστερός-...πώς μια Αριστερά και κυρίως πώς οι αριστεροί, όταν εγκλωβίζουν τον ιδεολογικό τους ορίζοντα σε έναν αυτοαναφερόμενο κύκλο με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα να είναι το πεζοδρόμιο, το κίνημα, οι κάμερες και οι μπάτσοι –γιατί τέτοιοι αριστεροί παράγονται μαζικά τον τελευταίο καιρό- πώς λοιπόν μια τέτοια Αριστερά θα μπορέσει να αλλάξει τον κόσμο;

...Η αριστερά ποτέ δεν έπασχε από αριστερόφρονα λόγια, δεν είναι ο αριστερός διακηρυκτικός λόγος που λείπει, αλλά η αριστερή πολιτική πρακτική. Και η αριστερή πρακτική δεν ταυτίζεται με ό,τι διαμαρτύρεται και αντιστέκεται. Ό,τι κινείται δεν είναι πάντα κόκκινο και το αριστερόμετρο δεν βαθμονομείται σε χιλιόμετρα πορειών και διαδηλώσεων.

Η αριστερά θα ξαναγίνει ελκτική δύναμη, όταν αναδιατυπώσει το κοινωνικό της όραμα με όρους του σήμερα. Εκκρεμεί ο αριστερός προγραμματικός λόγος...

...Ανησυχούμε όταν βλέπουμε όλα αυτά τα στοιχεία της φυσιογνωμίας της ανανεωτικής αριστεράς να αμφισβητούνται ή να παραμερίζονται στην καθημερινή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως πια το διαπιστώνουν πολλοί εντός και εκτός του χώρου της αριστεράς. Είναι φανερό σε ζητήματα όπως η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, αλλά όλο και περισσότερο το διαπιστώνουμε όταν παρατηρούμε πώς εξελίσσονται θέσεις και πρωτοβουλίες ή παραλείψεις σχετικά με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έως τώρα την ανανεωτική αριστερά....

800 και πλέον αριστεροί και αριστερές έδωσαν το παρών στην πολιτική εκδήλωση της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ για τις πολιτικές εξελίξεις.   Στη συναισθηματικά φορτισμένη αίθουσα   του IMPERIAL, που ξεχείλιζε,   o προβληματισμός για την πορεία και το μέλλον της ανανεωτικής αριστεράς   ήταν διάχυτος.

 Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Φώτης Κουβέλης,   και παρεμβάσεις έκαναν οι Σταύρος Λιβαδάς και Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος.

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε το μήνυμα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη και το παρατεταμένο χειροκρότημα εξέφραζε την ολόθυμη ευχή για ταχεία ανάρρωση.

Ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, ο Λεωνίδας Κύρκος έδωσε το πολιτικό παρών.   Παρόντες ήσαν: οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Λεβέντης, Ν. Τσούκαλης,   Ά. Φιλίνη, Γρ. Ψαριανός, ο ευρωβουλευτής Δ. Παπαδημούλης. Οι δήμαρχοι Λυκόβρυσης Δ. Φωκιανός, Ν. Φιλαδελφείας Στ. Κόντος, Ρέντη Γ. Ιωακειμίδης, ο πρώην δήμαρχος Λιβαδείας Χρ. Παλαιολόγος. Ο πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ Α. Ρουπακιώτης, από το Δ.Σ. του ΔΣΑ ο Θ. Σχοινάς και η Μ. Κουβέλη. Οι πανεπιστημιακοί Γ. Βούλγαρης, Λ. Λουλούδης, Στ. Πεσματζόγλου Ε. Μπουρνόβα, Μ. Ρεπούση,  Π. Σκάγιαννης. Η συγγραφέας Ρ. Γαλανάκη.  

O Φώτης Κουβέλης, κεντρικός ομιλητής, μεταξύ άλλων, τόνισε:

"Δεν πρέπει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να μένει αδιάφορος για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας.της χώρας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει η σύγχρονη Αριστερά να μη θέλει να επηρεάζει, με το περιεχόμενο των προγραμματικών της θέσεων, το μέγεθος της κυβερνητικής εξουσίας. Κι’ αυτό δεν βρίσκεται σε αντίθεση με τη σταθερή πολιτική της επιλογή για τη συνεχή αγωνιστική παρουσία της στο δημοκρατικό κίνημα της κοινωνίας, στα πολλαπλά του επίπεδα.
Έξ’ άλλου, έχει καθοριστική σημασία ποιοι, ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα βάλουν τη σφραγίδα τους, θα διαχειριστούν την αντιμετώπιση της επελαύνουσας κρίσης.
Η ελληνική κοινωνία θέλει τη σύγχρονη Αριστερά πρωταγωνίστρια στην κατεύθυνση μεγάλων προοδευτικών συσπειρώσεων για μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου. Για ένα τέτοιον Συνασπισμό ανοικτών οριζόντων παλεύει η Ανανεωτική Πτέρυγα και σ’ αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε".

 Το πλήρες κείμενο της Ομιλίας του  Φώτη Κουβέλη 

Η χρήση βίας στα πανεπιστήμια βαρύνει όσους την ασκούν και όσους την καλύπτουν, επομένως χρειάζεται καταδίκη και αποφασιστική αντιμετώπιση από όλους τους φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας, τονίζει η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευγενία Μπουρνόβα. Επισημαίνει ότι το θεσμικό πλαίσιο για το άσυλο είναι επαρκές και πως είναι στο χέρι των πανεπιστημίων να το προασπίσουν αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους. Σύμφωνα με την ίδια, το tabula rasa του νέου υπουργού Παιδείας θα μπορούσε να είναι θετικό αν ήταν έτοιμος να δεχθεί τις προτάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Το βράδυ της 15ης Ιανουαρίου 1919, άντρες των γνωστών ως Freikorps παραστρατιωτικών μονάδων, που είχαν ήδη «επιβάλει την τάξη» στους δρόμους του Βερολίνου, συνέλαβαν τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Καρλ Λίμπκνεχτ και άλλους ηγέτες των λεγόμενων Σπαρτακιστών.

Δεν είναι κ λίγα αυτά που έχουν συμβεί στο χώρο της παιδείας τα τελευταία χρόνια... Οι κυβερνήσεις προσπαθούν με επιμονή και υπομονή να διαλύσουν την δημόσια παιδεία σε όλες της τις βαθμίδες. Οι σχεδιασμοί τους όμως παρά την μεθοδικότητα τους δεν έχουν πετύχει διότι συνάντησαν τεράστιες αντιστάσεις από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά και από ευρύτερα τμήματα της διανόησης της χώρας που δημιούργησαν μια πλατιά κοινωνική συσπείρωση που διαπερνούσε οριζοντίως το πολιτικό φάσμα και τύγχανε μεγαλύτερης απήχησης στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς και στους προοδευτικούς πολίτες.