Δεν είναι όμως μόνο για γέλια η Εκδίκηση των Νάνων. Έχει και μια βαθύτερη διάσταση: Δείχνοντας με το δάχτυλο, λασπώνοντας, ενοχοποιώντας τη «γενιά του Πολυτεχνείου», οι πολιτικοί συνεχιστές της παράταξης της Μακρονήσου απαιτούν και σήμερα ό,τι ακριβώς και τότε: Δήλωση μετανοίας από όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την τιμή της χώρας και των πολιτών της. Ήθος ανθρώπω δαίμων. Και ο νοών, νοείτω.

Η Ιρλανδία εκτός Μνημονίου και προσεχώς εντός αγορών παρά το γεγονός ότι το βήμα αυτό δεν στηρίζεται σε ουσιαστική βελτίωση της χώρας όπως πιστοποιούν οι δείκτες. Απλά για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι η είσοδος και η έξοδος από τον μηχανισμό διάσωσης είναι κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, ζήτημα πολιτικής βούλησης: Το Δουβλίνο παίρνει ένα εικονικό πιστοποιητικό αποθερ

ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ εκλογές που έρχονται υπάρχουν δύο δυνατότητες: η μία είναι να τις πολιτικοποιήσεις, μετατρέποντάς τες σε δημοψήφισμα υπέρ ή κατά των μνημονίων, όπως κατά πάσα βεβαιότητα θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη είναι να τις αντιμετωπίσεις ως αυτό που πράγματι είναι. Να τις δεις, δηλαδή, ως πεδίο διασταύρωσης προτάσεων για τις τοπικές κοινωνίες και ως στίβο ανάδειξης προσώπων με άποψη και ικανότητες, που εγγυώνται τη διαφανή διαχείριση των πολύπαθων οικονομικών της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Το «σκοτσέζικο ντους» συνεχίστηκε στο τελευταίο Eurogroup. Καλά λόγια για την προσπάθεια που έχει γίνει (καρότο) και σκληρές και άκαμπτες πιέσεις (το μαστίγιο), για την υλοποίηση των «προαπαιτούμενων», την κάλυψη του «δημοσιονομικού κενού» όχι μόνο του 2014, αλλά και του 2015, επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων και προώθηση διαρθρωτικών μέτρων.

Και ξαφνικά το πολιτικό σκηνικό απέκτησε μια πρωτόγνωρη ένταση. Μετά τις τελευταίες δηλώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά ο κομβικός ρόλος της Δημοκρατικής Αριστεράς στα πολιτικά πράγματα.

Στη «βιβλιοθήκη σχολίων» των μεγάλων ξένων ειδησεογραφικών δικτύων υπάρχει ένα πρόσφατο άρθρο έγκυρης βρετανικής εφημερίδας που αναφέρεται στον Φώτη Κουβέλη

Τι είπε η Ντόρα Μπακογιάννη; Αυτό που θα έλεγε κάθε πολιτικός της κυβερνητικής πλευράς που έχει πέντε γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι του. Και πολιτική πείρα, βέβαια. Γιατί η Ντόρα δεν είναι χθεσινή, ούτε ξεκίνησε την υψηλή πολιτική από το Δίκτυο 21.

Πώς από εκεί που μας έλουζαν έπαινοι για τις θυσίες μας και τα δημοσιονομικά μας κατορθώματα βρεθήκαμε αίφνης λοιδορούμενοι για καθυστερήσεις και άργητα; Πώς ξεπέσαμε πάλι να μας προγκάνε ανώνυμοι αξιωματούχοι της ευρωζώνης, πως δεν θα μας επιτρέψουν να τους χαλάσουμε τις χειμερινές τους διακοπές για σκι με τη δυστροπία μας; Και πώς από εκεί που περιμέναμε να μας χαμογελάσει στη γωνιά του δρόμου ένα αύριο φωτεινό και λέγαμε δόξα τω Θεώ ξαναγυρίσαμε στο βοήθα Παναγιά;

Πολύ φοβάμαι όμως ότι η κυβέρνηση παγιδευμένη στο δόγμα Στουρνάρα ότι το μνημόνιο είναι το μόνο σχέδιο για την οικονομική κρίση, δεν διαθέτει επαρκή πολιτική βούληση για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις.

Οι εκπρόσωποι των δανειστών αγνοούν τα λάθη της οικονομικής συνταγής που έχουν επιβάλλει και με ακραίες ιδεοληψίες προωθούν νέα σκληρά μέτρα. Δεν τα ονομάζουν οριζόντια αλλά τα ονομάζουν "διαρθρωτικά" ή "στοχευμένα" με το ίδιο όμως αποτέλεσμα. Την περαιτέρω απομείωση των εισοδημάτων και την πλήρη αποδιάρθρωση των κοινωνικών δομών.

Πυκνώνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι το ευρώ όπως λειτουργεί σήμερα οδηγεί στην αποσύνθεση της Ευρώπης (της Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΕΕ). Πρόκειται δυστυχώς για μια θλιβερή διαπίστωση που όμως οφείλει να οδηγήσει στο σωστό δίδαγμα: για να μη διαλυθεί η Ευρώπη, το ευρώ - το σύστημα της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) - θα πρέπει να πάψει να λειτουργεί ως έχει.

Μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι από την εγκληματική οργάνωση “Χρυσή Αυγή”, αναπτύχθηκε ένας έντονος προβληματισμός, ανάμεσα σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας. Κάποιοι μίλησαν για αντιφασιστικό μέτωπο, αλλά έθεσαν ως βασικό όρο την αντιμνημονιακή διάσταση.

Για πολλοστή φορά ζούμε και αυτό το φθινόπωρο την ανησυχία και την αβεβαιότητα μιας ακόμη επιθεώρησης της οικονομίας και των ακολουθούμενων πολιτικών από την τρόικα. Ξανά κατακλυζόμαστε από πληροφορίες γύρω από διαφωνίες ανάμεσα στους εκπροσώπους της κυβέρνησης και εκείνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ στις εκτιμήσεις τους για τα δημοσιονομικά, ασφαλιστικά, τα γενικότερα οικονομικά δεδομένα, για πρόσθετα μέτρα προς εφαρμογή.

Η άνανδρη δολοφονική επίθεση εναντίον των Γ. Φουντούλη και Μ. Καπελώνη έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο επανέφερε, με τραγικό τρόπο, στο προσκήνιο το φαύλο κύκλο του αίματος στον οποίο κινδυνεύει να εγκλωβισθεί η ελληνική κοινωνία. Οι δράστες του στυγερού αυτού εγκλήματος επιδιώκουν να συστοιχίσουν νεκρούς, τους δύο νεαρούς χρυσαυγίτες, από τη μία πλευρά και τον Π. Φύσσα από την άλλη, να επιβεβαιώσουν ότι η βία γεννάει βία και να προκαλέσουν περισσότερο τρόμο σε μία ήδη ανασφαλή κοινωνία. Στόχος τους δεν είναι άλλος από την πολιτική αποσταθεροποίηση και τον κοινωνικό εκφοβισμό, δύο «όπλα» που μεταχειρίζονται οι εχθροί της Δημοκρατίας, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης για να πλήξουν τις λειτουργίες και τους θεσμούς της.