Η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠαΣοΚ - ΔΗΜΑΡ, πολιτικές κινήσεις) πέτυχε στις εκλογές τους μισούς στόχους της. Κατόρθωσε να συσπειρώσει τις δυνάμεις που αποτελούν τις συνιστώσες της και να εγγράψει υποθήκη για τη μελλοντική ανασυγκρότηση του χώρου.

Το άλλο μισό όμως των στόχων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης μέλλει να επιτευχθεί αν γίνουν αντιληπτά δύο πράγματα. Πρώτον, να «διαβάσει» το πώς επιτεύχθηκε η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ από τον «αριστερισμό» προς τον χώρο της συντηρητικής απολιτικότητας.

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τον θόρυβο που προκλήθηκε επειδή ο κ. Τσίπρας επέλεξε ως συνδαιτυμόνα του τον κ. Λαζόπουλο στη βραδινή έξοδό του με τον κ. Ολάντ. Ο εθνικός μας Λάκης αποτελεί εδώ και καιρό το ίνδαλμα χιλιάδων Ελλήνων που παρακολουθούν μετά πάθους τις τηλεοπτικές παρόλες του, άρα αναπόφευκτα ο Πρωθυπουργός που μονίμως συμπλέει με τα λαϊκά αισθήματα δεν θα μπορούσε να αγνοήσει την εθνική προσφορά του και φυσικά την παρέα του.

Η παγκόσμια οικονομία φαίνεται ότι φτάνει στο σημείο όπου κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας νέος, με διάρκεια και ένταση που είναι πολύ νωρίς να προβλεφθούν. Μετά το 2009, όταν η μεγάλη κρίση απλώθηκε στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό, οι αναδυόμενες οικονομίες, χάρη στους ταχείς ρυθμούς της δικής τους ανάπτυξης, λειτούργησαν σαν το μαξιλάρι της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτός είναι ο (περίπου 7ετής) κύκλος που κλείνει.

...Δεν θυμάμαι την Αριστερά, εκείνες τις παλιές καλές μέρες της αστακομακαρονάδας και κάποιων προνομιακών συντάξεων που ξεπερνούσαν τον τελευταίο μισθό (συν εφάπαξ), να χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου, να καταγγέλλει ή έστω να ανησυχεί. Αν τότε διαμαρτυρήθηκε για κάτι, ήταν επειδή η κυβέρνηση δεν μοίραζε περισσότερα λεφτά.
Στην όλη υπόθεση διακρίνω και μια ειρωνική διάσταση: θα περίμενε κανείς από τους μαρξιστές να έχουν πιο έντονη και βαθιά συναίσθηση της «αναγκαιότητας των καιρών».
Φαίνεται όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας την τακτική των «αστικών» κομμάτων, ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς κερδίζεται η εξουσία και πώς διατηρείται, χρησιμοποιώντας ως υπέρτατο όπλο την επικοινωνιακή ρητορική.

Οι εκλογές έγιναν με νίκη του Αλέξη Τσίπρα, η Κυβέρνηση στηρίζεται στους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης αναζητούν τον βηματισμό τους, είτε με αλλαγή ηγεσίας, είτε με συνέδρια, είτε με ανασυγκρότηση των πολιτικών τους χώρων που θέλουν να εκφράσουν. Πάντως επειδή στις τελευταίες εκλογές κατέπεσαν πολλοί μύθοι, το νέο πολιτικό σκηνικό είναι υπό διαμόρφωση, οπότε να περιμένουμε μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις στην πορεία, στα ίδια τα πολιτικά κόμματα, αλλά και στην δημιουργία νέων φορέων, ιδιαίτερα εάν καθιερωθεί ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα.

Ο κυνισμός είναι η επαγγελματική ασθένεια της πολιτικής. Αλλοι τον κουβαλούν στις αποσκευές τους εξαρχής, τον έχουν στο DNA τους. Για άλλους είναι επίκτητος. Αλλά κανένας, αριστερός ή δεξιός, δεν έχει ανοσία απέναντί του.

Σε μικρές δόσεις, ένας κάποιος κυνισμός μπορεί να είναι μια ασπίδα προστασίας απέναντι στις σκληρές όψεις ενός συχνά απάνθρωπου επαγγέλματος.

Ο Φρανσουά Ολάντ, όταν δέχτηκε την πρόσκληση να επισκεφθεί την Αθήνα, ζήτησε να δει οπωσδήποτε έλληνες καλλιτέχνες. Νέους. Το θεωρούσε σημαντικό. Το Γαλλικό Ινστιτούτο προθυμοποιήθηκε να καλέσει μερικούς από τους πιο ελπιδοφόρους, ακάματους, νέους καλλιτέχνες, τονίζοντας ότι ο πρόεδρος δεν θέλει κανένα πρωτόκολλο: «Ελάτε με casual ρούχα, ελάτε να μιλήσετε με τον Φρανσουά Ολάντ. Θα χαρεί πολύ».

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη αποφάσισε να υπερψηφίσει επί της αρχής το Σχέδιο Νόμου για τα ΜΜΕ αρκεί να υπάρξουν αλλαγές όσον αφορά τρία ουσιώδη σημεία όπως είναι η προσαρμογή των διατάξεων του νομοσχεδίου στο πλαίσιο που θέτει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, η προσαρμογή των διατάξεων στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις και η προστασία του κύρους των ανεξάρτητων αρχών από τη δυνατότητα αυθαίρετων παρεμβάσεων και «υπόγειας» καθοδήγησης της πολιτικής εξουσίας». Το δε Ποτάμι θα το ψηφίσει άνευ προϋποθέσεων.

Όποιος πιστεύει πραγματικά στην αναγκαιότητα ενός σαφούς, ισχυρού και λειτουργικού θεσμικού πλαισίου για τον καθορισμό του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, που θα διασφαλίζει τη νομιμότητα, την διαφάνεια και την πολυφωνία, δε μπορεί να είναι ικανοποιημένος ούτε με την μέχρι σήμερα κατάσταση αλλά ούτε και με το νομοθέτημα που συζητούμε σήμερα. Όποιος έχει ταχθεί δημόσια και κατηγορηματικά υπέρ του οριστικού τέλους της πολυετούς άναρχης χρήσης των συχνοτήτων και της υπεύθυνης μετάβασης της χώρας μας στην ψηφιακή εποχή δεν μπορεί παρά να έχει σοβαρές επιφυλάξεις και για το νομοσχέδιο αυτό.

Αγαπητέ Σταύρο,

Είδα στο διαδίκτυο την έκκλησή σου για συμμετοχή όλων εκείνων, που συμμετείχαν στην πρώτη συνάντηση του Ποταμιού στο Λαύριο. Δεν με αφορά, αφού δεν συμμετείχα, παρά την τιμητική για εμένα πρόσκλησή σου το καλοκαίρι του 2014 να συμμετάσχω στην Επιτροπή Διαλόγου. Με αφορά, όμως, ως πολίτη,

Eνα μόλις μήνα μετά την εκλογική αναβάπτιση της κυβέρνησης όλα δείχνουν ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας καλά, πόσο γρήγορα θα εξατμιστεί ο μήνας του μέλιτος με την κοινωνία, ανοίγει ως ντόμινο όλα τα καυτά θέματα της οικονομίας με το βαρύ πολιτικό κόστος επιχειρώντας να λειτουργήσει ως «μαξιλάρι» στις κοινωνικές αναταράξεις ο περίφημος κοινωνικός αυτοματισμός.
Κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμοί με χαμηλές εμπορικές αξίες , ΕΝΦΙΑ με αντικειμενικές αξίες του 2007 που θυμίζουν λίγο την τακτική παλιού μπακάλη, αύξηση τελών κυκλοφορίας είτε κάποιος κατέχει παλιό ή νέο αυτοκίνητο. Κορωνίδα στην φοροεπιδρομή και τις οριζόντιες μειώσεις το ασφαλιστικό.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει ταχθεί δημόσια και κατηγορηματικά υπέρ της δημιουργίας ενός νέου πλαισίου που διασφαλίζει την νομιμότητα και την διαφάνεια στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Πάντα με σεβασμό των προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας και των κανονισμών και με προσαρμογή στις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει την πρόθεση να στηρίξει επί της αρχής το νομοσχέδιο του Υπουργού Επικρατείας, εφόσον όμως με σαφήνεια και καθαρότητα γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές, οι οποίες θα πείθουν για την ειλικρίνεια των προθέσεών του.