Εχει γίνει συνήθεια, πλέον, να προκαλούνται τρικυμίες σε ένα ποτήρι νερό.
Παράδειγμα, η πρόσφατη «τρικυμία», με αφορμή ότι ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μάκης Μπαλαούρας, ως συνταξιούχος της Τράπεζας της Ελλάδος, ήταν μεταξύ εκείνων που πήραν το έκτακτο επίδομα για τους συνταξιούχους που με κάπως αρρωστημένη ευρηματικότητα ονομάστηκε «13η σύνταξη». Γνωρίζοντας εδώ και χρόνια τον Μάκη, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι, όταν διαπίστωσε ότι του έχει δοθεί αυτό το επίδομα, το αποποιήθηκε και το παραχώρησε στο ταμείο αλληλεγγύης και στο απεργιακό ταμείο των υπαλλήλων της Τράπεζας.

Οσο η ΕΕ περιοριζόταν στην κοινή αγροτική πολιτική, στο εξωτερικό εμπόριο και στην ενοποίηση των αγορών, η συνύπαρξη χωρών με διαφορετικά επίπεδα και ικανότητες ανάπτυξης δεν αποτελούσε εμπόδιο. Οταν στην ΕΕ εισήχθη το ευρώ, μια πειθαρχία στην οικονομική πολιτική, η αναζήτηση Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και η Ευρώπη διευρύνθηκε σε 28, τα όρια ήταν εκεί. Οταν προέκυψε και η κρίση, τα όρια ξεπεράστηκαν.

Η εκδήλωση με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα θέτει ξανά στο δημόσιο διάλογο τους τρόπους με τους οποίους γίνεται από όλους τους πολιτικούς χώρους η εκμετάλλευση των συμβόλων και της Ιστορίας. Είναι μια συζήτηση που δεν αφορά μόνο τα κομμουνιστικά ή τα αριστερά σύμβολα.

Άκουσα πολλούς δημοκράτες να τιμούν τον Νίκο Μπελογιάννη. Τι όμως τιμούν αυτοί στον Μπελογιάννη; Θα μπορούσαν και θα έπρεπε να τιμούν ένα άνθρωπο που αγωνίστηκε κατά των ναζί και έναν άνθρωπο που έπεσε για τις ιδέες του. Θα μπορούσε αυτός και οι άλλοι τρεις σύντροφοί του να αποκηρύξουν τις ιδέες τους για να επιζήσουν.

...Που είναι λοιπόν η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση; Ίσως μόνο στο σύνθημα και στην συντηρητική και παρωχημένη εδώ και πολλές δεκαετίες εμμονή για διανομή των συγγραμμάτων στους φοιτητές (και μάλιστα ανεξάρτητα από το εισόδημά τους) αντί για την κατάργηση και δημιουργία βιβλιοθηκών και ηλεκτρονικών διδακτικών συγγραμμάτων ανοικτής πρόσβασης όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο όπως π.χ στην ιατρική: πρόκειται για τεράστια σπατάλη μέσω της οποίας το δημόσιο συντηρεί τους εκδότες (δαπανώνται παραπάνω για διανομή συγγραμμάτων από όσα η συνολική κρατική επιχορήγηση για την λειτουργία των πανεπιστημίων: €72 εκατομμύρια για συγγράμματα για τους φοιτητές των Πανεπιστημίων - €66 εκατομμύρια για λειτουργικά έξοδα όλων των Πανεπιστημίων της χώρας)

Παρέμβαση στη θεματική ενότητα: Εκπαίδευση-Ερευνα-Καινοτομία, του Συνεδρίου του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή με θέμα «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη», 27-28 Μαρτίου 2017