Εάν η κυβερνητική εισοδηματική πολιτική εφαρμοστεί όπως ψηφίστηκε προχθές, η μέση απώλεια που θα υποστούν οι 500.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο φέτος μπορεί να ξεπεράσει και το 10% των πραγματικών τους αποδοχών. Θα είναι η μεγαλύτερη που έχει επιβληθεί μέσα σε μία χρονιά από το 1974. Διόλου δεν έχει εξασφαλιστεί όμως ότι μια τέτοια «θυσία» δρομολογεί την έξοδο της χώρας από τη δημοσιονομική κρίση. Αυτό θα απαιτούσε να πέσουν δραστικά τα επιτόκια του δημόσιου δανεισμού. Και για την ώρα δεν το βλέπουμε.

Οι εκλογείς δεν διαβάζουν τα μακροσκελή προγράμματα. Επηρεάζονται όμως από τα «μεγάλα θέματα», από τις μεγάλες κεντρικές προτάσεις ενός κόμματος, όπως αυτές αναδεικνύονται από τους ηγέτες και τη δημόσια δράση του κόμματος, επηρεάζονται από τους ξεκάθαρους στόχους και τις ισχυρές ιδέες για την πορεία μιας χώρας ή ενός κοινωνικού τομέα.

Δεν ξέρω αν κανείς μας έχει αντιληφθεί ποιον πόλεμο ακριβώς διεξάγει η κυβέρνηση κατά των διεθνών κερδοσκόπων, όμως όλοι ξέρουμε ότι τον έχει χάσει, τουλάχιστον επί του παρόντος. Οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι ασυγκράτητοι διεθνείς τοκογλύφοι, σε κλίμα εχθρικής αδιαφορίας των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας προς την Ελλάδα. Κερδίζουν γιατί για δεύτερη φορά απέσπασαν από την ελληνική κυβέρνηση πανύψηλα επιτόκια, που θα αρχίσουν να πληρώνονται από του χρόνου. Και δεν γνωρίζουμε αν, πότε και πόσο θα αποκλιμακωθούν αυτά τα επιτόκια που διογκώνουν έλλειμμα και δημόσιο χρέος. Θέλει ρώτημα ποιος πληρώνει και θα πληρώσει;

Ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους πολίτες, να είναι νομιμόφρονες σε αυτή τη δύσκολη για την Ελλάδα περίοδο. Πολύ θα ήθελα να τον ρωτήσω, πόσο νόμιμη θεωρεί ότι είναι η σημερινή κυβέρνηση;

Υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου τρεις τρόποι να αντιμετωπίζεις την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου: 1) Να την κοιτάς με συμπάθεια που έλαχε σε αυτή να βγάλει το φίδι από την τρύπα και να πάρει τα σκληρά μέτρα που πήρε. 2) Να την κοιτάς με μισό μάτι επειδή τίποτα από όσα είπε προεκλογικά, δεν το εφάρμοσε. 3) Να την κοιτάς δύσπιστα επειδή ακόμα δεν σε έχει πείσει ότι τα λόγια της δεν συμβαδίζουν απόλυτα με τις πράξεις της.

Πάνω που όλα έδειχναν ότι το αποτέλεσμα των προσεχών βρετανικών εκλογών ήταν προδιαγεγραμμένο και ο ηγέτης των Συντηρητικών, Ντέιβιντ Κάμερον, θα γινόταν ο επόμενος πρωθυπουργός, τα δεδομένα άλλαξαν. Σε ρόλο αναστημένου Λαζάρου, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν φαίνεται ικανός να προσδώσει νέο ενδιαφέρον στην αναμέτρηση.

Oταν η νέα ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωνε ότι το έλλειμμα του 2009 δεν θα είναι όσο προέβλεπε ο προϋπολογισμός Αλογοσκούφη (κάτω από 3%), αλλά κοντά στο 13%, δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε. Υπολόγιζε ότι θα της δινόταν ο χρόνος και το περιθώριο να δοκιμάσει ένα μείγμα ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής με διαρθρωτικές αλλαγές και κεϊνσιανές αναπτυξιακές ενέσεις.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ τον λογαριασμό, αλλά και για να κρατήσουμε το μέτρο, δύο παρατηρήσεις για το εισοδηματικό και φορολογικό «πακέτο» που ανακοινώθηκε και δύο ενστάσεις για τον τρόπο που γίνεται δεκτό... Καταρχάς, από όποια πλευρά και να το δει κανείς, οι περικοπές μισθών και επιδομάτων πλήττουν κυρίως χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.

ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ αν ορισμένοι έχουν έστω και αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή συνειδητοποιήσει ποιος και τι απειλεί την κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας αυτής. Εάν έχουν δηλαδή καταλάβει ότι η κυριαρχία, ανεξαρτησία, ταυτότητα και τελικά αξιοπρέπεια της χώρας μας δεν απειλείται τόσο από εξωτερικούς κινδύνους και παράγοντες όσο από τις εσωτερικές αδυναμίες, παθογένειες, καθυστερήσεις, αγκυλώσεις, ελλείμματα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού, συμπεριφορές ανευθυνότητας, ανομίας, διαφθοράς, φτηνού λαϊκισμού.

Γιατί το Βερολίνο δεν θέλει να παίξει τον ρόλο που του αναλογεί στην κρίσιμη στιγμή για την ευρωζώνη.

Κάτι πολύ παράξενο έχει συμβεί στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Μια τεράστια τρύπα έχει ανοίξει με σύνορα τη Δανία στον Βορρά, την Πολωνία και τη Δημοκρατία της Τσεχίας στα ανατολικά, τη Γαλλία, την Ελβετία και την Αυστρία στον Νότο και τις χώρες της Μπενελούξ στα δυτικά- μια τρύπα που έχει το σχήμα και το μέγεθος της Γερμανίας.

1. Τα κυβερνητικά μέτρα συνιστούν πρωτοφανή αδικία σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων και μεσαίων στρωμάτων, την μεγαλύτερη από την μεταπολίτευση.

2. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, αν και κατώτερη των περιστάσεων, πήρε απόφαση για την 3ωρη στάση εργασίας και τελικά συμμετείχε στην κινητοποίηση.

3. Οι όποιες διαφωνίες με τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν την βίαιη επίθεση σε βάρος της ατομικής του ακεραιότητας.
Οι πράξεις αυτές, όπως και η ηγεσία του ΣΥΝ καταδίκασε, δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία, τη δική μας αριστερά και ευθέως εξυπηρετούν την κυβερνητική προπαγάνδα.
Αντιστρατεύονται τη δυνατότητα ευρείας συσπείρωση του συνδικαλιστικού κινήματος και την ανάγκη να καλύψει και να εκφράσει ένα ευρύτατο φάσμα αντίστασης στα κυβερνητικά μέτρα.

4. Καταδικάζουμε, απερίφραστα, την βίαιη αστυνομική επίθεση εις βάρος των διαδηλωτών την οποία υπέστη και ο σ. Μανώλης Γλέζος.

Με κατάπληξη διάβασα τη δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη για την απόλυση του Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ (βρίσκεται στο site του ΣΥΝ και δημοσιεύθηκε στην "Αυγή" στις 26/2). Επιτίθεται στους 49 διανοούμενους, συγγραφείς και συνεργάτες του εκδοτικού οίκου αναφέροντας μάλιστα επί λέξει:
“Οι δε διανοούμενοι αν δεν μπορούν -ως οφείλουν εκ της θέσεώς τους - να υπερασπιστούν τους εργαζόμενους... καλύτερα να σιωπούν”!

Η κατάπληξη δεν οφείλεται στην ευκολία με την οποία εξαπολύθηκε τέτοια επίθεση σε αγωνιστές, διανοούμενους με δημοκρατική, αριστερή συνέπεια πολλών χρόνων -από αυτούς τους ανθρώπους ζητήθηκε να σιωπήσουν!