Τα success stories ήταν ιστορίες της πλάκας. Ολοι πλην (ολίγων) Μεσσηνίων το γνωρίζαμε. Οταν ανέλαβε καθήκοντα η κυβέρνηση, η χώρα ήταν παγιδευμένη λόγω του βραχύτατου της παράτασης που είχε επιδιωχθεί, η οικονομία σε διαδικασία αποεπένδυσης, το πρωτογενές πλεόνασμα εν πολλοίς λογιστικό και φθίνον, ενώ το κράτος ήταν σε αποσύνθεση, οι διεθνείς αγορές κλειδωμένες, η αδυναμία πληρωμής μιας δόσης στους πιστωτές ή μισθών και συντάξεων στους δικαιούχους ήταν ο άμεσος κίνδυνος. Η σύναψη συμφωνίας με τους εταίρους ήταν επιτακτικά αναγκαία. Βεβαίως, η διαπραγμάτευση θα γινόταν με μια ευρωπαϊκή ηγεσία που ζει στην εποχή του νεοσυντηρητικού παγετώνα.

Εκτός εξωφρενικών προσδοκιών, πάντως, η επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο ήταν, κατά γενική ομολογία, επιτυχής. Η επιτυχία ήταν, εν πολλοίς, αναμενόμενη και προεξοφλημένη. Η πρόσκληση δεν θα ερχόταν καν, αν και οι δύο πλευρές δεν είχαν προσυμφωνήσει ότι έχουν την πρόθεση να συμφωνήσουν. Αλλά, ίσως, η επιτυχία να ήταν λίγο μεγαλύτερη του αναμενομένου.

Με ρωτούν συχνά αν είμαι ΔΗΜΑΡ. Δεν είμαι απαντώ. Η ΔΗΜΑΡ, κατά τη γνώμη μου, εξάντλησε όλο το πολιτικό της κεφάλαιο που ήταν εξαιρετικά χρήσιμο και για την Αριστερά και για τη χώρα. Σήμερα είναι μια ομάδα ανθρώπων που παραμένουν βασικά στην Αγίου Κωνσταντίνου για διάφορους λόγους, όχι αναγκαία πολιτικούς. Οι περισσότεροι μου είναι συμπαθείς και σε κάθε περίπτωση αξιόλογοι.

Σε ό,τι με αφορά, παρέμεινα βουλευτής της ΔΗΜΑΡ μέχρι τέλους για λόγους πολιτικής ηθικής παρότι διαφωνούσα σε πολλά και ταυτόχρονα έβλεπα ότι οδηγείται στην εξαΰλωσή της. Μετά τις ευρωεκλογές του 2014 βεβαιώθηκα ότι δεν πρόκειται να ανακάμψει.

Πριν μερικές μέρες έγινε μια εκδήλωση με θέμα "Η Ελλάδα στην κρίση και η ανάγκη για ένα σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό Φορέα". Εκεί συζητήθηκαν οι λόγοι για τους οποίους στην Ελλάδα οι δυνάμεις της κατακερματισμένης «κεντροαριστεράς» κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε μια μελέτη με τίτλο «Αλληλεγγύη και προσαρμογή στην Ελλάδα της κρίσης», που υπογράφουν οι καθηγητές Τάσος Γιαννίτσης και Σταύρος Ζωγραφάκης, στην οποία μεταξύ των πολλών φορολογικών ανισοτήτων, οι ερευνητές κατέδειξαν ότι το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, την ίδια στι

Για το κείμενο αυτό (protagon.gr 17/03/15), ο Π. Καμένος έκανε αγωγή 1.000.000ευρώ,   ναι ενός εκατομμυρίου ευρώ,  στον συγγραφέα!!!!!!!!!! Εκφοβισμός είπατε;

.... Τα φλογερά εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά παραληρήματα του κ. Καμμένου αντανακλούν και χρεώνονται σε όλη την Κυβέρνηση- αυτός δεν κάθεται στα αυγά του σαν τον κ. Καρατζαφέρη. Άνοιξε βεντέτα με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έδωσε τον τόνο στην κήρυξη του ψυχρού πολέμου εναντίον της Γερμανίας- μια χαρά στρώνουμε το έδαφος για να πάμε να ζητήσουμε λεφτά, τη στιγμή που εκείνος απτόητος απολαμβάνει τον ρόλο του παίζοντας πόλεμο στο Αιγαίο με Απάτσι και φρεγάτες. Μέχρι και η τέως προστατευόμενή του κ. Ραχήλ Μακρή αναρωτήθηκε αν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να ξοδεύει τα λεφτά μας σε οπερέτες. Δυστυχώς κάνει. Την κυβέρνηση σαν τα μούτρα του.

Να ‘ναι καλά ο άνθρωπος! Για τον Τσίπρα λέω, που αξιώθηκα να τον δω να βαδίζει στο κόκκινα χαλί, έξω από την καγκελαρία, αγέρωχος – λίγο μαδημένος μου φάνηκε, αλλά πρωθυπουργός είναι, ας μη του το χαλάσω … – πλάι πλάι με την «μαντάμ Μέρκελ» και να επιθεωρεί τα γερμανικά στρατά…

Μετα τις πρόσφατες εξελίξεις και ιδιαίτερα την πολλαπλών συμβολισμών συναντηση του Πρωθυπουργού με την Γερμανίδα καγκελάριο, η βαθύτατα ζημιογόνος αντιπαράθεση μνημονιακών – αντιμνημονιακών φθάνει στο οριστικό τέλος της. Η αντιπαράθεση γίνεται πολιτική.

Πριν από περίπου ένα μήνα επιτεύχθηκε μία τετράμηνη μεταβατική συμφωνία με τους εταίρους, μία συμφωνία σε θετική κατεύθυνση που εμπεριέχει πολλά από τα στοιχεία που πρέπει να περιλαμβάνει μία πολιτική σε μία χώρα με έντονα προβλήματα ρευστότητας, ανεργίας και φτωχοποίησης μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.

Στην πολιτική όμως το timing είναι παράμετρος αποφασιστικής σημασίας. Σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να παρουσιασθεί και να εφαρμοσθεί στην χώρα μας ένα ευρύ πλέγμα δομικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς που θα αλλάξει τη χώρα.

Διαβάστε μια οποιαδήποτε ιστορία της Επανάστασης, ακόμα και μία από τις θεωρούμενες «συντηρητικές» (Τρικούπης, Κόκκινος, Εκδοτική Αθηνών κ.λπ.) ή ανατρέξτε σε απομνημονεύματα αγωνιστών. Θα δείτε πολύ εύκολα ότι:

Έχει ειπωθεί ότι η κορύφωση της δημοκρατίας είναι η στιγμή που ο πολίτης, μόνος του, ελεύθερος και πίσω από το παραβάν, διαλέγει ένα ψηφοδέλτιο, το βάζει στον φάκελο και ρίχνει όσα περίσσεψαν στη σακούλα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υποχρεούται, όταν δεν βρίσκεται μπροστά στην κάλπη, να επαναλάβει την ίδια κίνηση, δηλαδή να πει ένα ολοκάθαρο «ναι» ή «όχι», γιατί στο μακρύ διάστημα μεταξύ εκλογών έχει τη δυνατότητα να αποτιμήσει τις διαφορετικές απόψεις με τρόπους λιγότερο απόλυτους, όπως π.χ. να εγκρίνει μερικές συγκεκριμένες θέσεις ενός κόμματος απορρίπτοντας τις υπόλοιπες.

Η Ευρώπη ζητάει από τον κ. Τσίπρα την λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που θα κάνει η κυβέρνησή του. Είτε το κάνουν επίτηδες είτε δεν έχουν ακόμη καταλάβει ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Να το πούμε κι αλλιώς! Το να ζητάμε από τον κ. Τσίπρα να εφαρμόσει μία αμιγώς φιλελεύθερη πολιτική είναι σαν να ζητάει κανείς από έναν χριστιανό να πει απέξω το Κοράνι.

Ας κάνουμε έναν σύντομο λογαριασμό: δεν υπάρχουν λεφτά για τους μισθούς τις συντάξεις και τα δάνεια, το εμπορικό ισοζύγιο επιδεινώθηκε, η βιομηχανική παραγωγή καταποντίζεται, το πρωτογενές πλεόνασμα δεν βγαίνει, το χρέος μεγαλώνει… Στοπ, αυτά αρκούν.
Δεν υπάρχει χρεία άλλων στοιχείων για να ερμηνευθεί η κυβερνητική στροφή προς το ρεαλισμό .Ούτε είναι δύσκολη η πρόβλεψη για την πορεία εφεξής. Η κατάσταση των πραγμάτων υποχρεώνει την κυβέρνηση σε ολική επαναφορά. Το θέμα είναι να το κάνει σωστά αυτή τη φορά.